Dichobunidae

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dichobunidae
Status: Uitgestorven, als fossiel bekend
Fossiel voorkomen: Vroeg-Eoceen
Op de voorgrond Diacodexis pakistanensis
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Mammalia (Zoogdieren)
Onderklasse:Theria
Infraklasse:Eutheria (Placentadieren)
Orde:Artiodactyla (Evenhoevigen)
Onderorde:Tylopoda
Familie
Dichobunidae
Gill, 1872
Fossiel van Messelobunodon schaeferi
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Zoogdieren

De Dichobunidae[1] zijn een familie van uitgestorven zoogdieren die leefden in het Vroeg-Eoceen.

Kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]

Deze familie van kleine, primitieve herbivore dieren vertoonde meer overeenkomsten met konijnen dan met hoefdieren. De indeling bij de evenhoevigen is eigenlijk merkwaardig te noemen, aangezien hun voeten vijf tenen telden, met elke teen eindigend in een kleine hoef. Ze hadden een compleet gebit, in tegenstelling tot de meeste latere artiodactylen, met hun meer gespecialiseerde tanden. De vorm van hun lichaam en ledematen doet vermoeden dat ze snellopende dieren waren, in tegenstelling tot de meeste van hun tijdgenoten. Ze hadden een lange staart.

Leefwijze[bewerken | brontekst bewerken]

Ze voedden zich met kleine bladeren.

Vondsten[bewerken | brontekst bewerken]

Hun fossiele resten zijn gevonden in Azië, Noord-Amerika en Europa.

Geslachten[bewerken | brontekst bewerken]

Onderfamilie Diacodexeinae Gazin, 1955

Onderfamilie Dichobuninae Turner, 1849

Onderfamilie Homacodontinae Marsh, 1849

Onderfamilie Lantianiinae Metais et al., 2004