Naar inhoud springen

Koninklijke Jordaanse luchtmacht

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door HanhilBot (overleg | bijdragen) op 18 nov 2018 om 15:33. (Luchtmachtbases: sjabloonfix)
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Koninklijke Jordaanse luchtmacht
Silah al-Jaw Almalaki al-Urduni
Het roundel van de Jordaanse luchtmacht.
Het roundel van de Jordaanse luchtmacht.
Land Vlag van Jordanië Jordanië
Oprichting 25 september 1955
Leiding
Commandant Majoor-Generaal Malek Al-Habashneh
Aantal vliegtuigen* 174
Aantal helikopters* 85

De Koninklijke Jordaanse luchtmacht (Arabisch: Silah al-Jaw Almalaki al-Urduni, سلاح الجو الملكي الأردني) staat in voor de verdediging van het Jordaanse luchtruim, ondersteuning van de Jordaanse landmacht en de interne veiligheidsdiensten.

Geschiedenis

Jordanië werd in 1945 onafhankelijk van het Verenigd Koninkrijk en erfde de luchtmachtbases van die laatste in het land over. De eersten daarvan waren in 1931 gebouwd. In 1950 begon Jordanië een kleine luchtmacht die luchtmacht van het Arabisch Legioen genoemd werd. De Britse luchtmacht hielp met de opleiding en uitrusting ervan. De De Havilland Vampire was het principiële gevechtstoestel.

Vickers 1B VK500 van de Luchtmacht van het Arabisch Legioen, apr 1955. Met dit VIP-toestel reisde de koning van Jordanië.

Koning Hoessein wilde echter een meer moderne luchtmacht en dus werd in 1955 de Koninklijke Jordaanse luchtmacht opgericht. Tegen 1958 had de RAF het land verlaten en controleerde de nieuwe luchtmacht zelf de vliegvelden. Tegen de jaren 1960 vloog men met Hawker Hunter-gevechtsvliegtuigen, DC-3 Dakota-transportvliegtuigen en helikopters. In 1964 haalden enkele van de Hunters een Israëlische Mirage neer. Twee jaar later ging in omgekeerde richting een Hawker verloren. De hedendaagse Muwaffaq Salti-luchtmachtbasis werd vernoemd naar de toen gesneuvelde piloot.

Tijdens de Zesdaagse Oorlog in 1967 vernietigde de Jordaanse luchtmacht een Israëlische Nord Noratlas op diens basis waarop Israël op haar beurt de luchtmacht op de grond vernietigde. Doch namen de piloten vanuit Irak en met Iraakse vliegtuigen nog deel aan de oorlog en slaagden erin een vijftal vijandelijke toestellen neer te halen.

In de jaren 1970 werd bij de Verenigde Staten aangeklopt om het in de oorlog verloren materieel te vervangen. Zo verkreeg het land tweedehands-F-104 Starfighters die echter niet voldeden en al snel weer van de hand werden gedaan. De laatste werd in 1977 uit dienst gesteld en een aantal van de toestellen werden aan de Pakistaanse luchtmacht gegeven. Dat jaar werden de oude Hawker Hunters aan de Koninklijke Omaanse luchtmacht verkocht. Tot de komst van de Dassault Mirage F1 had Jordanië geen gevechtsvliegtuigen. Wel kon het voor de Iraanse Revolutie via dat land aan Northrop F-5's komen.

Met de hulp van de (olie)rijke landen in de regio werd de Mirage F1 in de jaren 1980 Jordaniës principiële gevechtstoestel, terwijl F-5's werden aangeschaft in de ondersteuningsrol. Tijdens de Irak-Iranoorlog koos Jordanië de Iraakse zijde en haar luchtmacht oefende samen met de Iraakse. Ook tijdens de Golfoorlog in 1991 stond het land achter Irak, zonder evenwel militaire steun te verlenen. In deze tijd ging Jordanië ook met C-130 Hercules-transporttoestellen vliegen. Een economische crisis en het Iraakse verlies van de oorlog betekenden dat geen nieuwe toestellen konden worden aangekocht en dat tijdelijk minder reserve-onderdelen geleverd werden. Zeven F-5's werden verkocht aan Singapore en de andere werden gemoderniseerd.

Nadat het land in 1994 vrede sloot met buurland Israël ontving het F-16's van de VS (16), België (14) en Nederland (6), alsook zes Mirage F1's van Spanje. De toestellen werden gecomplementeerd met de Amerikaanse AIM-120 AMRAAM-lucht-luchtraket en in Turkije op moderne standaard gebracht. Intussen werden meer en meer F-5's afgeschreven en het type zou in 2010 uit dienst gehaald worden. In december 2014 stortte een F-16 neer in het noorden van Syrië, waarbij de piloot gevangen werd genomen door Islamitische Staat.[1]

Luchtmachtbases

Koninklijke Jordaanse luchtmacht (Jordanië)
Marka/Abdullah
Marka/Abdullah
Alia
Alia
Abdullah II
Abdullah II
Hoessein
Hoessein
Hassan/H5
Hassan/H5
Muwaffaq Salti
Muwaffaq Salti
Feisal
Feisal
Jordanië.

Inventaris

Een Jordaanse AH-1S Cobra; 1985.
Een Jordaanse C-130H in Engeland; jul 2006.
Een Jordaanse transporthelikopter; okt 2009.
Jordaanse F-16's; okt 2009.
Toestel Versie(s) # (or.) Rol Herkomst
CASA C-101 C-101CC 16 Opleiding Vlag van Spanje Spanje
CASA C-295 CN-295 2 Tactisch transport Vlag van Spanje Spanje
Dassault Mirage F1 F1B
F1C
F1E
2
17
17
Opleiding
Gevechtsvliegtuig
Gevechtsvliegtuig
Vlag van Frankrijk Frankrijk
Lockheed C-130 Hercules C-130H 5 Tactisch transport Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Lockheed F-16 Fighting Falcon F-16A ADF
F-16B ADF
F-16AM MLU
F-16BM MLU
28
5
21
10
Gevechtsvliegtuig
Opleiding
Gevechtsvliegtuig
Opleiding
Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Northrop F-5 Tiger II F-5E
F-5F
31 Gevechtsvliegtuig
Opleiding
Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Schweizer SA 2-37 SA 2-37A 2 Opleiding Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Slingsby T-67 Firefly T-67 M-260 16 Opleiding Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk
Socata TB TB 20 Trinidad 2 Varia Vlag van Frankrijk Frankrijk
Bell AH-1 Cobra AH-1F
AH-1S
31 Aanval Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Eurocopter AS332 AS332M 12 Transport Vlag van Europa Europese Unie
Eurocopter EC635 EC635 14 Varia Vlag van Duitsland Duitsland
Kamov Ka-226 6 Varia Vlag van Rusland Rusland
MD 500 500D 8 Verkenning Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Sikorsky UH-60 Black Hawk UH-60L 14 Transport Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten

Zie ook

Commons heeft media­bestanden in de categorie Royal Jordanian Air Force.
  • (en) rjaf.mil.jo - officiële website