Gebruiker:Tulp8/Kladblok/todo
Ed Zegers[bewerken | brontekst bewerken]
| Ed Zegers | ||||
|---|---|---|---|---|
| Persoonsgegevens | ||||
| Volledige naam | Edvard Ludwig Zegers | |||
| Geboren | Amsterdam, 17 maart 1927 | |||
| Geboorteland |  Nederland
| |||
| Beroep(en) | docent, beeldhouwer | |||
| RKD-profiel | ||||
| ||||
Edvard (Ed) Ludwig Zegers, (Amsterdam, 17 maart 1927 - 2018) was een Nederlands beeldhouwer en docent.
Na zijn geboorte in Amsterdam woonde Zegers in Diemen en Ermelo. Aan de Rijksnormaalschool voor Teekenonderwijzers in Amsterdam behoorde Piet Esser tot zijn leermeesters. Hierna bezocht Zegers de Rijksakademie van Beeldende Kunsten Amsterdam. In 1940 verhuisde hij naar Eemnes, waar hij tot 1962 zou blijven. Na twee jaar in Blaricum te hebben gewoond woonde hij van 1964 tot 1969 in Soest, waarna hij zich vestigde in Delfstrahuizen.[1] Het werk is vrij en abstract. Edvard was gehuwd met Loekie Zondag, een dochter van kunstenaar Jan Zondag.[2]
Beelden in de open ruimte[bewerken | brontekst bewerken]
- 1961 - Plastisch teken, Rembrandtlaan Maassliuis [3]
- 1975 - Rijzen en dalen, Soest
- 1967 - Metamorfose, Stroeslaan Hilversum [4]
Exposities[bewerken | brontekst bewerken]
- Bronsplastieken, Westerbork Gemeentehuis [5]
- Schetsontwerpen Roemeense keramiek (De Vaart, Hilversum) [6]
- Blaricum [7]
|
Categorie:Nederlands beeldhouwer
Gert Eussen[bewerken | brontekst bewerken]
| Gert Eussen | ||||
|---|---|---|---|---|
| Persoonsgegevens | ||||
| Geboorteland | Nederland | |||
| Beroep(en) | beeldhouwer | |||
| RKD-profiel | ||||
| ||||
Gert Eussen is een Nederlands kunstenaar uit Zuidveen. Eussen studeerde aan de kunstacademie in Utrecht. Gert Eussen werkt veel als carver, iemand die beelden maakt met de kettingzaag. Als carver won hij in 2007 de First Dutch international Chainsawcarving contest in Vaassen.[1] In 2013 won hij de publieksprijs in Vaassen.[2] en werkt hij meermalen in opdracht. Bij het maken van houten beelden vanuit boomstronken of stammen figuren laat hij zich leiden door de grondvorm van de stam. In 2015 maakte hij het grootste massieve houten beeld van Nederland. Het beeld werd in Austerlitz gemaakt uit een boomstam van 170 centimeter doorsnede met een lengte van 840 centimeter. Het beeld werd gevormd met een motorzaag. In het hout zijn beelden van alle continenten afgebeeld.[3]
Voor het voorbeeldbos Flevohout bij Lelystad maakte hij een serie houten bollen van populierenhout. De bollen waarin bomen zijn geplant staan symbool voor groei en ontwikkeling en leggeneen relatie tussen het product hout en het groeiproces.[4]
Werken[bewerken | brontekst bewerken]
Gert Eussen is maker van de houten loopbrug in Dolfinarium Harderwijk. Ander werk van hem bevindt zich in Kabouterland, Blijdorp en Avonturia.[5] In 2007 ontwierp hij de Coco-hut, een ronde hut waarbij hij veel schroothut gebruikte. Zijn ontwerpen bevinden vooral op speelplaatsen en recreatieparken.
