Krummholz
Ondergrens (m) [Flora 1]
|
Zone
|
Van - tot (m) [Flora 2]
|
|---|---|---|
| 7. nivale zone | 3000 - 3300 | |
sneeuwgrens, 2800 - 3100
| ||
| 6. subnivale zone | ||
2500 - 2800
| ||
| 5. alpiene zone | 2200 - 3000 | |
boomgrens, 1800 - 2100 (- 2300)
| ||
| 4. subalpiene zone | (1600 -) 1800 - 2200 (- 2400) | |
1500 - 2000
| ||
| 3. montane zone | 1000 - 1600 (- 1800) | |
350 - 500 (- 700)
| ||
| 2. submontane zone | 500 - 1000 | |
200 - 400 (- 500)
| ||
| 1b. colliene zone | 0 - 500 | |
(200)
| ||
| 1a. planaire zone | ||
Krummholz is het geboomte van de subalpiene zone of gordel. Onder natuurlijke omstandigheden wordt de subalpiene zone gekenmerkt door struweel en dwergvormen van bomen. De bomen zijn daar kleiner en groeien krom. Deze groeivorm wordt veroorzaakt door klimaatfactoren (lage temperaturen en sterke wind) en door begrazing. Deze hoogtezone waarin 'Krummholz' voorkomt heet in het Duits ook wel de Krummholzzone.[1]:p. 128-145.
De subalpiene zone is de vegetatiezone net onder de boomgrens, maar boven de montane zone met de echte bergbossen. Het is een overgangszone tussen de montane en alpiene zone. Daar waar boven de 'krummholzzone' geen bomen meer kunnen groeien, ligt de boomgrens, die de scheiding vormt met de alpiene zone.
Vaak wordt in de Alpen de zone in de zomer benut als begrazingsgebied voor vee. In de Alpen komen in de subalpiene zone rijk begroeide alpenweiden voor: deze zijn boomloos geraakt als gevolg van langdurige begrazing. Kenmerkend voor dergelijke kruidenrijke graslanden is dat er soorten groeien die in het strengere klimaat van de alpiene zone zelf niet meer gedijen. Soorten die kenmerkend zijn voor de subalpiene zone, zoals de Alpenroos (Rhododendron ferrugineum), kunnen in de subalpiene zone hoger groeien.
De gemiddelde temperatuur in de 'krummholzzone' ligt tussen de 3 en 6 °C. In gebergten op gematigde breedtegraad, zoals de Alpen, ligt de subalpiene zone in het algemeen tussen 1600 en 2000 m boven zeeniveau.
- ↑ Walter, H. (1973) Algemeine Geobotanik. 10. Kurze Übersicht der wichtigsten mitteleuropäischen Vegetationseinheiten.
Literatuur
- (de) Adler, W., K. Oswald, R. Fischer, (1994) Exkursionsflora von Österreich. Ulmer Verlag, Stuttgart und Wien, ISBN 3-8001-3461-6
- (de) Seybold S., (2011) Schmeil-Fitschen. Die Flora Deutschlands und der angrenzenden Länder 95. Auflage, ISBN 978-3-494-01498-2
- (de) "Strasburger": Harder R. e.a. (1962) Lehrbuch der Botanik für Hochschulen 28. Auflage. Gustav Fischer Verlag, Stuttgart.
- (de) Walter, H. (1973) Algemeine Geobotanik. Uni Taschenbücher 284. Verlag Eugen Ulmer. Stuttgart, ISBN 3-8001-2424-6