GP3-seizoen 2011

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
2e GP3-seizoen (2011)
Volgende: 2012
Vorige: 2010
Algemene informatie
Races 16
Eindstand coureurs
1e plaats Vlag van Finland Valtteri Bottas
2e plaats Vlag van Verenigd Koninkrijk James Calado
3e plaats Vlag van Nederland Nigel Melker
Eindstand constructeurs
1e plaats Vlag van Frankrijk Lotus ART
2e plaats Vlag van Verenigd Koninkrijk Marussia Manor Racing
3e plaats Vlag van Australië MW Arden
Portaal  Portaalicoon   Autosport

Het GP3-seizoen 2011 is het tweede GP3 seizoen. Het support de GP2-klasse in alle races, met uitzondering van Monaco. Het seizoen bestaat uit 16 races, verdeeld over 8 circuits. Regerend kampioen Esteban Gutiérrez is overgestapt naar de GP2 en zal zijn titel niet verdedigen.

In de eerste race van het laatste raceweekend in Monza behaalde de Fin Valtteri Bottas de titel met een overwinning, nadat zijn enige overgebleven concurrent en teamgenoot James Calado uit Engeland als tweede eindigde. Het verschil was na deze race 7 punten, maar omdat Bottas meer overwinningen had dan Calado en in de tweede race slechts 7 punten te verdienen waren, was Bottas al zeker van het kampioenschap.

Teams en coureurs[bewerken | brontekst bewerken]

Team Nr. Coureur Ronde
Vlag van Frankrijk Lotus ART 1 Vlag van Brazilië Pedro Nunes 1-6
Vlag van Nieuw-Zeeland Richie Stanaway 7-8
2 Vlag van Finland Valtteri Bottas Alle
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk James Calado Alle
Vlag van Ierland Status Grand Prix 4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alexander Sims Alle
5 Vlag van Portugal António Félix da Costa Alle
6 Vlag van Rusland Ivan Lukashevich Alle
Vlag van Zwitserland Jenzer Motorsport 7 Vlag van Zwitserland Nico Müller Alle
8 Vlag van Rusland Maxim Zimin Alle
9 Vlag van Italië Vittorio Ghirelli 1-6
Vlag van Zwitserland Alex Fontana 7
Vlag van Zwitserland Christophe Hurni 8
Vlag van Verenigd Koninkrijk Marussia Manor Racing 10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Adrian Quaife-Hobbs Alle
11 Vlag van Indonesië Rio Haryanto Alle
12 Vlag van Finland Matias Laine Alle
Vlag van Verenigd Koninkrijk Carlin 14 Vlag van Verenigde Staten Conor Daly Alle
15 Vlag van Frankrijk Tom Dillmann 1
Vlag van Canada Daniel Morad 2-4
Vlag van Verenigd Koninkrijk Callum MacLeod 5-8
16 Vlag van Brazilië Leonardo Cordeiro Alle
Vlag van Frankrijk Tech 1 Racing 17 Vlag van Finland Aaro Vainio Alle
18 Vlag van Italië Andrea Caldarelli 1-2
Vlag van Nederland Thomas Hylkema 3-8
19 Vlag van Hongarije Tamás Pál Kiss Alle
Vlag van Verenigd Koninkrijk ATECH CRS GP 20 Vlag van Filipijnen Marlon Stöckinger Alle
21 Vlag van Verenigd Koninkrijk Nick Yelloly Alle
22 Vlag van Zwitserland Zoël Amberg Alle
Vlag van Spanje Addax Team 23 Vlag van Nieuw-Zeeland Dominic Storey 1-2
Vlag van Frankrijk Tom Dillmann 3-8
24 Vlag van Colombia Gabriel Chaves Alle
25 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dean Smith 1-7
Vlag van Italië Vittorio Ghirelli 8
Vlag van Australië MW Arden 26 Vlag van Nieuw-Zeeland Mitch Evans Alle
27 Vlag van Zwitserland Simon Trummer Alle
28 Vlag van Verenigd Koninkrijk Lewis Williamson Alle
Vlag van Duitsland RSC Mücke Motorsport 29 Vlag van Verenigd Koninkrijk Luciano Bacheta 1-6
Vlag van Italië Daniel Mancinelli 7-8
30 Vlag van Denemarken Michael Christensen Alle
31 Vlag van Nederland Nigel Melker Alle