Gert Eussen ontwierp de houten loopbrug gemaakt voor het Dolfinarium in Harderwijk. Ook Kabouterland, Diergaarde Blijdorp, het Duitse Wildpark Frankenhof en Avonturia behoren inmiddels tot zijn klanten.[6][7]
Baarnse Bos[bewerken | brontekst bewerken]
In opdracht van Staatsbosbeheer maakte hij v grote sculpturen ronde de Grote Kom in het Baarnse Bos. De kledingstijl van de figuren legt een verbinding met de landschapsstijl door de eeuwen heen. Om deze reden hebben de beelden ook geen gezicht en ze zijn grof gezaagd met de kettingzaag, als zijnde schimmen uit een verleden. De donkere verkleuring op de '1700' is het gevolg van het chemische proces van looizuurvorming in eikenhout als dat ijzer bevat (spijkers, granaatscherven etc.). De vierde sokkel zonder beeld is uit de periode '2000'. Bezoekers kunnen als vertegenwoordiger van de mensheid rond zelf op deze sokkel plaatsnemen om deel te worden van de opstelling. Als materiaal voor de 'landmarks' is gekozen voor eikenhout (de "1700" en "1800") en douglas (de "1900") omdat die soorten in die jaren voor het eerst door Staatsbosbeheer in Nederland werden geplant.[8]De onbehandelde beelden, die met de jaren steeds grijzer kleuren, moeten zo'n twintig jaar mee kunnen[9]. <gallery> Bestand:Baarnse Bos houtsculptuur 1 Gert Eussen 02.JPG|"1700" Bestand:Baarnse Bos houtsculptuur 2 Gert Eussen_03.JPG|"1800" Bestand:Baarnse Bos houtsculptuur 3 Gert Eussen_04.JPG|"1900" Bestand:Baarnse Bos houtsculptuur 4 Gert Eussen_05.JPG|"2000"
Pieter Copijn[bewerken | brontekst bewerken]
Pieter Copijn, (1854 - 1927) was een timmerman / aannemer uit Maartensdijk. Pieter was een halfbroer van de bekende tuinarchitect Hendrik Copijn (1842 - 1923). Zijn ontworpen huizen staan verspreid over de gemeente De Bilt en de monumenten langs de Groenekanseweg. Pieter was de zoon van Jan Copijn (1812 - 1886).[10]
Jan Moraal[bewerken | brontekst bewerken]
Jan Moraal (Velsen, 1928 - Hilversum, 1982) was een Nederlandse schrijver en presentator. Hij schreef teksten voor Biels en Co en Koek en ei. Reeds op 19-jarige leeftijd maakt hij zijn eerste hoorspel. Hij trad in dienst bij de VARA als vertaler en bewerker van hoorspelen. In de jaren vijftig maakt hij voor de televisie het programma De mallemolen. In 1956 stapte hij over naar de AVRO, waar hij onder andere het programma Koek en ei schreef, samen met Geert Elffrich.
In de jaren zestig van de twintigste eeuw was hij onder naam Moeilijk Heden columnist voor De Telegraaf. Onder de titel Moraal van de Dag was hij dagdichter bij het Nieuwsblad van het Noorden.[11] Bij de televisieactie Open het dorp bedacht hij het idee om een luciferdoosje met geld in te leveren bij de lokale kruidenier.
Roel Renssen[bewerken | brontekst bewerken]
Roel C. H. Renssen (12 november 1914 - 5 december 1997) was een Nederlandse programmaker en schrijver. Renssen was als oprichter tien jaar lang hoofdredacteur van de NOS-rubriek Van gewest tot gewest. Ook was hij adjunct-hoofdredacteur van het NTS-journaal.[12]
Bibliografie[bewerken | brontekst bewerken]
- Tien jaar van gewest tot gewest, uitgeverij Spectrum,Utrecht (1975) ISBN 9789027483317
Bronnen
|
Waarschuwing: de standaardsortering "Renssen, Roel" krijgt voorrang voor de sortering "Zegers, Ed".
Tuinhistorisch Genootschap Cascade[bewerken | brontekst bewerken]
Tuinhistorisch Genootschap Cascade is een Nederlandse stichting op het vakgebied geschiedenis van de tuin- en landschapsarchitectuur.
