Congregatie van Windesheim
Windesheim of het Kapittel van Windesheim is een congregatie van augustijner koorheren (reguliere kanunniken en kanunnikessen) waarvan het moederklooster stond in het gelijknamige dorp Windesheim in Overijssel.[1]
Geschiedenis
[bewerken | brontekst bewerken]In 1386 schonk Berthold ten Hove de hof te Windesheim aan Florens Radewijns, een broeder van de religieuze groepering Broeders van het Gemene Leven in Deventer. Op 30 juli 1386 verkreeg heer Florens toestemming van bisschop Floris van Wevelinkhoven om een klooster op te richten. Het klooster werd op 17 oktober 1387 gewijd. In 1394-1395 besloten vier kloosters (Windesheim bij Zwolle, Eemsteyn bij Dordrecht, Mariënbron bij Arnhem, en Nieuwlicht bij Hoorn) tot een samenwerkingsverband, het kapittel van Windesheim. Dit breidde zich snel uit. In 1412 sloot ook het kapittel van Groenendaal zich hierbij aan en waren er zestien kloosters. Het kapittel was toonaangevend in de Moderne Devotie, een beweging die gevormd was naar de ideeën van Geert Grote. In het begin van de 16e eeuw kende het de grootste omvang. Er waren toen een honderdtal kloosters aangesloten bij het kapittel dat inmiddels een congregatie geworden was.
De vijftiende-eeuwse Windesheimer monnik Johannes Busch liet de Chronicon Windeshemense na, een geschiedschrijving van de congregatie. De congregatie van Windesheim werd uiteindelijk een zelfstandige gemeenschap binnen de orde van de Augustijner koorheren.[2]
Het stamklooster
[bewerken | brontekst bewerken]Rond 1390 werd in het klooster in Windesheim de Noord-Nederlandse vertaling van het Nieuwe Testament gemaakt. Het is de meest gekopieerde Middelnederlandse vertaling van dit deel van de Bijbel. Er zijn ongeveer 160 handschriften van bewaard gebleven. Verder zijn er in totaal 46 gedrukte versies van de vertaling bekend. In termen van oplage is deze vertaling in Nederland de meest succesvolle van de late middeleeuwen.
Bij de reformatie en de opstand tegen de Spaanse koning is het klooster van Windesheim, zoals vele andere, door de Oranjegezinde watergeuzen verwoest. Het klooster heeft waarschijnlijk ten zuiden van de Dorpsstraat gelegen. Van het kloostercomplex zijn enkele kelders en de brouwerij bewaard gebleven. Deze brouwerij is tijdens de Tachtigjarige Oorlog, in 1634, als Nederduits Hervormde kerk in gebruik genomen. Links van de kerk van Windesheim staat een opmerkelijke halve boerderij, de kosterswoning.
Begraven te Windesheim
[bewerken | brontekst bewerken]Andere kloosters van deze congregatie
[bewerken | brontekst bewerken]Noordelijke Nederlanden:
- Ludingakerke, bij Harlingen, vanaf 1428
- Vrouwenklooster Diepenveen, Diepenveen
- Sint-Antoniusklooster , Albergen
- Thabor (Sneek), Tirns (bij Sneek)
- Klooster Schaer, Bredevoort
- Eemsteyn, Kijfhoek
- Mariëndaal (augustinessen), Sint-Oedenrode
Zuidelijke Nederlanden:
- Priorij van Corsendonck, Oud-Turnhout
- Onze-Lieve-Vrouw Ten Troonpriorij, Grobbendonk
- Priorij van Zevenborren, Sint-Genesius-Rode
- Priorij van Groenendaal, Hoeilaart
- Regularissenklooster Jericho, Brussel
- Sint-Elisabeth op de berg Sion, Brussel
- Rood Klooster, Oudergem
- Priorij van Betlehem, Herent
- Onze Lieve Vrouw ter Nieuwe Plant, Ieper
Prinsbisdom Luik:
- Klooster van de reguliere kanunniken van Sint-Augustinus - Ter Noot Gods, Tongeren
Heilig Roomse Rijk:
- Kloster Frenswegen, Nordhorn
- Kloster Herrenleichnam, Keulen
- Kloster Marienberg (Neuss)
- Kloster Böddeken, Böddeken
- Kloster Riechenberg, Goslar
- Stiftskirche St. Georg (Grauhof), Hahndorf (Goslar)
- Kloster Kirschgarten (Worms), Worms
- Kloster Höningen, Altleiningen
- Kloster Fischbach (Fischbach bei Kaiserslautern)
- Kloster Rebdorf, Eichstätt
- Kloster Birklingen, Iphofen
Zwitserland
- Kloster St. Leonhard, Basel
- Kloster Beerenberg, Wülflingen
- Kloster St. Martin (Zürich)
Literatuur
[bewerken | brontekst bewerken]- Scheepsma, Wybren Freerk Deemoed en devotie : de koorvrouwen van Windesheim en hun geschriften Amsterdam : Prometheus, 1997, ISBN 90-5333-601-X
- Hendrikman, A.J. Windesheim 1395-1995 : kloosters, teksten, invloeden Nijmegen : KUN, 1996, ISBN 90-73419-03-4
- Bange, P. De doorwerking van de Moderne Devotie : Windesheim 1387-1987 Hilversum : Verloren, 1988, ISBN 90-6550-318-8
- Acquoy, J.G.R. Het klooster te Windesheim en zijn invloed Leeuwarden : Dijkstra, 1984 [Fotomechanische herdruk van de uitgave Utrecht : Van der Post, 1875-1880], ISBN 90-70522-07-1 (geb.)
- Kohl, Wilhelm e.a. Monasticon Windeshemense Brussel : Archives et bibliothèques de Belgique, 1976-1984
- Post, R.R., The Modern Devotion: Confrontation with Reformation and Humanism (1968)
- Woude, Sape van der Johannes Busch : Windesheimer kloosterreformator en kroniekschrijver s.l. : s.n., 1947 (proefschrift UvA)
- Brinkerink, D.A., 'Herxen, Dirk van', in: Blok, P.J., P.C. Molhuysen, Nieuw Nederlandsch Biografisch Woordenboek (NNBW), deel 6 (1924), pp. 770-771
- Informatiepaneel bij de ingang van de kerk
- Zie ook het artikel over de Kerk van Windesheim
- ↑ Moderne Devotie, Digitale theologische encyclopedie, Universiteit van tilburg, geraadpleegd 28-2017.
- ↑ Website van de hedendaagse congregatie. Gearchiveerd op 16 mei 2018. Geraadpleegd op 31 augustus 2020.
- ↑ Post 1968, p. 220
- ↑ Brinkerink 1924, p. 771. Zie ook: 'Floor slab of Dirck van Herxen and another priest (fragment(s))', Medieval Memoria Online (MeMO). Gearchiveerd op 17 juni 2023.
- ↑ Idem, p. 121.