Britpop

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Oasis

Britpop is een muziekstroming, beginnende in de jaren 90, die gevormd wordt door een aantal Britse muzikanten die (in een tijdperk waarin Amerikaanse bands als Nirvana en Pearl Jam de hitlijsten domineren) terugvallen op hun helden uit de jaren zestig, met name The Beatles, The Who, The Kinks en Small Faces. Ook Madness, The Smiths en The Jam, bands die vooral in de jaren tachtig successen boekten, worden als aartsvaders van het genre erkend.

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

De stroming was in 1995 op haar hoogtepunt en werd gekenmerkt door de grote rivaliteit tussen de twee belangrijkste vaandeldragers: Oasis en Blur.

De britpop zorgde voor een grote opleving van de Britse popmuziek. In haar vlucht nam de stroming ook Britse acts mee die eigenlijk geen typische britpop spelen, zoals The Stone Roses (vaandeldragers van de Manchester-scene), Placebo, Radiohead en PJ Harvey.

Na 1996 begon de populariteit te dalen; bands vielen uiteen of gingen - zoals in het geval van Blur - hun horizon verbreden. Twee jaar later publiceerde de New Musical Express een coverartikel met een verbrande Union Jack-gitaar voorop.

In de jaren 00 staat er een nieuwe generatie britpopbands op; en ditmaal kwamen die niet uitsluitend uit Engeland. Ook werden er geregeld britpopparty's georganiseerd, zoals Never Mind the British[1] in Tivoli, Utrecht.

Tijdlijn van britpopbands[bewerken | brontekst bewerken]

Discografie[bewerken | brontekst bewerken]

Een selectie van britpopalbums en -nummers:

Albums[bewerken | brontekst bewerken]

Nummers[bewerken | brontekst bewerken]