Geelpoottinamoe
| Geelpoottinamoe IUCN-status: Gevoelig[1] (2022) | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Crypturellus noctivagus (Wied, 1820)[2] | |||||||||||||
| |||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||
Geelpoottinamoe op  Wikispecies
| |||||||||||||
| |||||||||||||
De geelpoottinamoe (Crypturellus noctivagus) is een vogel uit de familie tinamoes (Tinamidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1820 door Wied.
Beschrijving[bewerken | brontekst bewerken]
De geelpoottinamoe wordt ongeveer 28–31 cm groot. De rug en vleugels zijn grijs met zwarte strepen, de nek en borst zijn ook grijs en de buik is wit.
Voedsel[bewerken | brontekst bewerken]
De geelpoottinamoe eet vooral vruchten van de grond of lage struiken, maar ook zaden, bloemen, bladeren, wortels en ongewervelden.
Voortplanting[bewerken | brontekst bewerken]
Het mannetje paart met ongeveer vier vrouwtjes, die de eieren in een nest in dicht struikgewas legt. Daarna broedt het mannetje de eieren uit en voedt hij de jongen op. De jongen worden volwassen na 2-3 weken.
Voorkomen[bewerken | brontekst bewerken]
De soort is endemisch in Brazilië en telt twee ondersoorten:[3]
- C. n. zabele: noordoostelijk Brazilië.
- C. n. noctivagus: zuidoostelijk Brazilië.
Beschermingsstatus[bewerken | brontekst bewerken]
Op de Rode Lijst van de IUCN heeft de soort de status gevoelig.
Bronnen, noten en/of referenties
|