Leden[bewerken | brontekst bewerken]
Tot de leden behoren (kunst)historici, historisch geografen, neerlandici, biohistorici, tuin- en landschapsarchitecten, biologen, dendrologen, kwekers, hoveniers en geïnteresseerde eigenaren/beheerders van historische tuinen, parken en buitenplaatsen.
Doelstelling[bewerken | brontekst bewerken]
Cascade is opgericht op 24 september 1987 en werd in 1997 omgezet in een stichting. De stichting wil de bestudering van de geschiedenis van de tuin- en landschapsarchitectuur in Nederland stimuleren. Dit geldt voor gebieden die in het verleden onder invloed hebben gestaan van de Nederlandse tuin- en landschapsarchitectuur in uitgebreide zin.
Activiteiten[bewerken | brontekst bewerken]
Cascade houdt studies op locatie, excursies en symposia. De Cascade-Bulletins bevatten wetenschappelijke artikelen op het brede interdisciplinaire terrein van de geschiedenis van de tuin- en landschapsarchitectuur. Ook het stimuleren van onderzoek en het instellen van werkgroepen behoren tot de doelstellingen.
Jong wetenschappelijk talent wordt gestimuleerd door het uitreiken van de zilveren Carla Oldenburger-Ebbers Penning.
De vereniging is aangesloten bij de koepelorganisatie Federatie Instandhouding Monumenten en het Platform Mariaplaats.
Publicaties[bewerken | brontekst bewerken]
- Tuingeschiedenis in Nederland, Veelzijdig erfgoed in ‘t groen - Arinda van der Does en Jan Holwerda, Henk Rampen, Niek Ravensbergen, Gabrielle Bartelse en Leo den Dulk, Uitgeverij Matrijs (2009) ISBN 978-90-5345-396-4
- Tuingeschiedenis in Nederland II. Denken en doen in de Nederlandse tuinkunst 1500-2000 - Arinda van der Does en Jan Holwerda (2016) ISBN 978-90-9029358-5
| Bronnen, noten en/of referenties
|
Hilversumse Schoolvereniging[bewerken | brontekst bewerken]
| Hilversumse Schoolvereniging | ||||
|---|---|---|---|---|
| Locatie | ||||
| Locatie | Frans Halslaan 70 Hilversum | |||
| Coördinaten | 52° 13′ NB, 5° 11′ OL | |||
| Status en tijdlijn | ||||
| Oorspr. functie | school | |||
| Start bouw | 1908 | |||
| Bouw gereed | 1909 | |||
| Bouwinfo | ||||
| Architect | Pieter Andriessen | |||
| Erkenning | ||||
| Monumentstatus | Gemeentelijk monument | |||
| Monumentnummer | GMH0782 | |||
| ||||
De Hilversumse Schoolvereniging is een neutraal bijzondere basisschool aan Frans Halslaan 70 in Hilversum in de provincie Noord-Holland. De Hilversumse Schoolvereniging werd geopend op 26 maart 1909. Op 17 oktober 1910 werd de eerste steen gelegd voor het huidige schoolgebouw, dat inmiddels een gemeentelijk monument is. De school werd waarschijnlijk ontworpen door Pieter Andriessen. Eerste hoofd van de school (tot 1942) was Cor Bruijn doe overstapte van de Humanitaire school in Laren. Het bestuur wordt door ouders van leerlingen gevormd. Begrippen als zelfstandigheid, verantwoordelijk zijn voor jezelf en anderen en het tonen van respect stonden centraal. Er werd met taken gewerkt. Het oplossen van conflicten werd binnen het lesprogramma aangeleerd op deze vreedzame school. Er wordt gewerkt met een jaarklassensysteem en per groep een jaarprogramma. Om te kunnen werken met kleine groepen wordt elke groep vier keer per week gesplitst, waarbij de ene lessen volgt van een vakdocent muziek, beeldende vorming of gym. De andere helft krijgt les van de groepsleerkracht. Ter gelegenheid van het honderdjarig bestaan van de school verscheen in 2009 een jubileumboek.
