Leukothea (planetoïde)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(35) Leukothea
Model van (35) Leukothea gebaseerd op de lichtkromme.
Symbool Symbool
Type Planetoïde
C-type
Datum ontdekking 19 april 1855Bewerken op Wikidata
Fysische gegevens
Diameter 103,1 km
Massa 1,1×1018 kg
Rotatietijd 32 uur[1]
Absolute helderheid +8,5 mag
Albedo 0,066[2]%
Baangegevens
Perihelium 2,307 AU
Aphelium 3,672 AU
Halve lange as (a) 2,990 AU
Excentriciteit (e) 0,228
Lengte klimmende knoop (Ω) 353,817°
Argument van het periapsis (ω) 213,962°
Middelbare anomalie (M) 77,469
Periode (P) 1887,983 dagen
(5,17 a)
Dagelijkse beweging (n) 17,00 km/s
Inclinatie (i) 7,938°
Waarnemingsgegevens
Standaardepoche J2006
Portaal  Portaalicoon   Astronomie

(35) Leukothea is een planetoïde in de planetoïdengordel tussen de banen van de planeten Mars en Jupiter. Leukothea draait in 5,17 jaar om de zon, in een ellipsvormige baan die ongeveer 8° helt ten opzichte van de ecliptica. De afstand tot de zon varieert tijdens een omloop tussen de 2,307 en 3,672 astronomische eenheden.

Ontdekking en naamgeving[bewerken | brontekst bewerken]

Leukothea werd op 19 april 1855 ontdekt door de Duitse astronoom Robert Luther in Düsseldorf. Luther had eerder al drie andere planetoïden ontdekt (in 1852 (17) Thetis, in 1853 (26) Proserpina en in 1854 (28) Bellona) en zou in totaal 24 planetoïden ontdekken.

Leukothea is genoemd naar Leucothea, een zeegodin of zeenimf uit de Griekse mythologie.

Eigenschappen[bewerken | brontekst bewerken]

Leukothea wordt door spectraalanalyse ingedeeld bij de C-type planetoïden, wat betekent dat ze een relatief laag albedo heeft en een donker oppervlak. C-planetoïden zijn rijk in organische verbindingen. Leukothea draait in 32 uur om haar eigen as, wat relatief langzaam is voor een planetoïde van haar grootte. Er zijn extremere gevallen bekend, zoals (288) Glauke, die toevallig ook door Robert Luther ontdekt werd.

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]