Gebruiker:Chescargot/Slakkenbestrijding
Slakkenbestrijding is het systematisch uitroeien van slakken. Slakken tasten gewassen aan en kunnen daarom voor tuinders en tuinierders een plaag zijn. In landen waar bepaalde exotische slakkensoorten een plaag geworden zijn worden slakken op regionaal niveau bestreden.
Achtergrond[bewerken | brontekst bewerken]
Slakken worden veel als pest gezien in de tuinbouw. Toch is enige nuance op zijn plaats, want niet alle slakken zijn even schadelijk en varieert de schade ook per gewastype. Grofweg geldt dat naaktslakken bijzonder schadelijke veelvreters zijn, die bovendien vector zijn van ziektes. Tuinslakken zijn selectiever en minder vraatzuchtig als hun naakte concurrenten.
Daarbij komt dat bepaalde slakken, zoals de wijngaardslak, beschermde soorten zijn en niet in een val mag kruipen. Om de kans te verkleinen dat beschermde huisjesslakken in vallen terechtkomen kan gebruikgemaakt worden van vallen met gaten klein genoeg om alleen naaktslakken door te laten.
Bestrijdingsmiddelen[bewerken | brontekst bewerken]
Vallen[bewerken | brontekst bewerken]
Slakkenvallen zijn apparaten met aas die een geur verspreiden die die slakken aantrekken. Het voedsel dat de slak er vindt kan aas of gif zijn dat dodelijk is voor de slak. Het apparaat bestaat uit een vaak deels ingegraven bak (beker, soepbord, emmer) gevuld met een product dat voor slakken aantrekkelijker geurt dan de te beschermen gewassen. Veelal wordt het apparaat overdekt ter bescherming van het aas tegen regen en ter beperking van bereikbaarheid voor andere dieren.
De slakken kruipen de val in en doen zich tegoed aan het aas. Afhankelijk van het gebruikte aas, sterft de slak ter plekke of nestelt het zich in de overkapping. Ongeacht of dat de slakken dood of levend zijn, zo'n val moet periodiek verschoond worden.
Slakkenvallen dienen in principe buiten het perimeter de te beschermen gebieden geplaatst te worden, omdat de geur slakken van ver kan aantrekken.
Aasvallen[bewerken | brontekst bewerken]
Enkele industriële stoffen kunnen slakken aantrekken over een oppervlakte van een paar honderd vierkante meter.[1] Maar natuurlijke stoffen werken ook: bier (de zogenaamde 'bierval'), in water opgelost mout, en suikerwater zijn effectieve middelen om slakken aan te trekken. De effectiviteit van biervallen wordt wel betwijfeld door enkele auteurs, die wijzen op negatieve zijeffecten.[2]
Wanneer geen gebruikgemaakt wordt van vloeistof, maar bijvoorbeeld van overrijp fruit of restjes groente, dan is een container niet noodzakelijk en kan volstaan worden met een overkapping die als beschutting tegen de zon dient. Vochtig karton op het grondoppervlak is een aantrekkelijke schuilplaats voor vooral naaktslakken, die zich op de donkere en vochtige oppervlak aan de onderkant van het karton verzamelen. Dergelijke schuilplaatsen dienen periodiek verschoond te worden wil men daadwerkelijk van de slakken afkomen. Kartonnen platen gevuld met deze slakken worden simpelweg verwijderd en in de biobak gegooid, als dierenvoer gebruikt, of vernietigd in chloorwater. Deze techniek wordt ook in de slakkenkweek gebruikt om naaktslakken uit de parken te verwijderen.
Gifvallen[bewerken | brontekst bewerken]
Gifvallen, ook wel 'levende vallen' genoemd,[1] zijn vergelijkbaar met voorgaande vallen, behalve dat er in het aas ook slakkenkorrels toegevoegd word: de slakken eten en sterven ter plaatse, met een minimale kans dat andere dieren eveneens slachtoffer worden.
Biologische bestrijding[bewerken | brontekst bewerken]
In de biologische praktijk is het zaak een natuurlijke balans te vinden die ten koste van de slak gaat zonder dat de gunstige elementen, zoals roofdieren van de slak er slachtoffer van worden.
Slakkenjagers[bewerken | brontekst bewerken]
De slak bevindt zich aan het eind van vrijwel alle voedselketens en bevindt zich dus in het menu van veel dieren. Het heeft dan ook veel natuurlijke vijanden, enkelen waarvan met beleid ingezet kunnen worden in de slakkenbestrijding. Zo is de Rumina Decollata, een carnivoor die andere slakken eet, een zeer effectieve biologische bestrijdingsmiddel.[3] Ook in de omgeving van nature veel voorkomende dieren als egels, vogels en kikkers zijn effectieve slakkenbestrijders. Loopeenden en kippen worden ook wel ingezet ter bestrijding van slakken, maar dan dienen de gewassen tegen deze dieren beschermd te worden.
