Jambalaya (On the Bayou) is de titel van een countrysong, geschreven door Hank Williams, die er in 1952 een grote hit mee scoorde. De titel verwijst naar de Creoolse en Cajun-rijstschotel jambalaya. De melodie ontleende Williams aan een Franstalig Cajunlied, "Grand Texas", uit 1948 van de Cajungroep Chuck Guillory & The Rhythm Boys, met zang van "Papa" Cairo. Williams maakte er een countrynummer van met een nieuwe Engelse tekst, doorspekt met verwijzingen naar de Cajuncultuur in Louisiana waaronder de Cajungerechten crawfish pie en filé gumbo. Naar sommige bronnen beweren zou Moon Mullican de tekst (mee) geschreven hebben, maar Williams werd op de plaat als enige auteur vermeld[1].
Williams' hitsingle
Hank Williams nam het nummer op 13 juni 1952 in Nashville op. De single, MGM Records K11283, kwam op 19 juli uit en werd al snel een grote hit. De B-kant was het nummer "Window Shopping". Op 6 september bereikte de single de top van Billboard's Top C&W Songs, en bleef daar gedurende 14 weken staan. Het nummer werd ook een crossover-hit, het klom tot nummer 20 in de pop-hitparade van Billboard. Williams had reeds zeven platen uitgebracht die meer dan één miljoen keer verkocht waren; "Jambalaya" werd zijn achtste millionseller.
The Carpenters brachten hun versie in 1973 uit op de LP Now and Then. Buiten de Verenigde Staten werd het als single uitgebracht. Het werd een van hun grootste hits; in 1974 bereikte het nummer 3 in de Nederlandse Top 40.
↑Een getal geeft de plaats aan en een '-' dat het nummer niet genoteerd was. Een vetgedrukt getal geeft aan dat dit de hoogste notering betreft.
Andere versies
Kort na Williams brachten verscheidene artiesten in 1952 hun versie van het nummer uit, waaronder pianist Moon Mullican op King Records, Rex Allen op Decca Records, en het orkest van Neal Hefti met zang van zijn vrouw, Frances Wayne, op Coral Records. De versie van zangeres Jo Stafford werd zelfs nog populairder dan Williams' eigen opname; haar versie op Columbia Records dook op 30 augustus in de pop-hitparade van Billboard en bereikte nummer 3.
De amper elf jaar oude (en niet negen jaar zoals op het etiket stond) "Little" Brenda Lee zong het op haar eerste single (op Decca), die in 1956 uitkwam.
