Europa (planetoïde)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf (52) Europa)
(52) Europa
Planetoïde Europa (links van de E)
Type Planetoïde van het C-type
Datum ontdekking 4 februari 1858Bewerken op Wikidata
Fysische gegevens
Diameter 360×315×240 km;[1] 362×302×252 km[2]
Massa 1,65x1019 kg[2]
Rotatietijd 5,6328 uur[2]
Absolute helderheid +6,31 mag
Albedo 0, 058[1]%
Baangegevens
Perihelium 2,785 AU
Aphelium 3,417 AU
Halve lange as (a) 3,101 AU
Excentriciteit (e) 0,102
Lengte klimmende knoop (Ω) 128,992°
Argument van het periapsis (ω) 343,553°
Middelbare anomalie (M) 70,730
Periode (P) 1994,629 dagen
(5,46 a)
Dagelijkse beweging (n) 16,87 km/s
Inclinatie (i) 7,466°
Waarnemingsgegevens
Standaardepoche J2005
Portaal  Portaalicoon   Astronomie

(52) Europa is een grote planetoïde in het buitenste deel van de planetoïdengordel tussen de banen van de planeten Mars en Jupiter. Europa draait in 5,46 jaar om de zon, in een ellipsvormige baan die ongeveer 7° helt ten opzichte van de ecliptica. De afstand tot de zon varieert tijdens een omloop tussen de 2,785 en 3,417 astronomische eenheden.

Ontdekking en naamgeving[bewerken | brontekst bewerken]

Europa werd op 4 februari 1858 ontdekt door de Duitse astronoom Hermann Goldschmidt in Parijs. Het was Goldschmidts tiende ontdekking van een nieuwe planetoïde. In totaal ontdekte hij er veertien.

Europa is genoemd naar Europa, in de Griekse mythologie een Fenicische prinses, die door Zeus in de gedaante van een stier werd ontvoerd naar het eiland Kreta.

Eigenschappen[bewerken | brontekst bewerken]

Europa is in volume waarschijnlijk de op zes na grootste planetoïde, maar ze heeft een lage dichtheid, vermoedelijk vanwege een inslag die de planetoïde erg poreus gemaakt heeft.

Haar baan ligt dicht bij die van de Hygieafamilie, maar ze is geen lid van die familie.

Europa wordt door spectraalanalyse ingedeeld bij de C-type planetoïden, wat betekent dat ze een relatief laag albedo heeft en een donker oppervlak. C-planetoïden zijn rijk in organische verbindingen. Het oppervlak van Europa bevat mogelijk olivijnen en pyroxenen.[3]

Europa draait waarschijnlijk in iets meer dan 5,5 uur om haar eigen as. De draaias wijst naar de ecliptische coördinaten (β, λ) = (70°, 55°) of (40°, 255°), met een onzekerheid van 10°.[1] Dat betekent dat de axiale helling 14° of 54° is.

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]