Naar inhoud springen

Benzofenon-3

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door RomaineBot (overleg | bijdragen) op 11 jul 2018 om 01:04. (Invulling parameters sjabloon)
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Benzofenon-3
Structuurformule en molecuulmodel
Structuurformule van benzofenon-3
Algemeen
Molecuulformule C14H12O3
IUPAC-naam (2-hydroxy-4-methoxyfenyl)-fenylmethanon
Andere namen oxybenzon, 2-hydroxy-4-methoxy-benzofenon
Molmassa 228,24 g/mol
SMILES
O=C(C2=CC=CC=C2)C1=C(O)C=C(OC)C=C1
CAS-nummer 131-57-7
PubChem 4632
Wikidata Q518114
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
Schadelijk
Waarschuwing
H-zinnen H315 - H319 - H335
EUH-zinnen geen
P-zinnen P261 - P305+P351+P338
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand vast
Kleur wit
Smeltpunt 66 °C
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Benzofenon-3 of oxybenzon is een UV-filter. Van de benzofenon-derivaten wordt deze variant het meest in zonnebrandcrèmes toegepast.[1]

Eigenschappen

Het absorberend vermogen ligt vooral in het UV-A-spectrum, maar ook UV-B wordt geabsorbeerd. In een onderzoek van de Voedsel- en warenautoriteit bleek het verwerkt in 50 van de 160 geteste zonnebrandcrème-producten. Ook in andere cosmetica als lippenbalsem,[2] dagcrème (anti-aging) en shampoo[3] wordt het toegepast. In parfums kan het gebruikt worden om de geurstoffen te beschermen tegen UV-straling, zodat het parfum langer houdbaar wordt. Een ander toepassingsgebied is verf en lak.

De maximaal toegestane dosering in de EU is 6% in zonnecosmetica en 0,5% in andere cosmetica. De INCI-naam is Benzophenone 3. Contactallergie en fotocontactallergie (contactallergie voor een stof nadat die aan UV is blootgesteld) komen voor. In grotere series plakproeven is contactallergie veroorzaakt door ultravioletfilters de meest voorkomende oorzaak.[4][5][6] Daarnaast zijn ook urticariele reacties gemeld. Het wordt erg goed opgenomen door de huid en deels terug afgescheiden via de urine. Het wordt gelinkt aan de verbleking van koraalriffen. In Zweden mag het niet gebruikt worden bij kinderen onder de twee jaar, omdat zij de nodige enzymen ontbreken om het af te breken.[bron?]