Naar inhoud springen

Australische kerkuil

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door SlechtValk (overleg | bijdragen) op 1 jun 2018 om 02:44. (Link (rl-id) naar IUCN gecorrigeerd en jaartal assessment bijgewerkt.)
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Australische kerkuil
IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2016)
Australische kerkuil
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Aves (Vogels)
Orde:Strigiformes (Uilen)
Familie:Tytonidae (Kerkuilen)
Geslacht:Tyto
Soort
Tyto novaehollandiae
(Stephens, 1826)
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Australische kerkuil op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Vogels

De Australische kerkuil of Australische maskeruil (Tyto novaehollandiae) is in wezen een complex van verschillende onderling zeer verwante en sterk op elkaar lijkende (onder)soorten kerkuilen voorkomend in Oceanië. Vroeger werd deze groep onder één noemer geplaatst, Tyto novaehollandiae, maar onderzoek heeft uitgewezen dat er meerdere ondersoorten zijn.

Ondersoorten

De Australische kerkuil (sensu lato) valt uiteen in twee ondersoorten:

(in sensu stricto de nominale subspecies),
komt enkel voor in het noordoosten van Australië.

Tyto novaehollandiae (sensu stricto) valt dan verder uiteen in vijf ondersoorten:

  • Tyto novaehollandiae novaehollandiae (Stephens, 1826), van zuidwestelijk West-Australië tot Victoria en noordoostelijk Queensland
  • Tyto novaehollandiae melvillensis (Mathews, 1912), komt voor in Noord-Australië
  • Tyto novaehollandiae galei (Mathews, 1914), endemisch in Noordoost-Australië
  • Tyto novaehollandiae kimberli (Mathews, 1912), komt voor in noordwestelijk Australië
  • Tyto novaehollandiae calabyi (Mason, IJ, 1983) in het Engels ook New Guinea Masked Owl genoemd, endemisch voor Papoea-Nieuw-Guinea.

Originele beschrijving

Stephens, James Francis. 1826. General Zoology, or Systematic Natural History/by George Kearsley Shaw. 13, pt. 2, p. 61.