Ferdinand van Oostenrijk (1609-1641)
| Ferdinand, Aartshertog en kardinaal van Oostenrijk | ||||
|---|---|---|---|---|
.jpg)
| ||||
Portret van Kardinaal-infant Ferdinand van Oostenrijk
(1639), Gaspar de Crayer, Museo Nacional del Prado | ||||
| Kardinaal van de Rooms-Katholieke Kerk | ||||
| ||||
| Ambt | aartsbisschop van Toledo, landvoogd van de Zuidelijke Nederlanden | |||
| Titelkerk | S. Maria in Portico | |||
| Creatie | ||||
| Consistorie | 29 juli 1619 | |||
| ||||
.jpg)
(1634/35), Peter Paul Rubens, Museo Nacional del Prado.
Ferdinand van Oostenrijk (San Lorenzo de El Escorial, 16 mei 1609 – Brussel, 9 november 1641), bijgenaamd kardinaal-infant, was een zoon van Filips III van Spanje. Toen hij 10 jaar oud was, verzocht zijn vader de paus hem tot kardinaal te creëren. Hij werd - hoewel hij nooit priester gewijd werd - in 1619 aartsbisschop van Toledo en was van 4 november 1634 tot zijn dood landvoogd van de Zuidelijke Nederlanden. Isabella van Spanje was zijn tante.
Zijn Blijde Intrede in Antwerpen op 17 april 1635, na de door hem gewonnen Slag bij Nördlingen, werd groots gevierd. Niet minder dan 80.000 gulden werd uitgegeven door het stadsbestuur. Rubens werd gevraagd een feestelijk onthaal te regelen en versierde de stad met erepoorten, beeldengalerijen en speciale opvoeringen in de theaters.
Als mecenas van de kunsten liet hij zich portretteren door onder anderen Rubens, Gaspar de Crayer, Gerard Seghers, Diego Velázquez en Antoon van Dyck.
Ferdinand van Oostenrijk was een getalenteerd generaal en bracht een groot deel van zijn tijd door op het slagveld tegen de legers van de Republiek der Verenigde Nederlanden en tegen het Franse koninkrijk. In 1641 werd hij tijdens de gevechten ziek. Hij stierf op tweeëndertigjarige leeftijd in Brussel, maar werd herbegraven in de koninklijke Crypte van San Lorenzo el Real, waar hij geboren was. Hij liet een dochter na, Marie Anne de la Croix (1641-1715), die te Madrid in een klooster ging.
Voorouders[bewerken | brontekst bewerken]
| Voorouders van Ferdinand van Oostenrijk | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Overgrootouders | Keizer Karel V (1500-1558) ∞ 1526 Isabella van Portugal (1503-1539) |
Keizer Maximiliaan II (1527-1576) ∞ 1548 Maria van Spanje (1528-1603) |
Keizer Ferdinand I (1503-1564) ∞ 1521 Anna van Bohemen en Hongarije (1503–1547) |
Albrecht V van Beieren (1528-1579) ∞1546 Anna van Oostenrijk (1528-1590) | ||||
| Grootouders | Filips II van Spanje (1527-1598) ∞ 1570 Anna van Oostenrijk (1549-1580) |
Karel II van Oostenrijk (1540-1590) ∞ 1571 Maria Anna van Beieren (1551-1608) | ||||||
| Ouders | Filips III van Spanje (1578-1621) ∞ 1599 Margaretha van Oostenrijk (1584-1611) | |||||||
| Ferdinand van Oostenrijk (1609-1641) | ||||||||
Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]
- Jonathan Israel, "Olivares, the Cardinal-Infante and Spain's Strategy in the Low Countries (1635-1643). The Road to Rocroi", in: R. Kagan en G. Parker (eds.), Spain, Europe and the Atlantic World. Essays in honour of John H. Elliott, 1995, p. 267-295
- Randall Lesaffer, Defensor Pacis Hispanicae. De Kardinaal-infant, de Zuidelijke Nederlanden en de Europese politiek van Spanje, van Nördlingen tot Breda (1634-1637), 1994, ISBN 9067681962
- Randall Lesaffer, "Het einde van de Habsburgse hegemonie in Europa. De kardinaal-infant en het Spaans-Oostenrijkse familiepact (1633-1637)", in: Belgisch Tijdschrift voor Filologie en Geschiedenis, 1996, nr. 2, p. 317-364
| Voorganger: Isabella van Spanje |
Landvoogd van de Zuidelijke Nederlanden 1633-1641 |
Opvolger: Francisco de Melo |
