GP3 Series

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
GP3 Series
GP3 Series
Categorie Eenzitter
Eerste maal 2010
Actieve jaren 2010 - 2018
Regio Europa, Azië
Aantal coureurs 24
Aantal teams 8
Motorfabrikanten Renault
Bandenfabrikanten Pirelli
Kampioen coureurs Vlag van Frankrijk Anthoine Hubert
Kampioen constructeurs Vlag van Frankrijk ART Grand Prix
www.gp3series.com
Portaal  Portaalicoon   Autosport

De GP3 Series, waarvan GP3 de afkorting is, was een vorm van autosport die is geïntroduceerd in 2010. De klasse gold als een opstapklasse naar de GP2 Series, later de Formule 2. De klasse was opgericht door GP2-organisator Bruno Michel. In eerste instantie werd gedacht dat de GP3-serie zou fuseren met de International Formula Master-serie (IFM). De GP3 maakte echter gebruik van een geheel nieuw Dallara-chassis gecombineerd met een Renaultmotor. In 2018 werd het laatste seizoen van dit kampioenschap verreden, alvorens het in 2019 fuseert met het Europees Formule 3-kampioenschap om het FIA Formule 3-kampioenschap te vormen.

Het budget lag rond de € 600.000 per jaar.

De GP3-wagen[bewerken | brontekst bewerken]

Alle GP3-teams kwamen uit met gelijkwaardig materiaal. Het chassis was gebouwd door Dallara, dat ook de GP2- en Formule 2-wagens gebouwd heeft. Alle auto's waren voorzien van een 280 pk sterke Renaultmotor en een semiautomatische 7-versnellingsbak. Hiernaast maakten alle teams gebruik van Pirelli banden en remmen van Brembo.

Technische specificaties[bewerken | brontekst bewerken]

Specificaties 2010–2012[bewerken | brontekst bewerken]

  • Chassis: Dallara GP3/10
  • Motor: Renault 2.0 liter 4 cilinder in lijn 280pk (209 kW), 6.500 rpm
  • Versnellingsbak: 6 traps semi automatisch van Hewland
  • Brandstof: Elf 100
  • Brandstoftank: FIA gehomologeerde rubberen veiligheidstank
  • Elektronica: Magneti Marelli
  • Lengte: 4.471 mm (176 in)
  • Hoogte: 1.063 mm (42 in) (inclusief roll bar camera)
  • Breedte: 1.885 mm (71 in)
  • Wielbasis: 2.780 mm (109 in)
  • Gewicht: 630 kg (1,389 lb) (zonder rijder), 550 kg (1,213) (zonder rijder)
  • Remschijven: Hitco racing
  • Banden: Pirelli P Zero race slicks en regen banden
  • Velgen: O.Z. Racing.
  • Veiligheidsmateriaal: HANS systeem, 6 punts gordel van Sabelt.

Specificaties 2013–2015[bewerken | brontekst bewerken]

Raceweekend[bewerken | brontekst bewerken]

Per raceweekend waren er twee vrije trainingen van 30 minuten en een kwalificatiesessie van 30 minuten. De kwalificatie besliste de startopstelling voor de eerste race. De startopstelling van de tweede race werd bepaald door de uitslag van de eerste race. De top 8 werd omgewisseld; dat wil zeggen dat de nummer 8 van race 1 van pole-position startte en de winnaar plaats 8. Vanaf plaats 9 startte iedereen zoals hij gefinisht is.

Puntensysteem[bewerken | brontekst bewerken]

2010-2011[bewerken | brontekst bewerken]

Puntensysteem voor race 1
 1st   2nd   3rd   4th   5th   6th   7th   8th 
10 8 6 5 4 3 2 1
Puntensysteem voor race 2
 1e   2e   3e   4e   5e   6e 
6 5 4 3 2 1
  • Pole voor eerste race: 2 punten
  • Snelste ronde: 1 punt per race. De coureur die de snelste ronde rijdt moet 90% van de race rondes gereden hebben en bij de eerste tien eindigen.

2012-heden[bewerken | brontekst bewerken]

Puntensysteem voor race 1
 1st   2nd   3rd   4th   5th   6th   7th   8th   9th   10th 
25 18 15 12 10 8 6 4 2 1
Puntensysteem voor race 2
 1e   2e   3e   4e   5e   6e   7e   8e 
15 12 10 8 6 4 2 1
  • Pole voor eerste race: 4 punten
  • Snelste ronde: 2 punt per race. De coureur die de snelste ronde rijdt moet 90% van de race rondes gereden hebben en bij de eerste tien eindigen.

Races[bewerken | brontekst bewerken]

De races op de GP3 kalender werden, net als de races van de GP2 en Formule 2, verreden in het voorprogramma van de Europese Formule 1 races. De enige uitzondering was de Grand Prix van Monaco, waar de GP3 in tegenstelling tot de GP2 en Formule 2 niet actief was.

Kampioenen[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar Coureur Team Tweede Derde
2010 Vlag van Mexico Esteban Gutiérrez Vlag van Frankrijk ART Grand Prix Vlag van Canada Robert Wickens Vlag van Zwitserland Nico Müller
2011 Vlag van Finland Valtteri Bottas Vlag van Frankrijk Lotus ART Vlag van Verenigd Koninkrijk James Calado Vlag van Nederland Nigel Melker
2012 Vlag van Nieuw-Zeeland Mitch Evans* (MW Arden) Vlag van Frankrijk Lotus GP Vlag van Duitsland Daniel Abt Vlag van Portugal António Félix da Costa
2013 Vlag van Rusland Daniil Kvjat* (MW Arden) Vlag van Frankrijk ART Grand Prix Vlag van Argentinië Facu Regalia Vlag van Verenigde Staten Conor Daly
2014 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alex Lynn Vlag van Verenigd Koninkrijk Carlin Vlag van Verenigd Koninkrijk Dean Stoneman Vlag van Duitsland Marvin Kirchhöfer
2015 Vlag van Frankrijk Esteban Ocon Vlag van Frankrijk ART Grand Prix Vlag van Italië Luca Ghiotto Vlag van Duitsland Marvin Kirchhöfer
2016 Vlag van Monaco Charles Leclerc Vlag van Frankrijk ART Grand Prix Vlag van Thailand Alexander Albon Vlag van Italië Antonio Fuoco
2017 Vlag van Verenigd Koninkrijk George Russell Vlag van Frankrijk ART Grand Prix Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Aitken Vlag van Japan Nirei Fukuzumi
2018 Vlag van Frankrijk Anthoine Hubert Vlag van Frankrijk ART Grand Prix Vlag van Rusland Nikita Mazepin Vlag van Verenigd Koninkrijk Callum Ilott
  • * Deze rijder werd kampioen, maar zijn team werd geen constructeurskampioen. Het team van de kampioen staat tussen haakjes aangegeven.

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]

Zie de categorie GP3 Series van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.