Naar inhoud springen

I Sing the Body Electric (album)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
I Sing the Body Electric
Studio en livealbum van Weather Report
(album nr. 2)
Vlag van Verenigde Staten
(Albumhoes op en.wikipedia.org)
Uitgebracht mei 1972
Opgenomen november 1971
13 januari 1972
Genre Jazzrock
Duur 46:28
Label(s) Columbia Records
Producent(en) Robert Devere
Chronologie
1971
Weather Report
  1972
I Sing the Body Electric
  1972
Live in Tokyo

(en) Discogs-pagina
(en) MusicBrainz-pagina
Portaal  Portaalicoon   Muziek

I Sing the Body Electric is het tweede muziekalbum van Weather Report. Het verscheen in 1972. De jazzrockformatie had alweer twee nieuwe muzikanten opgenomen. Eric Gravatt en Dom Um Romao kwamen de gelederen versterken. Het album klonk voor jazzrock begin jaren 70 behoorlijk rock-achtig, maar ook invloeden van freejazz en funk zijn te horen. Direct aan het begin is een voor Weather Report typische ritmiek te horen op het bekken.

Het album heeft de titel gemeen met een gedicht van Walt Whitman (een licht erotische lofzang op het lichaam) en een verhaal van Ray Bradbury (over de aanschaf van een elektronische grootmoeder ter vervanging van een net gestorven moeder) en een aflevering uit de serie The Twilight Zone, gebaseerd op het verhaal van Bradbury.

met

De eerste twee nummers zijn opgenomen in november 1971 in de Columbia Records Studio in New York, de tracks 3 en 4 in januari 1972 aldaar. De overige tracks werden opgenomen tijdens een concert op 13 januari 1972 in de Shibuya Kokaido Hal in Tokio. Het gehele concert was later (voorlopig alleen in Japan) te horen op Live in Tokyo.

Cd
Nr. Titel Duur
1. Unknown Soldier (Zawinul) 8:00
2. The Moors (Shorter) 4:45
3. Crystal (Vitous) 7:25
4. Second Sunday In August (Zawinul) 4:13
5. Medley: Vertical Invader/T.H./Dr. Honoris Causa (Zawinul, Vitous, Zawinul) 10:40
6. Surucucú (Shorter) 7:42
7. Directions (Zawinul) 4:36