Blauwe rotslijster
| Blauwe rotslijster IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2012) | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||
| Blauwe rotslijster (in Spanje) | |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Monticola solitarius (Linnaeus, 1758) | |||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||
Blauwe rotslijster op  Wikispecies
| |||||||||||||
| |||||||||||||
De blauwe rotslijster (Monticola solitarius) is een zangvogel uit de familie Muscicapidae (Vliegenvangers) en de onderfamilie van de "kleine lijsterachtigen". De vogel komt voor in bergachtig gebied van Zuid-Europa tot in China en Zuidoost-Azië.
Kenmerken
De blauwe rotslijster is 21 tot 23 cm lang. Het is een middelgrote, slanke, lijsterachtige vogel met een lange snavel. Het mannetje is dof donkerblauw, met donkere vleugels. Het vrouwtje is bruin met een gebandeerde borst en een eveneens bruine staart.[2]
Leefwijze
Het voedsel bestaat uit insecten en bessen.
Verspreiding en leefgebied
De blauwe rotslijster heeft een uitgestrekt verspreidingsgebied. Zo zijn er populaties in Zuid-Europa en Noordwest-Afrika, verder in West- en Midden-Azië tot in Noord-China en in het noorden van Zuidoost-Azië.
De soort telt vijf ondersoorten:
- M. s. solitarius: van noordwestelijk Afrika, zuidwestelijk en het zuidelijke deel van Centraal-Europa, noordelijk Turkije tot Georgië en Azerbeidzjan.
- M. s. longirostris: van Griekenland en westelijk en zuidelijk Turkije via het Midden-Oosten tot de noordwestelijke Himalaya.
- M. s. pandoo: van de centrale Himalaya tot oostelijk China en noordwestelijk Vietnam.
- M. s. philippensis: van oostelijk Mongolië tot Sachalin zuidelijk tot Japan, de uiterst noordelijke Filipijnen en noordoostelijk China.
- M. s. madoci: Malakka en noordelijk Sumatra.
De vogels uit Europa, Noord-Afrika en Zuidoost-Azië zijn meestal standvogel (of ze trekken naar naburig laagland). Populaties uit Azië zijn trekvogels die overwinteren in Afrika ten zuiden van de Sahara, India en Zuidoost-Azië.[3]
De vogel broedt in rotsig terrein dus meestal in berggebieden maar plaatselijk, bijvoorbeeld in Spanje, ook in laagland bij steengroeves, in ruïnes, kerken en andere gebouwen.
-
Mannetje (ondersoort: M. s. philippensis) -
Vrouwtje
Voorkomen in NW-Europa en Nederland
Omdat de Europese blauwe rotslijster standvogel is, zijn er weinig waarnemingen van dwaalgasten in Noordwest-Europa (minder dan 10). In Nederland is één gedocumenteerde waarneming uit 2003 bij Veere.[4]
Status
De blauwe rotslijster heeft een enorm groot verspreidingsgebied en daardoor alleen al is de kans op uitsterven uiterst gering. De grootte van de populatie wordt geschat op 360 tot 780 duizend individuen. Dit aantal is stabiel. Om deze redenen staat deze rotslijster als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
- ↑ a b (en) Blauwe rotslijster op de IUCN Red List of Threatened Species.
- ↑ Mullarny, K. et al., 1999. ANWB Vogelgids van Europa, Tirion, Baarn. ISBN 90-18-01212-2
- ↑ Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Blue Rock Thrush op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
- ↑ Dutch Avifauna