Planten[bewerken | brontekst bewerken]
Bepaalde planten hebben een afschrikwekkende werking op slakken vanwege hun chemische samenstelling (zout in zeewier), of de aroma's die zij produceren (uiachtigen). Door de te beschermen terrein aan de randen te beplanten met dergelijke planten, kunnen slakken enigszins weggehouden worden. In gebieden langs de kust kan derhave mogelijk zeewier rondom de af te schermen terrein gelegd worden. Het zoutgehalte van deze plant zou een effectieve middel tegen de slakken zijn. De aroma van dit soort planten kan tevens als spray op de te beschermen planten gespoten worden.
Ook het omgekeerde kan bewerkstelligd worden: door aantrekkelijke planten of aas te leggen kunnen slakken van de te beschermen gewassen afgeleid worden. Door vochtig karton erlangs te leggen hebben slakken bovendien een plek waar ze zich te rusten leggen. Deze kartonnen kunnen dan verzameld en weggegooid worden.
Parasieten[bewerken | brontekst bewerken]
Rondwormen. Rondwormen zijn in de handel verkrijgbaar als slakkenbestrijder. Met beleid toegepast zijn het effectieve en dodelijke parasieten van de slakken.
Barrières[bewerken | brontekst bewerken]
Slakkenbarrières zijn mechanische oplossingen die er in diverse soorten zijn. Enkelen ervan worden ook in de slakkenkweek gebruikt.
Gekraagde hekwerken
Slakkenkraag[1] is zo'n hekwerk dat om individuele planten gezet worden. Dit is geen praktische oplossing om op grote schaal toegepast te worden en wordt dan ook vooral kleinschalig gebruikt.
Koperband, zoals aan fruitbomen, of over randen van groentebakken. Koper heeft een zekere natuurlijke spanningspotentiaal dat afwijkt van de slak. Hierdoor zal bij aanraking een onaangename stroompje lopen dat de slak doet terugtrekken. In ringvorm vormen zij ook een alternatief voor de eerder genoemde ringvorming slakkenkragen.
Schrikdraad is een zeer effectieve maar ook kostbare oplossing. Het dient onderhouden te worden (schoon van slijm, blaadjes en ander 'vuil' die een veilige passagebrug kunnen vormen. De eenvoudigste vorm van schrikdraad is gemaakt met een batterij.
Andere barrières omvatten gemalen koffie, Eischalen en zeeschelpen, Diatomeeënaarde en Gerecyclede wolpellets, allen relatief succesvolle biologische middelen om slakken buiten de deur te houden.
Dodelijk aas[bewerken | brontekst bewerken]
Conventioneel gif[bewerken | brontekst bewerken]
Conventionele slakkenkorrels zijn giftig en doden slakken middels metaldehyde door ... werking. Afhankelijk van de gebruikte gif zijn deze ook schadelijk voor andere dieren en dienen ze derhalve in beschermde dozen geplaatst te worden opdat andere dieren er niet bij kunnen.
Biologische aas[bewerken | brontekst bewerken]
Er zijn milieuvriendelijke en biologische vormen van slakkengif..[4] Deze kunnen bestaan uit ijzerfosfoor
Tarwe- en maïszemelen. Slakken zijn er dol op maar sterven daarna door uitdroging. De zemelen dienen tegen regen en wind beschermd te worden en aangezien dat maar moeilijk lukt, moet het vaak aangevuld worden.
Slakkenplaag[bewerken | brontekst bewerken]
In Californie zijn zowel de segrijnsslak en de Afrikaanse reuzenslak ooit geïntroduceerd als exoot en hebben ze zich goed kunnen verspreiden. De verspreiding was dermate succesvol dat ze elk op hun tijd een plaag zijn geworden en de staat met grootschalige middelen ten strijde ging.
Bronnen en referenties[bewerken | brontekst bewerken]
Bronnen[bewerken | brontekst bewerken]
- Slakkenval: Wat zijn de beste producten van (07/22)?, SweetestHome.nl (29 juni 2021)
- (en) Andy McIndoe, Organic Slug & Snail Control. Learning with Experts. Geraadpleegd op 22 juli 2022.
Noten en referenties[bewerken | brontekst bewerken]
- ↑ a b c Sweetest home (2021)
- ↑ (en) Alexander Boeckmann, Beer Trap for Slugs/Snails: The Worst Idea Ever!. Slughelp (21 juli 2017).
- ↑ (fr) Les ennemis des escargots. Gireaud. Geraadpleegd op 21 juni 2022.
- ↑ McIndoe (2022)
· 
· 