John Deacon

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door Velocitas (overleg | bijdragen) op 27 apr 2020 om 00:44. (Versie 56151953 van DutchPolyglot (overleg) ongedaan gemaakt - niet-encyclopedisch taalgebruik en schending van auteursrechten zonder bronvermelding)
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
John Deacon
John Deacon in 1979.
Algemene informatie
Volledige naam John Richard Deacon
Bijnaam Deaky, Disco Deaky
Geboren 19 augustus 1951
Geboorteplaats Leicester
Land Engeland
Werk
Jaren actief 1965-2004
Genre(s) Glamrock, poprock
Beroep Bassist, songtekstschrijver
Instrument(en) Basgitaar, gitaar, piano
Act(s) Queen, Man Friday & Jive Junior, The Immortals
Verwante artiesten Freddie Mercury, Roger Taylor, Brian May, Elton John, David Bowie
(en) AllMusic-profiel
(en) Discogs-profiel
(en) IMDb-profiel
(en) Last.fm-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Portaal  Portaalicoon   Muziek

John Deacon (Leicester, 19 augustus 1951), voluit John Richard Deacon, (en "Deaky" of "Disco Deaky" bij de fans) was de bassist van Queen.

Naast de basgitaar bespeelde hij bij enkele nummers ook gitaar of piano. Daarnaast schreef hij ook nummers van Queen. Zo was hij verantwoordelijk voor Another One Bites The Dust[1] en I Want to Break Free, twee van de grootste hits uit de geschiedenis van de band, alsmede van You're My Best Friend (over zijn vrouw), Misfire en Spread Your Wings.

Biografie

John Deacon werd in 1951 geboren in Leicester. Zijn fascinatie voor muziek begon op jonge leeftijd toen hij van zijn ouders een plastic speelgoedgitaar kreeg. Toen hij op 13-jarige leeftijd voor het eerst de muziek van The Beatles hoorde wist hij zeker dat hij gitarist wilde worden.

Van het geld dat hij met een krantenwijk had verdiend kocht hij z'n eerste elektrische gitaar en hij begon in amateurbandjes te spelen. Deacon stapte op 18-jarige leeftijd over op de basgitaar.

In dezelfde periode studeerde Deacon natuurkunde en elektrotechniek aan de Hogeschool van Londen. Om in zijn levensbehoeften te voorzien werkte hij een tijdje als elektricien en als techniekdocent op een middelbare school.

Deacons leven kreeg een ingrijpende wending toen hij in 1971 lid werd van de rockband Queen. Deacon had in die tijd een relatie met een schoolvriendinnetje en zij was weer bevriend met de toenmalige vriendin van gitarist Brian May, die op dat moment haastig op zoek was naar een nieuwe bassist. Deacon werd gevraagd om auditie te doen en hij maakte daar een nogal vreemde indruk: hij zei nauwelijks iets tegen de andere bandleden en begon meteen te spelen. Deacon speelde anderhalf uur lang een strakke en ingewikkelde bassline die hij zelf had bedacht, hierbij viel hij geen moment uit zijn ritme.

Deacon had in het begin zelf nog z'n twijfels over de band. Hij dacht dat de band geen lang leven was beschoren en hij deed z'n baan als bassist aanvankelijk alleen voor het geld. Pas bij het album Sheer Heart Attack raakte Deacon onder de indruk en werd Queen ook voor hem een passie.

Deacon speelde bij Queen zowel in de studio als tijdens liveoptredens voornamelijk met zijn Fender Precision Bass `62.

Tijdens de loopbaan van Queen bewees Deacon zich niet alleen als een magnifieke bassist, maar gebruikte hij ook zijn kennis van elektronica voor het bouwen van versterkers en het experimenteren met apparatuur in de studio. Een van z'n uitvindingen was de Deacy Amp, een versterker waar hij succesvol octrooi voor aanvroeg en de versterker wordt tot op de dag van vandaag door vele gitaristen gebruikt.

Zang

Deacon is het enige lid van Queen dat nooit lead-vocals zong. In interviews heeft hij verklaard dat hij niet in staat was te concurreren met de drie sterke vocalisten in de groep. In liveshows ontving Deacon geen eigen microfoon, totdat de band de eerste concerttour ter ondersteuning van hun album "Sheer Heart Attack" deed; ondanks deze veelbelovende ontwikkeling, was het belangrijkste doel een kritische noot richting de driehoek (Mercury, May, Taylor) in "Killer Queen". Voordien had hij ook gezongen tijdens "Liar", weliswaar in Mercury's microfoon.

Er zijn gelegenheden geweest waarin Deacons microfoon werd omgebouwd tot een punt waarop zijn stem maar zacht te horen was, zoals een optreden in 1977 in Earls Court, waarin zijn stem wel duidelijk te horen was op Somebody to Love en In The Lap of the Gods Revisited. Hij is ook te horen in een 1984 in Milaan opgenomen versie van Radio GaGa. Hij wordt ook gecrediteerd als achtergrondzanger op de aftiteling van de band`s eerste live video, Queen at the Rainbow (live in November 1974 en uitgebracht op The Box of Tricks).

Ondanks dit alles, is Deacon bijna altijd zingend getoond in Queen's muziekvideo's, zoals Bohemian Rhapsody, You're My Best Friend, Somebody To Love, One Vision, I Want It All, Hammer to Fall, Tie Your Mother Down en Don't Stop Me Now.

Deacon baalde ervan dat hij geen goede zangstem had: "It`s the one thing I wish I could do, sing. Because it makes song writing much easier." (Het is het enige waarvan ik zou willen dat ik het kon, zingen. Het maakt het schrijven van liedjes stukken makkelijker).

