Dominicanenklooster (Huissen)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dominicanenklooster
Dominicanenklooster
Land Vlag van Nederland Nederland
Regio Gelderland
Plaats Huissen
Coördinaten 51° 56′ NB, 5° 56′ OL
Religie Rooms-Katholiek
Kloosterorde Dominicanen
Gebouwd in 1858
Uitbreiding(en) laatstelijk 2019
Huidige bestemming Klooster
Architectuur
Architect(en)  Pierre Cuypers
Bouwmethode  Traditionalisme
Bouwmateriaal  baksteen
Dominicanenklooster (Nederland)
Dominicanenklooster
Kapel
Portaal  Portaalicoon   Religie

Het Dominicanenklooster is een klooster gelegen aan de Stadsdam 1, tussen de Burchtgracht en de Kloosterlaan in Huissen.

Geschiedenis van het klooster[bewerken | brontekst bewerken]

Een gravure van Dominicanenklooster Huissen, gemaakt door Johannes Walter

Na de opheffing van het verbod om kloosters te stichten kochten de dominicanen in 1856 een landhuis in Huissen. Dit huis werd weldra vergroot tot een klooster, waarin het noviciaat en de theologische opleiding werden ondergebracht.[1] Het betrof de kerkelijke wetenschappen filosofie en theologie en alles wat voor de pastoraal nodig werd geacht, in een wat later stadium met nadruk op de bijbelexegese. Uit het gevormde docentenkorps kwamen ten slotte ook hoogleraren en docenten aan universiteiten voort.

In 1856 verwierven de dominicanen het landhuis met de naam Kasteel van Huissen op de plaats van de voormalige burcht. Zij stichtten daar in 1858 het dominicanenklooster. De architect Pierre Cuypers ontwierp in 1858 de verbouwing en nieuwbouw in neogotische stijl; hij liet het bestaande huis intact, bouwde er twee vleugels aan en verbond het geheel met de kapel, waardoor een halfopen carré ontstond. Een aantal malen is het klooster verbouwd en uitgebreid, met in 2018 als meest recente toevoeging de bouw van de Herberg.

Het Dominicanenklooster heeft een belangrijke rol gespeeld in Huissen. Zo is vanuit het klooster de groei van de tuinbouw gestimuleerd en was het voor veel Huissenaren een alternatieve plek om ter biecht te gaan. De sluiting van de kloosterkapel leidde tot een kortdurende volksopstand.

In het klooster woont nu nog een kleine communiteit.

Bekende bewoners[bewerken | brontekst bewerken]

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]

Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]

  • Smit, E.J.Th.A.M.A., Zweers, J.H.F. (1997). Huissense kerken en kapellen. Historische Kring Huessen, Huissen. ISBN 90-75981-02-3.

Referenties[bewerken | brontekst bewerken]

  1. Kees Brakkee O.P., Dominicanen in Nederland, zoeken naar echtheid, 1986, pp. 30-33: 'Korte Geschiedenis van de Orde der Dominicanen in Nederland'.