Berggamander
| Berggamander | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||||||
| Teucrium montanum L. (1753) | |||||||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||||||
Berggamander op  Wikispecies
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
De berggamander (Teucrium montanum) is een vaste plant uit de lipbloemenfamilie (Lamiaceae). Het is een groenblijvende plant met een diep wortelstelsel, die onder andere in Nederland groeit, maar vooral in Zuid-Europa voorkomt. De plant groeit in Nederland alleen in Zuid-Limburg en is daar zeer zeldzaam geworden. Bergamander staat op de Nederlandse Rode lijst van planten en wordt dus in feite gezien als een bedreigde plantensoort. Deze plant is wettelijk beschermd sinds 1 januari 2017 door de Wet Natuurbescherming. In België komt de plant in de Ardennen voor.
De plant wordt 10-25 cm hoog en bloeit van juni tot augustus. De lancetvormige bladeren met omgerolde rand zijn leerachtig en van onderen grijsviltig en blijven gedurende de winter aan de plant. De liggende stengel is aan de voet houtig. De bleekgele of roomwitte bloem is vijftandig en staat in schijnkransen samen in een eindelings hoofdje aan de top van de stengel.
De berggamander komt voor op warme, droge plaatsen op steenachtige krijthellingen, in grasland op kalkhoudende grond, op rotswandrichels en in puin.
De plant heeft een aromatische geur, maar kan bij consumptie leverbeschadiging geven.
Externe link
- Berggamander (Teucrium montanum) op SoortenBank.nl (gearchiveerd) (gebaseerd op de Heukels23, dit is de voorlaatste uitgave)
