Cecilia (heilige)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door AGL (overleg | bijdragen) op 31 mrt 2020 om 23:02.
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Cecilia
Sint Cecilia door Guido Reni, 1606[1]
Geboren onbekend
Gestorven omstreeks 230 na Chr.
Naamdag 22 november
Attributen fluit, orgel, rozen, violen
Beschermheilige voor kerkmuziek, musici, dichters; Albi, Frankrijk; aartsbisdom van Omaha, Nebraska
Lijst van christelijke heiligen
Portaal  Portaalicoon   Christendom

Cecilia (Latijn: Caecilia) (? – omstreeks 230) is een Romeinse martelares en heilige in de Katholieke Kerk. De gedenkdag van de heilige is 22 november.

Volgens de legende kwam ze uit een Romeinse voorname familie, gens Caecilia. Ze zou zeer jong zijn gedwongen te huwen met iemand uit een andere Romeinse adellijke familie. Ze vond troost in de muziek en stierf de marteldood omstreeks 230. Ze werd patrones van muziek, instrumentenmakers en zangers.

Dit patronaatschap is gebaseerd op een verkeerde opvatting van de antifoon van de vespers van haar feestdag, die luidt: Cantantibus organis Caecilia virgo in corde suo soli domino decantabat dicens fiat domine cor meum et corpus meum immaculatum ut non confundar. (Vertaling: Terwijl orgeltonen klonken, zong Cecilia in haar hart voor de Heer alleen met de woorden: Mogen, Heer, mijn hart en mijn lichaam vlekkeloos blijven, opdat ik niet beschaamd zal worden). De verwijzing naar het orgel (organis) en de zang (cantantibus) hebben te maken met het feestgedruis op haar bruiloft. De zin wil zeggen dat zij zich "te midden van de feestmuziek" in haar hart enkel richt tot God in de hoop ook in haar bruidsnacht haar maagdelijkheid (corpus immaculatum) te kunnen bewaren. Dit lukt. Ze vertelt haar echtgenoot, Valerianus, dat ze een beschermengel heeft. Valerianus komt tot inzicht en bekering. Beiden sterven vervolgens als martelaren onder een hernieuwde vlaag van christenvervolging.[2]

Als patrones van muzikanten werden talrijke muziekverenigingen, koren, fanfares en orkesten naar haar genoemd. Zelf was ze ook inspiratiebron van vele composities, zoals Henry Purcells hymne Hail! Bright Cecilia van 1692.

De heilige Cecilia wordt doorgaans voorgesteld met het orgel. In de Nederlanden wordt ze ook vaak met een valk afgebeeld, typisch attribuut om op haar adellijke afkomst te wijzen.

De middeleeuwse kerk van Neede was tot de reformatie aan de heilige Cecilia gewijd. Het Orgelmuseum Santa Cecilia in Massa Marittima, Toscane, is naar haar vernoemd.

Zie de categorie Saint Cecilia van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.