Naar inhoud springen

Granaatpitta

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door Hwdenie (overleg | bijdragen) op 27 jun 2017 om 15:13. (update)
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Granaatpitta
IUCN-status: Gevoelig[1] (2016)
Granaatpitta
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Aves (Vogels)
Orde:Passeriformes (Zangvogels)
Familie:Pittidae (Pitta's)
Geslacht:Erythropitta
Soort
Erythropitta granatina
(Temminck, 1830)
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Granaatpitta op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Vogels

De granaatpitta (wetenschappelijke naam: Erythropitta granatina, ook wel Pitta granatina) is een vogelsoort uit de familie van pitta's (Pittidae).

Kenmerken

De vogel is 17 cm lang, heeft een zwarte kop en keel met een helderblauwe wenkbrauwstreep en daarboven een felrode kopkap. De borst is donkerblauw en daaronder karmijnrood. De rug en de vleugels zijn helderblauw. Onvolwassen granaatpitta's zijn overwegend bruin gekleurd (zie afbeelding).[2]

Leefwijze

Net als de meeste pitta’s leeft de granaatpitta in ongerept tropisch regenwoud. Hoewel de dieren kunnen vliegen, geven ze er doorgaans de voorkeur aan om op de grond te blijven. Hun voedsel vinden ze op bosbodem en bestaat uit insecten en andere ongewervelde dieren zoals slakken.

Verspreiding en leefgebied

De granaatpitta kwam voor op Malakka en Tanintharyi (Myanmar) en de Grote Soenda-eilanden (Borneo en het noordelijk deel van Sumatra). Uit Myanmar zijn in deze eeuw geen waarnemingen meer. In Malakka is het een schaarse, plaatselijk algemene vogel in ongerept regenwoud, in Thailand is hij zeldzaam, schaars op Sumatra en op Borneo plaatselijk algemeen.

De soort telt 2 ondersoorten:

  • E. g. coccinea: Malakka en Sumatra.
  • E. g. granatina: Borneo (behalve het noorden).

Status

Het leefgebied van de granaatpitta wordt bedreigd door houtkap en de omzetting van bos in landbouwgronden. De soort wordt aangemerkt als gevoelig op de Rode Lijst van de IUCN.[1]