| Bronnen, noten en/of referenties |
Categorie:Gemeentelijk monument in Hilversum
J.L. Klein[bewerken | brontekst bewerken]
Onderaan vlnr:
Hesselinga, Albertus van der Heide, J.A. Bruins, Anne de Koe
bovenaan vlnr
J. ten Bruggenkate, W. Bax, J. Sevenster, De Kanter en Jacobus Lambertus Klein
Jacobus Lambertus (Koos) Klein, (Niekerk, 7 juli 1870 - Edam, 10 februari 1945) was een christenanarchistische predikant.[1]
Koos was de zoon van Roelof Klein (1839-1907) en Jantje Meyer (1840-1903). Studeerde Theolgie in Leiden. Hij huwde op 29 januari 1896 in Den Haag Theodora Wilhelmina de Boer (1874-1966) met wie hij vijf kinderen kreeg.
Met gelijkgezinden als Louis Adriën Bähler, Anne de Koe, Lodewijk van Mierop, Felix Ortt en Johannes van der Veer stichtte hij het Tolstojaanse blad Vrede, dat sterk antimilitaristisch was. Ruben Brugnera is een Belgische onderzoeksjournalist en politicoloog. De journalistieke interesses van Brugnera liggen op het vlak van politiek-economische kwesties (bedrijfslobby, regulering van technologieën, gezondheid), het milieu, de Europese Unie, structureel onrecht en sociale uitsluiting.
Ruben Brugnera[bewerken | brontekst bewerken]
Ruben Brugnera is een Belgische onderzoeksjournalist en politicoloog. De journalistieke interesses van Brugnera liggen op het vlak van politiek-economische kwesties (bedrijfslobby, regulering van technologieën, gezondheid), het milieu, de Europese Unie, structureel onrecht en sociale uitsluiting. Brugnera werkt als onafhankelijke onderzoeksjournalist en documentairemaker is docent Journalistieke Research aan de Thomas More Hogeschool. Hij schrijft wekelijks voor het tijdschrift Knack en werkt voor VTM-Telefacts, de Franstalige omroep RTBF #Investigation, het Duitse politieke tijdschrift ARD Panorama en De Groene Amsterdammer.
Opleiding[bewerken | brontekst bewerken]
Brugnera werkte in Riga voor een databedrijf dat toezicht hield op de private equity- en durfkapitaalmarkten voor België en Nederland . Na het zien van de film ‘Spotlight’ voelde hij zich aangetrokken tot de journalistiek. Na zich enkele maanden in een Frans klooster op zijn toekomst te hebben bezonnen gaf hij zich op voor de postgraduaatstudie ‘international research journalism’ (IRJ) op Thomas More. Zijn studie Politieke Wetenschappen en economie aan de KU Leuven vervolgde hij vanaf 2010 met de opleiding Internationale researchjournalistiek van het Fonds Pascal Decroos. [2] Uit IRJ kwam zijn eerste grote project voort, de documentaire Fraude in de zorg over de uitbuiting van inwonende verzorgsters. De aanpak en research voor deze documentaire leverde hem in 2018 een benoeming op aan de Thomas More Hogeschool als docent Journalistiek Onderzoek, Fact-Checking en Mediageschiedenis. Tussen 2013 en 2017 was Brugnera een half jaar lang personal assistant van een Vlaamse politicus, gaf Nederlandse les aan leidinggevenden en gaf training in professionele communicatie en samenwerking Sinds 2019 geeft Brugnera leiding aan het team van vrijwilligers bij Dataharvest, de European Investigative Journalism Conference (EIJC). [3]
Erkenning[bewerken | brontekst bewerken]
In 2019 werd zijn VTM-documentaire ‘’Fraude in de Zorg’’ (TelefactsSamen met zijn zus), genomineerd voor de Belfius-persprijs.[4]
- Poverello
