Johan Fretz

Johan Fretz
	Johan Fretz in 2015
Algemene informatie
Volledige naam	Johannes Danie͏̈l Christophorus Fretz
Geboren	1985
Geboorteplaats	Dordrecht
Land	Nederland
Werk
Beroep	schrijver, columnist, theatermaker en documentairemaker
	Officiële website; (en) Discogs-profiel; (en) IMDb-profiel;
Portaal	Kunst & Cultuur

Johannes Danie͏̈l Christophorus (Johan) Fretz (Dordrecht, 1985) is een Nederlands schrijver, columnist, theatermaker en documentairemaker.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Fretz is, zo schreef hij, "de zoon van een zwarte moeder en een witte vader".^[1] Zijn moeder is van oorsprong Surinaams, ze is "driekwart creools en een kwart Chinees", en zijn vader was Haags, van Duitse afkomst.^[2]

In 2010 studeerde Fretz af aan de Amsterdamse Toneelschool & Kleinkunst Academie.^[3]^[4]

Hij debuteerde in 2010 als schrijver met het pamflet Hart voor kunst, een betoog tegen grote bezuinigingen in en conservatieve pleidooien tegen de culturele sector. In 2012 verscheen zijn eerste roman Fretz 2025, die genomineerd werd voor De Bronzen Uil voor beste Nederlandstalige debuut.^[5] In 2018 volgde zijn tweede roman Onder de paramariboom, gebaseerd op zijn eerste bezoek aan Suriname.^[6] Met deze roman won Fretz de Nederlandse Boekhandelsprijs in 2019.^[7]

Als theatermaker reisde Fretz door het land met de solovoorstelling De zachtmoedige radicaal, gebaseerd op Onder de paramariboom.^[8] Hij werd met die voorstelling genomineerd voor de cabaretprijs Neerlands Hoop. Eerder was Fretz samen met Marcel Harteveld te zien als cabaretduo De Gebroeders Fretz.^[9]

Fretz schreef columns voor de Volkskrant vanaf 2012^[10] tot 24 september 2013,^[11] vervolgens voor Het Parool van 2013^[4] tot 30 december 2022^[12] en hij heeft essays geschreven voor OneWorld.^[13] Een selectie uit zijn werk voor de Volkskrant, Het Parool en OneWorld is uitgebracht in oktober 2022, met als titel Met vriendelijke groet - persoonlijke notities over grote thema's. Het boek werd in oktober 2022 het 'Non-Fictie Boek van de Maand' bij het NPO Radio 1-programma Humberto met Humberto Tan.^[14]

In 2022 werd de BNNVARA-documentaire uitgezonden die hij maakte met Juul op den Kamp, What's Left, over de moderne politieke geschiedenis en de positie van traditionele linkse partijen in Nederland.^[15]

Bibliografie[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar	Titel	Uitgever	ISBN	Notitie
2010	Hart voor kunst - een pleidooi tegen culturele kaalslag	Lebowski Publishers	9789048809226	Pamflet
2012	Fretz 2025	Lebowski Publishers	9789048811397	Roman
2018	Onder de paramariboom	Lebowski Publishers	9789048842889	Roman
2022	Met vriendelijke groet - persoonlijke notities over grote thema's	Lebowski Publishers	9789048849598	Een selectie columns en essays, eerder verschenen in de Volkskrant, Het Parool en OneWorld.

