Chloordiazepoxide
| Chloordiazepoxide | ||||
|---|---|---|---|---|
| Chemische structuur | ||||
| ||||
| Farmaceutische gegevens | ||||
| Metabolisatie | Hepatisch | |||
| Uitscheiding | Renaal | |||
| Gebruik | ||||
| Toediening | Oraal, parenteraal | |||
| Risico met betrekking tot | ||||
| Zwangerschapscat. | D (USA) | |||
| Databanken | ||||
| CAS-nummer | 58-25-3 | |||
| ATC-code | N05BA02 | |||
| PubChem | 2712 | |||
| DrugBank | APRD00682 | |||
| Farmacotherapeutisch Kompas | Chloordiazepoxide | |||
| Chemische gegevens | ||||
| Molecuulformule | C16H14ClN3O | |||
| IUPAC-naam | 9-chloro-5-hydroxy-N-methyl-6-fenyl- 2,5-diazabicyclo[5.4.0]undeca- 1,6,8,10-tetraen-3-imine | |||
| Molmassa | 299,8 g/mol | |||
| ||||
Chloordiazepoxide, vroeger vooral bekend onder de merknaam Librium, is een kalmeringsmiddel. Het is een benzodiazepine die wordt voorgeschreven bij extreme angst en spanning. Chloordiazepoxide werd in 1960 als eerste benzodiazepine door Hoffmann-La Roche op de markt gebracht.
Afkickbehandelmiddel bij verslaving
Chloordiazepoxide is een veel voorgeschreven middel bij het afkicken van een alcoholverslaving. Bij inname van alcohol worden de prikkels in de hersenen namelijk gedempt en bij het plotseling stoppen met alcoholgebruik worden de prikkels niet meer geremd. Hierdoor kunnen epileptische aanvallen optreden. Alcohol werkt zowel lichamelijk als geestelijk verslavend, bij onthouding van alcohol kunnen ontwenningsverschijnselen ontstaan. Voorbeelden hiervan zijn trillen, zweten, hevige angst en spanning, het wisselend warm en koud hebben, een delirium krijgen of een onthoudingsinsult dat qua verschijnselen vergelijkbaar met een epileptisch insult. Chloordiazepoxide zorgt ervoor dat de prikkels in de hersenen gedempt blijven, nadat iemand gestopt is met alcohol gebruiken. De ontwenningsverschijnselen blijven hierdoor beperkt. Het middel neemt echter niet alle ontwenningsverschijnselen weg. Indien men ernstige ontwenningsverschijnselen verwacht is opname in een ontwenningskliniek raadzaam, vooral als de verslaafde bekend is met een eerder delier of onthoudingsinsult.
Er wordt, als men chloordiazepoxide voorgeschreven krijgt, meestal een schema voor twee weken opgesteld. Als het langer wordt gebruikt zal ook het middel verslavend werken.[1] Meestal schrijven artsen standaard gedurende 10 dagen drie maal daags 25 mg voor. Om het optreden van onthoudingsverschijnselen enigszins voor te zijn kan men de eerste dag 5 dragees innemen om vervolgens over te gaan op de een dosering van 3x daags 1 dragee. Na ongeveer een week kan 1 dragee, in de ochtend ingenomen, voldoende zijn. Men moet er voor zorgen niet te drinken indien men nog chloordiazepoxide inneemt. Alcohol versterkt de werking van chloordiazepoxide en chloordiazepoxide versterkt de werking van alcohol. Hierdoor kunnen gevaarlijke situaties ontstaan zoals extreme dronkenschap en extreme zelfoverschatting. Mensen kunnen dingen doen waar zij zich later weinig van herinneren. Mede daarom wordt vaak ook refusal of antabus voorgeschreven.
Verslaafden aan andere harddrugs dan alcohol krijgen na het staken van het gebruik van de drug en na het afbouwen van methadon in de reguliere verslavingszorg vaak een aantal weken tot maanden chloordiazepoxide voorgeschreven.
Ander gebruik
Net als andere benzodiazepines kan chloordiazepoxide worden voorgeschreven om heftige angsten, spanning of sterk verhoogde spierspanning te bestrijden. Middelen als diazepam of oxazepam hebben dan echter meestal de voorkeur.
In de jaren 1960 en 1970 werd het middel door gebruikers van LSD-25 wel gebruikt om een 'bad trip' te bestrijden.