In het project "Als het goede doel ontspoort" werkten Brugnera en zijn zus Marieke Brugnera samen met Emmanuel Morimont (RTBF), David Leloup en Thierry Denoël van Le Vif. Sa bij een onderzoek naar het financiële beheer van Poverello, een van de belangrijkste Vlaamse charitatieve instellingen. Deze daklozenorganisatie kocht veel vastgoed aan, waarna het vervolgens vaak leeg bleef staan. De rijke organisatie gebruikte haar geld nauwelijks voor de armen en ving hen uiterst sober op te vangen.[5] Het lukte het onderzoeksteam om met undercoveronderzoeken, netwerk-, vastgoed- en financiële analyses en archiefwerk de raadsels rond Poverello te achterhalen. De onthullingen bij dit project leverde Ruben en Marieke Brugnera De Loep 2021. Hij kreeg deze prijs voor de beste Nederlandse en Vlaamse onderzoeksjournalistiek in de categorie "controlerende onderzoeksjournalistiek". De jury van De Loep noemde hun onderzoeksproject "een onthulling van formaat". De onderzoekers stuitten bij hun werk op een tweede schandaaldossier Rafaël. Rafaël kreeg in 1997 kreeg deze idealistische organisatie het Sint-Annahospitaal in Anderlecht toegewezen om de allerarmsten op te vangen. Sindsdien werd van Rafaël niets meer gehoord.<ref>[ https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2021/12/07/poverello-en-rafael-vzw/ ’’Mogelijke wantoestanden bij organisaties Poverello en Rafaël vzw: "Veel geld, behalve voor de armen"<?ref>
Cornelis Rutger de Ruijter (Baarn, 5 mei 1836 - Rosmalen, 11 maart 1884) was een Nederlandse banketbakker. Cornelis trouwde in 1862 Petronella Schoonderbeek. In zijn jonge jaren werkte hij o.a. bij een confiseur in Utrecht en leerde daar de geheimen kennen van het maken van geboortemuisjes.
Uit Spanje afkomstig anijszaad werd in een grote pan verhit boven een open vuur. Vervolgens werd een gekookte suikeroplossing werd toegevoegd. Door het handmatig schudden van de pan werden gesuikerde anijszaadjes gevormd met een glanslaagje. Het woord muisjes komt van ovaalvormige zaadjes die een staartje hadden.
In 1860 startte Cornelis Rutger een eigen zaak annex bedrijfje. Zijn vader Peter de Ruijter richtte deze zaak voor hem in in het voorhuis van de voormalige boerderij Brinkstraat nr. C108. De geboortemuisjes van Cornelis kregen al snel grote bekendheid. Met de openstelling van de spoorverbinding Baarn-Amsterdam in 1874 kwamen er veel forensen en toeristen naar Baarn. Ze wisten al snel de weg te vinden naar de zaak van de Ruijter en zo werden de muisjes ook buiten Baarn beroemd. Er waren mensen die de smaak van de muisjes wel op prijs stelden maar die het goedje te hard vonden. De Ruijter zou toen bedacht hebben om de muisjes fijn te stampen in een vijzel zodat er een poeder ontstond met dezelfde smaak als de roze en witte muisjes. Dit werden de zogenaamde gestampte muisjes. Rond 1880 verschenen de eerste muisjes in blikjes. In 1883 kreeg De Ruijter het predikaat Hofleverancier. Cornelis Rutger en zijn vrouw Petronella Schoonderbeek kregen tien kinderen: vijf dochters en vijf zonen. Van deze kinderen zijn er vijf jong gestorven. De oudste zoon Piet nam het familiebedrijf op 18-jarige leeftijd over. Korte tijd later zou Cornelis overlijden. Hij is begraven op het Rooms Katholieke Kerkhof aan de Kerkstraat in Baarn.
|
Waarschuwing: de standaardsortering "Ruijter, Cornelis de" krijgt voorrang voor de sortering "Renssen, Roel". Categorie:Nederlands ondernemer