George W. Norris

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
George W. Norris
George W. Norris
Geboren 11 juli 1861
York Township (Sandusky County, Ohio)
Overleden 2 september 1944
McCook
Politieke partij Republikeinse Partij (tot 1936)
Onafhankelijke (vanaf 1936)
Partner Pluma Lashley (gehuwd in 1889, overleden in 1901)
Ellie Leonard (gehuwd in 1903)
Beroep Advocaat, politicus
Afgevaardigde in het Huis van Afgevaardigden namens het 5e congresdistrict van Nebraska
Aangetreden 4 maart 1903
Einde termijn 3 maart 1913
Voorganger Ashton C. Shallenberger
Opvolger Silas Reynolds Barton
Senator namens Nebraska (klasse II)
Aangetreden 4 maart 1913
Einde termijn 3 januari 1943
Voorganger Norris Brown
Opvolger Kenneth S. Wherry
Portaal  Portaalicoon   Politiek

George William Norris (York Township, 11 juli 1861McCook, 2 september 1944) was een Amerikaans progressief politicus uit Nebraska aanvankelijk voor de Republikeinse Partij en later als onafhankelijk politicus. Norris zetelde van 1903 tot 1913 in het Huis van Afgevaardigen en van 1913 tot 1943 in de Senaat, waarmee hij tot de langstzittende Amerikaanse congresleden behoort.

Norris was een voorvechter van progressieve en liberale doelen in het Amerikaans Congres. Hij steunde de New Deal van president Franklin Delano Roosevelt en speelde een rol bij de oprichting van de Tennessee Valley Authority (TVA) in 1933, die tijdens de Grote Depressie grootschalige regionale infrastructuurwerken uitvoerde. Daarnaast zette hij zich in voor maatregelen tegen corruptie, betere werkomstandigheden en sterkere vakbonden. Op het gebied van buitenlands beleid was hij een isolationist die zich verzette tegen Amerikaanse interventies in het buitenland, waaronder de deelname aan de Eerste Wereldoorlog. Norris kwam vaak in conflict met leiders van de Republikeinse Partij en stelde zich in 1936 als onafhankelijke kandidaat verkiesbaar. In 1942 verloor hij zijn herverkiezing.

Norris wordt genoemd als een van de belangrijkste en beste senatoren in de Amerikaanse geschiedenis. Franklin D. Roosevelt noemde hem "de meest perfecte, zachtaardige ridder van Amerikaanse progressieve idealen". John F. Kennedy nam Norris' biografie op in zijn boek Profiles in Courage uit 1957.