Jane Birkin

Jane Birkin
	Jane Birkin in 2016 tijdens het Cannes Film Festival.
Algemene informatie
Volledige naam	Jane Mallory Birkin
Geboren	14 december 1946
Geboorteplaats	Londen
Overleden	16 juli 2023
Overlijdensplaats	Parijs
Land	Verenigd Koninkrijk
Werk
Jaren actief	1965–2023
Beroep	filmactrice; zangeres; filmregisseur; scenarioschrijfster
	Handtekening
	Officiële website
	(en) IMDb-profiel
	MovieMeter-profiel
	(mul) TMDb-profiel; (en) Allmusic-profiel; (en) Last.fm-profiel; (en) AllMovie-profiel
Portaal	Film

Jane Mallory Birkin (Londen, 14 december 1946 – Parijs, 16 juli 2023) was een Engelse actrice en zangeres die sinds eind jaren 1960 in Frankrijk woonde. In Nederland en Vlaanderen is zij vooral bekend van haar duet met haar toenmalige partner Serge Gainsbourg, Je t'aime... moi non plus uit 1969.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Birkin werd op 17-jarige leeftijd door de Engelse muziekschrijver John Barry gecast voor een rol in zijn in 1965 uitgebrachte musical Passion flower hotel. In 1966 verwierf ze redelijke bekendheid met haar rol als naaktmodel in Antonioni's controversiële film Blow-Up.

Op 22-jarige leeftijd vertrok zij naar Frankrijk om er auditie te doen voor de vrouwelijke hoofdrol in de fiIm Slogan, waarin haar tegenspeler de achttien jaar oudere Franse popster Serge Gainsbourg was. Er ontstond een romance tussen beiden. In 1969 namen ze (een tweede versie van) het door Gainsbourg geschreven erotische Franstalige nummer Je t'aime... moi non plus op. De eerste versie hiervan was opgenomen met Brigitte Bardot, maar die vond de opname achteraf te gewaagd om uit te brengen. De single was controversieel door zijn expliciet seksuele aard. De tekst van het nummer werd ondersteund door gekreun en gehijg en sommige radiostations weigerden hem te draaien. Toch werd het nummer een grote hit in verscheidene Europese landen. Hierna volgde al gauw het album Jane Birkin - Serge Gainsbourg.

In het begin van de jaren zeventig richtte Birkin zich voornamelijk op haar filmcarrière, onder meer in de rol als lesbische geliefde van Brigitte Bardot in Don Juan 73 van Roger Vadim (1973). Met Gainsbourg nam zij enkele albums op, waaronder Lolita Go Home (1975) en Ex-Fan des Sixties (1978). Haar platen zijn vooral in Frankrijk zeer succesvol.

In 1987 speelde zij in de film Kung Fu Master van Agnès Varda, waarvoor ze tevens het script schreef. Haar rol van een veertigjarige vrouw die een relatie begint met een vijftienjarige jongen zorgde voor enige controverse. Varda uitte haar waardering voor Birkin door het jaar daarop de lange documentaire Jane B. par Agnès V op te nemen.

Humanitaire missies[bewerken | brontekst bewerken]

Na het overlijden van Serge Gainsbourg ging zij zich inzetten voor goede doelen, waarbij zij voor Amnesty International zong en een film opnam voor de strijd tegen aids. Ook ging zij mee op humanitaire missies, zoals naar Sarajevo in een tank die geladen was met voedsel en boeken. Verder nam zij meer maatschappelijke verplichting op zich, zoals de strijd tegen de doodstraf tot de legalisering van de abortus. Ook ondernam zij reizen naar oorlogsgebieden, zoals Rwanda en Kosovo.

Privéleven[bewerken | brontekst bewerken]

Birkin was de dochter van luitenant-ter-zee David Birkin en actrice Judy Campbell. Haar broer is regisseur en scenarioschrijver Andrew Birkin.

In 1965 trouwde Birkin met John Barry, die de muziek schreef bij onder andere de James Bond-films. De twee scheidden in 1968. Met Barry kreeg ze in 1967 Kate Barry, die fotografe werd. Kate overleed op 11 december 2013 op 46-jarige leeftijd. Birkin kreeg in 1968 een relatie met Gainsbourg die tot 1980 zou duren. Met hem kreeg ze de latere actrice en zangeres Charlotte Gainsbourg, geboren in 1971. Haar derde dochter is actrice, fotomodel en zangeres Lou Doillon, geboren in 1982, uit haar relatie met de Franse regisseur Jacques Doillon, met wie ze samenwoonde van de vroege jaren tachtig tot 1992.

