Gele poederkorst

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Gele poederkorst
Gele poederkorst
Taxonomische indeling
Rijk:Fungi (Schimmels)
Stam:Ascomycota (Ascomyceten)
Klasse:Arthoniomycetes
Orde:Arthoniales
Familie:Chrysothricaceae
Geslacht:Chrysothrix
Soort
Chrysothrix candelaris
(L.) J.R.Laundon (1981[1])
Gele poederkorst
Synoniemen
  • Lepraria candelari
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Gele poederkorst op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Schimmels

De gele poederkorst (Chrysothrix candelaris) is een korstmossoort uit de familie Chrysothricaceae.

Kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]

Zoals de naam suggereert, is C. candelaris felgeel, oranjegeel of groengeel. Hij heeft een poederachtig uiterlijk, een oppervlakkige thallus en heeft geen apothecia en isidia. Omdat het thallus volledig is gemaakt van een massa poederachtige fijne soredia die het substraat als een korst bedekt, is Chrysothrix candelaris een leprose korstmos.

De gele poederkorst heeft de volgende kenmerkende kleurreacties: K- of K+ (licht roodachtig), Pd- of Pd+ (oranje), C-, KC- en UV+ (dof oranje) of UV-.[2]

De ascus is clavaat en 8-sporig. De ascosporen meten 9–14 × 3 µm.[2]

Ecologie[bewerken | brontekst bewerken]

Gele poederkorst leeft vooral epifytisch op boomschors, maar komt soms ook epilithisch voor op kiezelrotsen. In alle gevallen gaat het om relatief droge en schaduwrijke standplaatsen. Wanneer de soort epifytisch voorkomt gaat het vooral om ruige, oude exemplaren van plataan, els, eik, wilg, Fagus en den. Gele poederkorst leeft in symbiose met een chlorococcoïde alg.[3]

Voortplanting[bewerken | brontekst bewerken]

Bij gebrek aan apothecia, soredia en isidia, kan C. candelaris zich niet voortplanten door middel van sporen, maar verspreidt zich doordat zijn thallus door de wind, de voeten van dieren, etc. wordt verspreid naar geschikte habitats.

Verspreiding[bewerken | brontekst bewerken]

Gele poederkorst is wijdverspreid en gebruikelijk in het Verenigd Koninkrijk, Hij wordt gevonden in Noord-Amerika, Schotland, Hongarije, Iran, Letland en is waargenomen op de Kaapverdische Eilanden.

In Nederland komt de gele poederkorst zeldzaam voor. Hij staat niet op de rode lijst en is niet bedreigd.[3]

Toepassing[bewerken | brontekst bewerken]

De soort kan worden gebruikt als indicator om de luchtkwaliteit te monitoren.

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]