Deacons enige solo-uitstapje was No Turning Back, de soundtrack van de film van Biggles (1986).

Afscheid van Queen

Na de dood van zanger Freddie Mercury in 1991 trad Deacon nog op bij het Freddie Mercury Tribute Concert en samen met May als gasten bij The Cross, de band van Roger Taylor, tijdens een fanclubbijeenkomst in Engeland. In 1995 heeft hij ook meegewerkt aan Queen's laatste album, Made in Heaven. Daarna kwam er nog een live versie van The Show Must Go On met de overgebleven bandleden van Queen en Elton John. In 1997 volgde het laatste Queen-nummer waar Deacon in meegespeeld heeft, No-One But You (Only The Good Die Young). Hierna stapte Deacon uit de band. Hij wilde niet meedoen aan de optredens met Paul Rodgers omdat hij vond dat niemand kon tippen aan Freddie Mercury en omdat hij vond dat het publiek zich Queen moet herinneren zoals de band in haar hoogtijdagen was.

Sindsdien leeft Deacon een teruggetrokken leven. Heel af en toe laat hij nog weleens wat van zich horen. Zo was hij bijvoorbeeld niet erg te spreken over de samenwerking van Queen met de boyband 5ive. Over de samenwerking van Brian May en Roger Taylor met Robbie Williams, die het nummer We Are The Champions vertolkten, was hij zelfs erg boos: "It is one of the greatest songs ever written but I think they've ruined it". "I don't want to be nasty but let's just say Robbie Williams is no Freddie Mercury. Freddie is unique and can never be replaced – and certainly not by him"! Hij gaf wel zijn "goedkeuring" aan de musical We Will Rock You.

De Stille Queen

Deacon wordt ook wel het stille lid van Queen genoemd. Dit komt doordat hij (bijna) nooit interviews gaf en door zijn buitengewoon introverte karakter. Tijdens optredens stond hij meestal op de achtergrond. Dit in tegenstelling tot de excessieve performance van leadzanger Freddie Mercury.

"He was like a big brother and a very good friend to me, he will always be" ("Hij was als een grote broer en een supergoede vriend voor me, dat zal hij altijd blijven".). Aldus Deacon over Mercury na zijn dood. Deacon was van de Queenleden het meest aangedaan van de dood van Freddie Mercury en volgens vrienden en kennissen heeft hij er tot op de dag van vandaag niet overheen kunnen komen.[bron?]

Ook in zijn privéleven is hij veel rustiger dan de andere Queenleden: hij is sinds 1975 getrouwd met Veronica Tetzlaff, en samen hebben zij zes kinderen. Zijn hobby's zijn golfen en websites bouwen.

Discografie

Queen-nummers die John Deacon schreef en als single zijn uitgebracht
Geselecteerde Queen album tracks
Solo inspanningen

Samenwerkingen

  • 1975: Alle vier de Queen leden hebben meegeholpen aan een productie met de soul band Trax. Niets hiervan is ooit uitgebracht.
  • 1983: "Picking Up Sounds" door Man Friday and Jive Junior – Mede-schrijver, Deacon produceerde en speelde basgitaar op deze single.
  • 1984: "It's An Illusion" door Roger Taylor – Basgitaar op dit nummer van het album Strange Frontier.
  • 1984: "I Cry For You" door Roger Taylor – Basgitaar op deze remixed version van dit lied, op de single Strange Frontier.
  • 1985: "Too Young" door Elton John – Basgitaar op dit nummer van de LP Ice On Fire.
  • 1985: Strawberry Switchblade – Geproduceerd titelloze debuutalbum.
  • 1986: "Angeline" door Elton John – Basgitaar op dit nummer van de LP Leather Jackets.
  • 1986: "This Is Your Time" door Errol Brown – Mede-schrijver en basgitaar op dit nummer, dat nooit is uitgebracht.
  • 1987: "I Dream Of Christmas" door Anita Dobson – Basgitaar op dit nummer van het album: Talkin' Of Love.
  • 1988: "Roulette" door Minako Honda – Medeschrijver van dit nummer (in feite "No Turning Back" remake met andere teksten) van het album Cancel. John nam niet deel aan de Minako Honda opnamen, hoewel zijn Queen-collega Brian May wel twee liedjes voor dit album schreef en produceerde.
  • 1988: "How Can I Go On" door Freddie Mercury & Montserrat Caballe – Basgitaar op dit nummer van het album Barcelona.
  • 1988: Stotter rap (No Sleep Til Bedtime) door `Morris Minor and the Majors John droeg bij dit nummer een blauwe pruik terwijl hij basgitaar speelde.
  • 1989: "Who Wants to Live Forever" door Ian & Belinda – Basgitaar op dit liefdadigheidsnummer, geproduceerd door Brian May, ook mede gespeeld door Brian May en Roger Taylor.
  • 1992: "Nothin' But Blue" door Brian May – John speelde hier basgitaar van het album Back To The Light.
  • 1992: "Somewhere In Time" door Cozy Powell – Speelt hier basgitaar bij deze instrumentale versie van "Nothin' But Blue" van Cozy Powell's album The Drums Are Back.
  • 1994: "Bushfire" door Steve Gregory – Speelt basgitaar op dit nummer van het gelijknamige album.
  • 1997: "That's the way God planned it" door SAS Band – Speelt basgitaar op dit nummer van hun debuutalbum. Roger Taylor zingt een vers van dit lied, origineel gezongen door Billy Preston.
Zie de categorie John Deacon van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=John_Deacon&oldid=56152928"