Grand Prix Formule 1 van Italië 1978

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door CommonsDelinker (overleg | bijdragen) op 27 feb 2018 om 12:30. (Flag_of_South_Africa_(1928-1994).svg vervangen door Flag_of_South_Africa_(1928–1994).svg. CommonsDelinker...)
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.

De Grand Prix Formule 1 van Italië 1978 werd gehouden op 10 september 1978 op Monza.

Verslag

Kwalificatie

Mario Andretti pakte de pole-position, met Gilles Villeneuve naast zich. De derde startplaats ging naar Jean-Pierre Jabouille, gevolgd door Niki Lauda en Ronnie Peterson.

Race

De starter van de race was te enthousiast, waardoor hij de rode lichten al had aangezet voordat de laatste wagen stilstond op de grid. Verschillende auto's in het midden van het veld gingen daardoor te snel van start, waardoor te veel rijders te dicht bij elkaar kwamen te liggen. Op die manier gingen ze naar de chicane waardoor James Hunt botste met Peterson. Riccardo Patrese, Vittorio Brambilla, Hans-Joachim Stuck, Patrick Depailler, Didier Pironi, Derek Daly, Clay Regazzoni en Brett Lunger raakten allemaal betrokken in deze crash. Petersons wagen crashte in de vangrails en vatte hierop vuur. Hij zat gevangen in de vlammen, maar Hunt, Regazzoni en Depailler slaagden erin om hem te bevrijden uit het wrak waardoor hij slechts lichte brandwonden had. Hij werd op het asfalt gelegd, terwijl hij nog volledig bij kennis was. Hij had wel verwondingen aan beide benen. Het duurde twintig minuten voordat er medische hulp was: zowel Peterson als Brambilla, die een wiel tegen zijn hoofd had gekregen, werden naar het ziekenhuis in Milaan gebracht.

De race werd drie uur later herstart en ingekort tot 40 ronden vanwege het feit dat wanneer de race over de volle afstand verreden zou worden de bosrijke delen van de baan te donker zouden zijn om nog veilig te kunnen racen. Villeneuve kon voorbij Andretti gaan bij de herstart, maar beiden bleken achteraf een valse start gemaakt te hebben waardoor ze achteraf een minuut straftijd kregen. Andretti pakte de leiding met nog vijf ronden te gaan. Jean-Pierre Jabouille moest opgeven, waardoor Lauda derde werd voor John Watson, Carlos Reutemann, Jacques Laffite en Patrick Tambay. Deze finishten allemaal binnen de minuut van de winnaar, waardoor Andretti zesde werd en Villeneuve zevende. Andretti werd wereldkampioen maar doordat Peterson in het hospitaal lag, bleef de viering hiervan beperkt.

Na een operatie ontwikkelde Peterson complicaties en stierf uiteindelijk aan een embolie.

Uitslag

Positie Nummer Rijder Team Ronden Tijd/Opgave Startplaats Punten
1 1 Vlag van Oostenrijk Niki Lauda Brabham-Alfa Romeo 40 1:07:04.54 4 9
2 2 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Watson Brabham-Alfa Romeo 40 +1.48 secs 7 6
3 11 Vlag van Argentinië Carlos Reutemann Ferrari 40 +20.47 secs 11 4
4 26 Vlag van Frankrijk Jacques Laffite Ligier-Matra 40 +37.53 secs 8 3
5 8 Vlag van Frankrijk Patrick Tambay McLaren-Ford 40 +40.39 secs 19 2
6 5 Vlag van Verenigde Staten Mario Andretti Lotus-Ford 40 +46.33 secs 1 1
7 12 Vlag van Canada Gilles Villeneuve Ferrari 40 +48.48 secs 2
8 14 Vlag van Brazilië Emerson Fittipaldi Fittpaldi-Ford 40 +55.24 secs 13
9 29 Vlag van Brazilië Nelson Piquet McLaren-Ford 40 +1:06.83 24
10 22 Vlag van Ierland Derek Daly Ensign-Ford 40 +1:09.11 18
11 4 Vlag van Frankrijk Patrick Depailler Tyrrell-Ford 40 +1:16.57 16
12 20 Jody Scheckter Wolf-Ford 39 +1 Ronde 9
13 27 Vlag van Australië Alan Jones Williams-Ford 39 +1 Ronde 6
14 33 Vlag van Italië Bruno Giacomelli McLaren-Ford 39 +1 Ronde 20
NC 17 Vlag van Zwitserland Clay Regazzoni Shadow-Ford 33 +7 Rondes 15
NF 35 Vlag van Italië Riccardo Patrese Arrows-Ford 28 Motor 12
NF 7 Vlag van Verenigd Koninkrijk James Hunt McLaren-Ford 19 Distributie 10
NF 37 Vlag van Italië Arturo Merzario Merzario-Ford 14 Motor 22
NF 15 Vlag van Frankrijk Jean-Pierre Jabouille Renault 6 Motor 3
NF 6 Vlag van Zweden Ronnie Peterson Lotus-Ford 0 Fataal ongeval 5
NF 3 Vlag van Frankrijk Didier Pironi Tyrrell-Ford 0 Ongeluk 14
NF 16 Vlag van Duitsland Hans-Joachim Stuck Shadow-Ford 0 Ongeluk 17
NF 30 Vlag van Verenigde Staten Brett Lunger McLaren-Ford 0 Ongeluk 21
NF 19 Vlag van Italië Vittorio Brambilla Surtees-Ford 0 Ongeluk 23
NQ 25 Vlag van Mexico Héctor Rebaque Lotus-Ford
NQ 10 Vlag van Oostenrijk Harald Ertl ATS-Ford
NQ 9 Vlag van Nederland Michael Bleekemolen ATS-Ford
NQ 18 Vlag van Italië Gimax Surtees-Ford
PQ 23 Vlag van Oostenrijk Harald Ertl Ensign-Ford
PQ 32 Vlag van Finland Keke Rosberg Wolf-Ford
PQ 36 Vlag van Duitsland Rolf Stommelen Arrows-Ford
PQ 38 Vlag van Italië Alberto Colombo Merzario-Ford

Wetenswaardigheden

  • De race werd ingekort van 52 naar 40 ronden.
  • De start van de race werd nog verder verzet doordat Jody Scheckter in de formatieronde zwaar crashte. De vangrails moesten hierdoor nog hersteld worden, waardoor de herstart pas om 18 uur kon gegeven worden.

Statistieken

Pole-position Mario Andretti Lotus-Ford 1:37.520
Snelste ronde Mario Andretti Lotus-Ford 1:38.23


Vorige race:
Grand Prix van Nederland 1978
FIA Formule 1 Wereldkampioenschap
29e seizoen (1978)
Volgende race:
Grand Prix van de Verenigde Staten 1978

Vorige race:
Grand Prix van Italië 1977
Grand Prix van Italië Volgende race:
Grand Prix van Italië 1979