Naar inhoud springen

Fayaliet

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Fayaliet
Fayaliet
Mineraal
Chemische formule Fe2SiO4
Kleur Geel, amberkleurig,
Streepkleur Wit
Hardheid 6,5
Gemiddelde dichtheid 4,39 kg/dm3
Glans Glasglans
Breuk Conchoïdaal
Kristaloptiek
Brekingsindices 1,4585
Lijst van mineralen
Portaal  Portaalicoon   Aardwetenschappen

Het mineraal fayaliet is een ijzer-silicaat met de chemische formule Fe(II)2SiO4. Het is een vorm van olivijn en behoort tot de nesosilicaten.

Eigenschappen

[bewerken | brontekst bewerken]

Het doorschijnende tot doorzichtige fayaliet heeft een glasglans en de kleur is groengeel of geel tot bruin en zwart. De streepkleur is wit (doorzichtig) en de splijting is onduidelijk volgens kristalvlak [010]. De gemiddelde dichtheid is 4,39 en de hardheid is 6,5. Het kristalstelsel is orthorombisch en het mineraal is niet radioactief.

Fayaliet is door Christian Gmelin genoemd naar de typelocatie van het mineraal: het eiland Faial, dat tot de Azoren behoort. Het is in 1840 voor het eerst beschreven.[1]

Fayaliet is het ijzerhoudende eindlid van het mineraal olivijn ((Mg, Fe)SiO4), waarvan het magnesiumhoudende eindlid forsteriet is. Als zodanig komt fayaliet voornamelijk voor in ultramafische silica-arme stollingsgesteenten. De typelocatie is het vulkanische eiland Faial, dat tot de Azoren behoort.

Zie de categorie Fayaliet van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.