Es (muziek)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Notatie van de Es

De Es is een met een halve toonafstand verlaagde stamtoon E. In de gelijkzwevende stemming is het dezelfde toon als de Dis (D#), een met een halve toon verhoogde D. De Es wordt geschreven als E♭. In de van de stamtonen afgeleide (majeur) toonladders komt de toon Es voor het eerst voor als kwart in de toonladder van bes, die twee mollen heeft. De verhouding van de frequenties van de grondtoon bes en de kwart Es is in de reine stemming 3:4.

Octavering in de gelijkzwevende stemming[bewerken | brontekst bewerken]

In de onderstaande tabel staan de frequenties in de gelijkzwevende stemming van de Es in de verschillende octaven, gebaseerd op een frequentie van 440 Hz voor de kamertoon A. In elk lager octaaf is de frequentie de helft van de frequentie in het bovenliggende octaaf.

Musicologische notatie Helmholtznotatie Octaafnaam Frequentie (Hz)
E♭-1 E♭,,, Subsubcontra-octaaf 9.723
E♭0 E♭,, Subcontra-octaaf 19.445
E♭1 E♭, Contra-octaaf 38.891
E♭2 E♭ Groot octaaf 77,782
E♭3 e♭ Klein octaaf 155,563
E♭4 e♭′ Eéngestreept octaaf 311,127
E♭5 e♭′′ Tweegestreept octaaf 622,254
E♭6 e♭′′′ Driegestreept octaaf 1244,508
E♭7 e♭′′′′ Viergestreept octaaf 2489,016
E♭8 e♭′′′′′ Vijfgestreept octaaf 4978.032
E♭9 e♭′′′′′′ Zesgestreept octaaf 9956,063

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]