Gezondheid[bewerken | brontekst bewerken]

In 2002 werd bij haar leukemie geconstateerd en zij werd daarvoor behandeld. In 2021 kreeg zij een beroerte. Door haar tanende gezondheid moest zij veelvuldig haar optredens afgelasten.^[1] Birkin werd op 16 juli 2023 door haar persoonlijke verpleegster dood gevonden in haar huis in Parijs. Ze was 76 jaar oud.^[2]^[3]^[4]

Filmografie[bewerken | brontekst bewerken]

The Knack ...and How to Get It (1965, niet vermeld op de aftiteling)
Blow-Up (1966)
Wonderwall (1968)
Slogan (1969)
La Piscine (1969)
Les Chemins de Katmandou (1969)
Trop jolies pour être honnêtes (1972)
Don Juan ou Si Don Juan était une femme... (1973)
Projection privée (1973)
Le Mouton enragé (1974)
La Moutarde me monte au nez (1974)
Comment réussir quand on est con et pleurnichard (1974)
La Course à l'échalote (1975)
Catherine et Cie (1975)
Sept morts sur ordonnance (1975)
Je t'aime moi non plus (1976)
L'Animal (1977)
Death on the Nile (1978)
La Fille prodigue (1981)
Evil Under the Sun (1982)
L'Ami de Vincent (1983)
Circulez y a rien à voir (1983)
L'Amour par terre (1984)
La Pirate (1984)
Le Garde du corps (1984)
Le Neveu de Beethoven (1985)
Dust (1985)
La femme de ma vie (1985)
Comédie! (1987)
Kung-Fu Master (1987)
Soigne ta droite (1987)
Jane B. par Agnès V. (1988)
Daddy Nostalgie (1990)
La Belle Noiseuse (1991)
Les Cent et une nuits de Simon Cinéma (1995)
On connaît la chanson (1997)
A Soldier's Daughter Never Cries (1998)
The Last September (1999)
Reines d'un jour (2001)
Merci Docteur Rey (2002)
Mariées mais pas trop (2003)
La femme et le TGV (2016)

Discografie[bewerken | brontekst bewerken]

Albums[bewerken | brontekst bewerken]

Jane Birkin - Serge Gainsbourg (1969) (SG)
(Hoesfoto en stem op) Serge Gainsbourg: Histoire de Melody Nelson (1971) (SG)
Di Doo Dah (1973)
Lolita Go Home (1975) (SG)
Ex-Fan des Sixties (1978) (SG)
Baby Alone in Babylone (1983) (SG)
Lost Song (1987) (SG)
Jane Birkin au Bataclan (1987) (live, SG)
Amour des Feintes (1990) (SG)
Intégral Casino de Paris (1992) (live)
Version Jane (1996)
Intégral Olympia (1996) (live)
The Best Of (1998) (compilatie)
À la légère (1999)
Arabesque (2002)
Rendez-vous (2004)
Fictions (2006)

(SG) = albums geschreven door Serge Gainsbourg

Singles[bewerken | brontekst bewerken]

Single met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Top 40	Datum van binnenkomst	Hoogste positie	Aantal weken	Opmerkingen
Je t'aime... moi non plus	24-05-1969	2	29	met Serge Gainsbourg / hit van het jaar 1969
La décadanse	26-02-1972	tip 4	-	met Serge Gainsbourg
Je t'aime... moi non plus	02-02-1974	4	10	met Serge Gainsbourg / opnieuw uitgebracht

Radio 2 Top 2000[bewerken | brontekst bewerken]

Nummer met notering(en) in de NPO Radio 2 Top 2000^{[noot 1]}	'99	'00	'01	'02	'03	'04	'05	'06	'07	'08	'09	'10	'11	'12	'13	'14	'15	'16	'17	'18	'19	'20	'21	'22	'23
Je t'aime... moi non plus (met Serge Gainsbourg)	933	1140	1441	1910	1822	1309	1641	1729	1723	1629	1733	-	1764	1511	1980	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-

↑ Een getal geeft de plaats aan en een '-' dat het nummer niet genoteerd was. Een vetgedrukt getal geeft aan dat dit de hoogste notering betreft.

Trivia[bewerken | brontekst bewerken]

Het Franse modehuis Hermès ontwierp in 1984 de handtas Birkin voor haar, nadat de president van Hermès, Jean-Louis Dumas, haar op een vliegtuig had zien worstelen met haar tas.^[5] De tas werd een van de populairste modellen van het modehuis, ondanks de hoge prijs.
Jane Birkin werd benoemd tot Officier in de Orde van het Britse Rijk vanwege haar verdiensten voor het acteervak.