Erwin de Vries (kunstenaar)

Erwin de Vries
	Erwin de Vries op zijn erf aan de rivier Suriname (1995)
Persoonsgegevens
Volledige naam	Erwin Jules de Vries
Geboren	Paramaribo, 21 december 1929
Overleden	aldaar, 31 januari 2018
Nationaliteit	Suriname
Beroep(en)	beeldend kunstenaar
Oriënterende gegevens
Jaren actief	1948 - 2018
Bekende werken	Nationaal Monument Slavernijverleden
	RKD-profiel
	Website
Portaal	Kunst & Cultuur ; Suriname

Erwin Jules de Vries (Paramaribo, 21 december 1929 – aldaar, 31 januari 2018) was een Surinaams beeldend kunstenaar.

Leven

De Vries was het derde kind van de acht van Eduarda Annetta Wilhelmina Fujooah en Henry Juriaan de Vries, die uit een eerder huwelijk al vijf kinderen had. Zijn tekenleraar Wim Bos Verschuur ontdekte zijn talent en raadde zijn vader aan hem naar Nederland te sturen. Daar haalde hij aan de Haagse Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in 1952 de MO-akte tekenen. Van 1954 tot 1958 was De Vries kunstdocent in Suriname, maar hij wilde liever kunstenaar worden. Van 1958 tot 1960 studeerde hij beeldhouwen aan de Rijksakademie van Beeldende Kunsten in Amsterdam. Hij had in Paramaribo in 1948 zijn eerste tentoonstelling op achttienjarige leeftijd. Na zijn studie beeldhouwen bleef hij in Amsterdam wonen waar hij zelfstandig kunstenaar was. In 1984 keerde hij voorgoed terug naar Suriname. De Vries is drie keer getrouwd geweest en was vader van vier kinderen. Hij overleed in 2018 op 88-jarige leeftijd in een ziekenhuis in zijn woonplaats Paramaribo.^[1]^[2]

Werk

In 1970 had De Vries zijn eerste solotentoonstelling in het Stedelijk Museum (Amsterdam) en in 1998 nogmaals. In 2009 onder de titel 'Ode aan de vrouw' een solotentoonstelling in de Kunsthal in Rotterdam. Hij is de maker van het Nationaal Monument Slavernijverleden in het Oosterpark (Amsterdam), dat op 1 juli 2002 in aanwezigheid van Koningin Beatrix onthuld werd.

De Vries maakte ook borstbeelden van onder meer Simon Carmiggelt, Joop den Uyl, Ivo Opstelten, Willem Sandberg en Clarence Seedorf, evenals het beeld van Toon Hermans dat in Carré staat. Het leverde hem de bijnaam "de Caribische Rembrandt" op. Zijn Dolle Mina is de vinden in Amsterdam-Zuidoost evenals het beeld Erectus. In Amsterdam-West staat het beeld Erotica .

Hij schilderde veel met blauw. In 2009 gevraagd naar het waarom, antwoordde hij dat hij schilderde "met wat er is. Als het blauw op is wordt het rood en als het rood op is wat anders".^[3]

Hij had grote belangstelling voor erotiek, wat duidelijk zichtbaar is in zijn schilderijen en tekeningen.

Onderscheidingen

1989 - Officier in de Ereorde van de Palm;
1995 - Ridder in de Orde van Oranje-Nassau;
1997 - Officier in de Ereorde van de Gele Ster;
1998 - Dank Comité Moederhart;
1999 - Damsko Millennium Award voor Kunstenaar van de 20ste eeuw;
2000 - Caribbean Arts and Culture for Outstanding Contribution Carifesta VII;
2000 - Stichting Toerisme Oorkonde - Foundation Tourism Charter Suriname;
2005 - Rotary Vocational Excellence Award Suriname;
2005 - Commandeur Ereorde van de Gele Ster;
2008 - Goodwill Ambassador of Suriname;
2009 - Un Bondru Kankantrie Award Suriname;
2010 - Bijzondere Onderscheiding Godo Bank;
2010 - Groot Lint,Suriname;
2014 - Lifetime Achievement Award;
2014 - Owru Jari Awards / Surifesta Suriname;
2014 - Bijzondere Waardering voor Culturele Bijdrage - ACURIL President Suriname.

Hij kreeg op 4 september 2009 door cultuurwethouder Carolien Gehrels het Ereteken Burger van verdiensten door de stad Amsterdam uitgereikt. Hij werd toen tachtig jaar en was zestig jaar werkzaam als kunstenaar.