1,1-difluoretheen

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
1,1-difluoretheen
Structuurformule en molecuulmodel
Structuurformule van 1,1-difluoretheen
Algemeen
Molecuulformule C2H2F2
IUPAC-naam 1,1-difluoretheen
Andere namen vinylideenfluoride; Freon 1132a; R 1132a
Molmassa 64,03 g/mol
SMILES
C=C(F)F
CAS-nummer 75-38-7
EG-nummer 200-867-7
PubChem 6369
Wikidata Q161287
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
OntvlambaarDrukhouder
Gevaar
H-zinnen H220 - H280
EUH-zinnen geen
P-zinnen P210 - P410+P403
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand gasvormig
Kleur kleurloos
Dichtheid (vloeistof bij kookpunt) 1,12 g/cm³
Smeltpunt −144 °C
Kookpunt −83 à −85 °C
Dampdruk (20°C) 35,7 × 105 Pa
Oplosbaarheid in water 0,254 g/L
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

1,1-difluoretheen of vinylideenfluoride is een onverzadigde, gefluoreerde koolwaterstof. Het is een kleurloos, ontvlambaar gas. Het is 2,2 keer zwaarder dan lucht. Het kan met lucht explosieve mengsels vormen. Het wordt verkocht en getransporteerd in drukhouders als vloeibaar gemaakt gas.

De kritische temperatuur van het gas ligt rond 30 °C en de kritische druk rond 4,43 MPa.

Synthese[bewerken | brontekst bewerken]

De productie van de stof gebeurt meestal door pyrolyse, dit is de splitsing bij hoge temperatuur, van 1-chloor-1,1-difluorethaan in 1,1-difluoretheen en HCl.

1,1-Difluor-1-chloorethaan kan op verschillende wijzen geproduceerd worden:

Toepassingen[bewerken | brontekst bewerken]

De stof is het monomeer voor het polymeer polyvinylideenfluoride en voor copolymeren, onder meer met hexafluorpropeen.

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]