Naar inhoud springen

Job de Ruiter

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door Lymantria (overleg | bijdragen) op 7 jun 2016 om 22:34. (Categorie:Hoogleraar aan de Universiteit Utrecht toegevoegd (HotCat.js))
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Job de Ruiter
De Ruiter in de Tweede Kamer in 1979
Algemeen
Volledige naam Jacob (Job) de Ruiter
Geboren 30 april 1930
Overleden 4 oktober 2015
Partij ARP, opgegaan in CDA
Titulatuur Prof. mr. dr.
Portaal  Portaalicoon   Politiek

Jacob (Job) de Ruiter (Giessendam, 30 april 1930Naarden, 4 oktober 2015) was een Nederlands minister en hoogleraar.

Opleiding en loopbaan

De Ruiter studeerde vanaf 1948 Nederlands recht (specialisatie privaatrecht) aan de Rijksuniversiteit Utrecht, waar hij in 1953 afstudeerde als meester in de rechten. Hij was vervolgens assistent aan dezelfde universiteit (1953-1955), advocaat en procureur in Den Haag alsook Amsterdam (1955-1958) en substituut-griffier van de arrondissementsrechtbank in Utrecht (1962-1963). De Ruiter volgde een opleiding tot rechterlijk ambtenaar van 1958 tot 1962 en promoveerde in de rechtsgeleerdheid aan de Rijksuniversiteit Utrecht in 1963. Hij was vooral deskundig op het gebied van familie- en jeugd(straf)recht. Hij was rector-magnificus aan de Vrije Universiteit in Amsterdam van 1 september 1976 tot 19 december 1977.

Politieke loopbaan

Minister van Justitie

De Ruiter was van 19 december 1977 tot 4 november 1982 minister van Justitie in het kabinet-Van Agt I. Hij was in die functie medeverantwoordelijk voor de legalisering van abortus provocatus. Zijn wetsvoorstel, dat hij samen met Leendert Ginjaar (VVD) hierover indiende, werd op 18 december 1980 in de Tweede Kamer met de kleinst mogelijke meerderheid (76 tegen 74 stemmen) goedgekeurd. In april 1981 werd het ook door de Eerste Kamer met een nipte meerderheid (38 voor, 37 tegen) aangenomen; de wet werd op 1 november 1984 van kracht. Verder realiseerde hij wetgeving over onder meer het stakingsrecht, de ondernemingsraden, adoptie en erfrecht.

Job de Ruiter (links) bezoekt in zijn functie van minister van Defensie de Amerikaanse minister van Defensie Caspar Weinberger (1983)

Tweede Kamerlidmaatschap

Hij was lid van de Tweede Kamer van 10 juli 1981 tot 9 september 1981 en van 16 september 1982 tot 4 november 1982.

Minister van Defensie

In het kabinet-Lubbers I was hij van 4 november 1982 tot 14 juli 1986 minister van Defensie. Toentertijd speelde de kwestie van mogelijke plaatsing van kruisraketten in Nederland, waarvan De Ruiter voorstander was en die hij ook wist te realiseren. Na zijn aftreden werd hij procureur-generaal en wederom hoogleraar, van 1989 tot zijn emeritaat in 1995 aan de Rijksuniversiteit Utrecht. Hij leidde diverse commissies, onder meer naar de rol van Dutchbat in Srebrenica.

Job de Ruiter was erelid van de studentenvereniging S.S.R.-N.U.

Voorganger:
I.A. Diepenhorst
Rector magnificus van de Vrije Universiteit
1976-1977
Opvolger:
D.M. Schenkeveld
Voorganger:
W.F. de Gaay Fortman
Minister van Justitie
1977-1982
Opvolger:
F. Korthals Altes
Voorganger:
H.A.F.M.O. van Mierlo
Minister van Defensie
1982-1986
Opvolger:
W.F. van Eekelen
Voorganger:
H. Lagerwaard
Procureur-generaal in Amsterdam
1986 - 1990
Opvolger:
R.J.C. van Randwijck
Zie de categorie Job de Ruiter van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.