Races[bewerken | brontekst bewerken]

Ronde Circuit Datum Pole Position Snelste ronde Winnend coureur Winnend team
1 R1 Vlag van Turkije Istanbul Park 7 mei Vlag van Frankrijk Tom Dillmann Vlag van Italië Andrea Caldarelli Vlag van Nederland Nigel Melker Vlag van Duitsland RSC Mücke Motorsport
R2 8 mei Vlag van Verenigd Koninkrijk Alexander Sims Vlag van Verenigd Koninkrijk Alexander Sims Vlag van Ierland Status Grand Prix
2 R1 Vlag van Spanje Circuit de Catalunya 21 mei Vlag van Australië Mitch Evans Vlag van Finland Valtteri Bottas Vlag van Australië Mitch Evans Vlag van Australië MW Arden
R2 22 mei Vlag van Italië Andrea Caldarelli Vlag van Hongarije Tamás Pál Kiss Vlag van Frankrijk Tech 1 Racing
3 R1 Vlag van Spanje Valencia Street Circuit 25 juni Vlag van Verenigd Koninkrijk Lewis Williamson Vlag van Verenigd Koninkrijk Adrian Quaife-Hobbs Vlag van Verenigd Koninkrijk Adrian Quaife-Hobbs Vlag van Verenigd Koninkrijk Marussia Manor Racing
R2 26 juni Vlag van Verenigd Koninkrijk James Calado Vlag van Verenigd Koninkrijk James Calado Vlag van Frankrijk Lotus ART
4 R1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Silverstone 9 juli Vlag van Verenigd Koninkrijk Adrian Quaife-Hobbs Vlag van Verenigd Koninkrijk Alexander Sims Vlag van Zwitserland Nico Müller Vlag van Zwitserland Jenzer Motorsport
R2 10 juli Vlag van Verenigd Koninkrijk Dean Smith Vlag van Verenigd Koninkrijk Lewis Williamson Vlag van Australië MW Arden
5 R1 Vlag van Duitsland Nürburgring 23 juli Vlag van Australië Mitch Evans Vlag van Verenigd Koninkrijk Lewis Williamson Vlag van Indonesië Rio Haryanto Vlag van Verenigd Koninkrijk Marussia Manor Racing
R2 24 juli Vlag van Nederland Nigel Melker Vlag van Finland Valtteri Bottas Vlag van Frankrijk Lotus ART
6 R1 Vlag van Hongarije Hungaroring 30 juli Vlag van Finland Valtteri Bottas Vlag van Denemarken Michael Christensen Vlag van Finland Valtteri Bottas Vlag van Frankrijk Lotus ART
R2 31 juli Vlag van Nederland Nigel Melker Vlag van Indonesië Rio Haryanto Vlag van Verenigd Koninkrijk Marussia Manor Racing
7 R1 Vlag van België Spa-Francorchamps 27 augustus Vlag van Verenigd Koninkrijk James Calado Vlag van Finland Valtteri Bottas Vlag van Finland Valtteri Bottas Vlag van Frankrijk Lotus ART
R2 28 augustus Vlag van Verenigd Koninkrijk James Calado Vlag van Nieuw-Zeeland Richie Stanaway Vlag van Frankrijk Lotus ART
8 R1 Vlag van Italië Autodromo Nazionale Monza 10 september Vlag van Verenigd Koninkrijk Adrian Quaife-Hobbs Vlag van Indonesië Rio Haryanto Vlag van Finland Valtteri Bottas Vlag van Frankrijk Lotus ART
R2 11 september Vlag van Verenigd Koninkrijk Callum MacLeod Vlag van Portugal António Félix da Costa Vlag van Ierland Status Grand Prix