Bronnen, noten en/of referenties

↑ Johan Fretz, Waarom ik lang zweeg over racisme (en dat nooit meer zal doen) . OneWorld (19 juni 2020). Gearchiveerd op 26 juli 2020. Geraadpleegd op 25 februari 2023.
↑ Robert Vuijsje, 'Mensen met gemengd bloed zijn de verzoeners van onze tijd' . de Volkskrant (16 november 2015). Geraadpleegd op 25 februari 2023.
↑ Diederik Samwel, Interview - 'Kennelijk stroomt Suriname toch door mijn aderen' . NRC Handelsblad (31 januari 2018). Geraadpleegd op 25 februari 2023.
↑ ^a ^b 'Ik vond het heftig dat veel mensen opeens iets van mij vonden' . de Volkskrant (26 januari 2018). Geraadpleegd op 25 februari 2023.
↑ Van pamflet tot beroemde roman. Sneeker Nieuwsblad (17 februari 2020). Gearchiveerd op 13 januari 2021. Geraadpleegd op 14 oktober 2022.
↑ Marjolein Groenendijk-Hendriks, Schrijver Johan Fretz zwijgt niet langer over racisme: 'Ik wil niet dat mijn kind hetzelfde overkomt' . Algemeen Dagblad (15 augustus 2020). Geraadpleegd op 14 oktober 2022.
↑ Johan Fretz wint Boekhandelsprijs 2019 . Het Parool (28 maart 2019). Geraadpleegd op 25 februari 2023.
↑ Patrick van den Hanenberg, Recensie - De zachtmoedige radicaal - Fretz vindt rust in Suriname aan de hand van zijn moeder. Theaterkrant (5 maart 2018). Geraadpleegd op 25 februari 2023.
↑ Patrick van den Hanenberg, Fretz en Harteveld zijn echt duo geworden . de Volkskrant (4 mei 2015). Geraadpleegd op 25 februari 2023.
↑ Sara Berkeljon, Interview - Johan Fretz rekent af met zelfgenoegzaam links, 'misplaatst neutrale lariekoek' en zijn oude zelf . de Volkskrant (28 oktober 2022). Geraadpleegd op 25 februari 2023.
↑ Johan Fretz, Laatste column Johan Fretz: 'Meer zoeken, minder vinden' . de Volkskrant (24 september 2013). Geraadpleegd op 25 februari 2023.
↑ Johan Fretz, Het was een eer om zo lang voor Het Parool te mogen schrijven . Het Parool (30 december 2022). Gearchiveerd op 31 december 2022. Geraadpleegd op 25 februari 2023.
↑ Over de auteur - Johan Fretz. OneWorld. Geraadpleegd op 25 februari 2023.
↑ Emma Louise, Cultuur & Media - 'Met vriendelijke groet, Johan Fretz' is het Non-Fictie Boek van de Maand oktober. NPO Radio 1 (4 november 2022). Geraadpleegd op 25 februari 2023.
↑ 2Doc: What's Left. BNNVARA (22 september 2022). Gearchiveerd op 25 september 2022. Geraadpleegd op 25 februari 2023.

[1] Johan Fretz, Waarom ik lang zweeg over racisme (en dat nooit meer zal doen) . OneWorld (19 juni 2020). Gearchiveerd op 26 juli 2020. Geraadpleegd op 25 februari 2023.

[2] Robert Vuijsje, 'Mensen met gemengd bloed zijn de verzoeners van onze tijd' . de Volkskrant (16 november 2015). Geraadpleegd op 25 februari 2023.

[3] Diederik Samwel, Interview - 'Kennelijk stroomt Suriname toch door mijn aderen' . NRC Handelsblad (31 januari 2018). Geraadpleegd op 25 februari 2023.

[heftig-4] 'Ik vond het heftig dat veel mensen opeens iets van mij vonden' . de Volkskrant (26 januari 2018). Geraadpleegd op 25 februari 2023.

[5] Van pamflet tot beroemde roman. Sneeker Nieuwsblad (17 februari 2020). Gearchiveerd op 13 januari 2021. Geraadpleegd op 14 oktober 2022.

[6] Marjolein Groenendijk-Hendriks, Schrijver Johan Fretz zwijgt niet langer over racisme: 'Ik wil niet dat mijn kind hetzelfde overkomt' . Algemeen Dagblad (15 augustus 2020). Geraadpleegd op 14 oktober 2022.

[7] Johan Fretz wint Boekhandelsprijs 2019 . Het Parool (28 maart 2019). Geraadpleegd op 25 februari 2023.

[8] Patrick van den Hanenberg, Recensie - De zachtmoedige radicaal - Fretz vindt rust in Suriname aan de hand van zijn moeder. Theaterkrant (5 maart 2018). Geraadpleegd op 25 februari 2023.

[9] Patrick van den Hanenberg, Fretz en Harteveld zijn echt duo geworden . de Volkskrant (4 mei 2015). Geraadpleegd op 25 februari 2023.

[10] Sara Berkeljon, Interview - Johan Fretz rekent af met zelfgenoegzaam links, 'misplaatst neutrale lariekoek' en zijn oude zelf . de Volkskrant (28 oktober 2022). Geraadpleegd op 25 februari 2023.

[11] Johan Fretz, Laatste column Johan Fretz: 'Meer zoeken, minder vinden' . de Volkskrant (24 september 2013). Geraadpleegd op 25 februari 2023.

[12] Johan Fretz, Het was een eer om zo lang voor Het Parool te mogen schrijven . Het Parool (30 december 2022). Gearchiveerd op 31 december 2022. Geraadpleegd op 25 februari 2023.

[13] Over de auteur - Johan Fretz. OneWorld. Geraadpleegd op 25 februari 2023.

[14] Emma Louise, Cultuur & Media - 'Met vriendelijke groet, Johan Fretz' is het Non-Fictie Boek van de Maand oktober. NPO Radio 1 (4 november 2022). Geraadpleegd op 25 februari 2023.

[15] 2Doc: What's Left. BNNVARA (22 september 2022). Gearchiveerd op 25 september 2022. Geraadpleegd op 25 februari 2023.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

Johan Fretz

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Bibliografie[bewerken | brontekst bewerken]

Navigatiemenu