Dinosebacetaat

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dinosebacetaat
Structuurformule en molecuulmodel
Structuurformule van dinosebacetaat
Algemeen
Molecuulformule C12H14N2O6
IUPAC-naam 2-sec-butyl-4,6-dinitrofenylethanoaat
Molmassa 282,3 g/mol
SMILES
CCC(C)C1=C(C(=CC(=C1)[N+]([O-])=O)[N+]([O-])=O)OC(C)=O
CAS-nummer 2813-95-8
EG-nummer 220-560-1
PubChem 17776
Wikidata Q13573069
Beschrijving Gele kristallen of bruine, stroperige vloeistof
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
ToxischSchadelijk voor de gezondheidMilieugevaarlijk
Gevaar
H-zinnen H301 - H311 - H319 - H360 - H410
EUH-zinnen geen
P-zinnen P201 - P273 - P280 - P301+P310 - P305+P351+P338 - P308+P313
EG-Index-nummer 609-026-00-2
VN-nummer 3014
ADR-klasse Gevarenklasse 6.1
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand vast
Kleur geel
Smeltpunt 26-27 °C
Oplosbaarheid in water (bij 20°C) 2,2 g/L
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Dinosebacetaat is de azijnzure ester van dinoseb. Net zoals dinoseb werd het gebruikt als herbicide. Het werd rond 1958 op de markt gebracht door Hoechst (merknamen: Aretit, Ivosit). Dinoseb of de zouten en esters van dinoseb zijn echter niet meer toegelaten in de Europese Unie. De in- en uitvoer ervan is aan de internationale PIC-procedure uit het verdrag van Rotterdam onderworpen (Prior Informed Consent, voorafgaande geïnformeerde toestemming).[1]

Eigenschappen[bewerken | brontekst bewerken]

De stof is irriterend voor de ogen. Ze kan effecten hebben op het centraal zenuwstelsel. Blootstelling aan een hoge dosis kan de dood veroorzaken.

Bij langdurige of herhaaldelijke blootstelling kan ze effecten hebben op de nieren, de lever en de ogen, met cataract als gevolg. De stof kan ook schadelijk zijn voor de voortplanting of de ontwikkeling bij de mens.

De stof is ook giftig voor vissen en vogels.

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]