Lijst van dodelijke ongevallen in de Formule 1

Jules Bianchi is de laatste Formule 1-coureur die overleed aan de gevolgen van een ongeluk.

Dit is een lijst van dodelijke ongevallen in de Formule 1 met daarin alle coureurs die overleden tijdens of na een ongeval in een Formule 1-auto. Dit zijn zowel ongevallen die tijdens een raceweekend hebben plaatsgevonden als ongevallen tijdens trainingen of andere evenementen. Gestorven marshals en andere overleden Formule 1-medewerkers zijn niet in deze lijst meegenomen. Tot 2021 zijn er 50 coureurs in een dergelijk ongeluk gestorven, 28 tijdens een Formule 1 wereldkampioenschap-weekend, 7 tijdens het Indianapolis 500-wereldkampioenschap-evenement, 9 tijdens testsessies en 6 tijdens evenementen die niet aan een wereldkampioenschap gerelateerd zijn.

Vijftien coureurs stierven in de jaren 50, veertien in de jaren 60, dertien in de jaren zeventig, vier in de jaren 80, twee in de jaren 90 en 2 in de jaren 10 van de 21ste eeuw. Het grootste deel van de overleden coureurs is afkomstig uit het Verenigd Koninkrijk, twaalf coureurs uit dat land vonden de dood in een Formule 1-auto. Het circuit waar de meeste ongevallen plaatsvonden was de Indianapolis Motor Speedway waar tijdens de Indianapolis 500, die in de jaren 50 nog onderdeel uitmaakte van het wereldkampioenschap, zeven slachtoffers vielen. Slechts één coureur werd postuum wereldkampioen, Jochen Rindt in 1970, hij overleed tijdens een kwalificatie. Eén ex-wereldkampioen is tijdens een race overleden: Ayrton Senna in 1994.

Ongelukken[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur	Datum van ongeval	Race	Circuit	Constructeur	Tijdens
Vlag van Verenigd Koninkrijk Cameron Earl	18 juni 1952	Test	MIRA Test Circuit	ERA	Test
Vlag van Verenigde Staten Chet Miller	15 mei 1953	Indianapolis 500 1953	Indianapolis Motor Speedway	Kurtis Kraft	Training
Charles de Tornaco	18 september 1953	Modena Grand Prix 1953	Autodromo Modena	Ferrari	Kwalificatie
Onofre Marimón	31 juli 1954	Grand Prix Formule 1 van Duitsland 1954	Nürburgring	Maserati	Kwalificatie
Mario Alborghetti	11 april 1955	Pau Grand Prix 1955	Circuit de Pau	Maserati	Kwalificatie
Vlag van Verenigde Staten Manny Ayulo	16 mei 1955	Indianapolis 500 1955	Indianapolis Motor Speedway	Kuzma	Training
Vlag van Verenigde Staten Bill Vukovich	30 mei 1955	Indianapolis 500 1955	Indianapolis Motor Speedway	Kurtis Kraft	Race
Eugenio Castellotti	14 maart 1957	Test	Autodromo Modena	Ferrari	Test
Vlag van Verenigde Staten Keith Andrews	15 mei 1957	Indianapolis 500 1957	Indianapolis Motor Speedway	Kurtis Kraft	Training
Vlag van Verenigde Staten Pat O'Connor	30 mei 1958	Indianapolis 500 1958	Indianapolis Motor Speedway	Kurtis Kraft	Race
Luigi Musso	6 juli 1958	Grand Prix Formule 1 van Frankrijk 1958	Reims-Gueux	Ferrari	Race
Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Collins	3 augustus 1958	Grand Prix Formule 1 van Duitsland 1958	Nürburgring	Ferrari	Race
Vlag van Verenigd Koninkrijk Stuart Lewis-Evans	19 september 1958	Grand Prix Formule 1 van Marokko 1958	Ain-Diab Circuit	Vanwall	Race
Vlag van Verenigde Staten Jerry Unser	17 mei 1959	Indianapolis 500 1959	Indianapolis Motor Speedway	Kurtis Kraft	Test-Training
Vlag van Verenigde Staten Bob Cortner	19 mei 1959	Indianapolis 500 1959	Indianapolis Motor Speedway	Cornis	Test-Training
Vlag van Verenigde Staten Harry Schell	13 mei 1960	BRDC International Trophy 1960^[1]	Silverstone	Cooper	Kwalificatie
Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Bristow	19 juni 1960	Grand Prix Formule 1 van België 1960	Spa-Francorchamps	Cooper	Race
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Stacey	19 juni 1960	Grand Prix Formule 1 van België 1960	Spa-Francorchamps	Lotus	Race
Vlag van Verenigd Koninkrijk Shane Summers	1 juni 1961	Silver City Trophy 1961	Brands Hatch	Cooper	Training
Giulio Cabianca	15 juni 1961	Test	Autodromo Modena	Cooper	Test
Wolfgang von Trips^[2]	10 september 1961	Grand Prix Formule 1 van Italië 1961	Autodromo Nazionale Monza	Ferrari	Race
Ricardo Rodríguez	1 november 1962	Grand Prix van Mexico 1962^[3]	Autódromo Hermanos Rodríguez	Lotus	Training
Vlag van Centraal-Afrikaanse Republiek Gary Hocking	21 december 1962	Grand Prix van Natal 1962^[4]	Westmead Circuit	Lotus	Training
Carel Godin de Beaufort	2 augustus 1964	Grand Prix Formule 1 van Duitsland 1964	Nürburgring	Porsche	Training
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Taylor	7 augustus 1966^[5]	Grand Prix Formule 1 van Duitsland 1966	Nürburgring	Brabham	Race
Lorenzo Bandini	7 mei 1967^[6]	Grand Prix Formule 1 van Monaco 1967	Circuit van Monaco	Ferrari	Race
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Anderson	14 augustus 1967	Test	Silverstone	Brabham	Test
Jo Schlesser	7 juli 1968	Grand Prix Formule 1 van Frankrijk 1968	Rouen-Les-Essarts	Honda	Race
Gerhard Mitter	2 augustus 1969	Grand Prix Formule 1 van Duitsland 1969	Nürburgring	BMW^[7]	Training
Vlag van Verenigd Koninkrijk Martin Brain	25 mei 1970	Nottingham Sports Car Club meeting	Silverstone	Cooper	Race
Vlag van Verenigd Koninkrijk Piers Courage	7 juni 1970	Grand Prix Formule 1 van Nederland 1970	Circuit Zandvoort	De Tomaso	Race
Jochen Rindt	5 september 1970	Grand Prix Formule 1 van Italië 1970	Autodromo Nazionale Monza	Lotus	Kwalificatie
Jo Siffert	24 oktober 1971	World Championship Victory Race 1971^[8]	Brands Hatch	BRM	Race
Vlag van Verenigd Koninkrijk Roger Williamson	29 juli 1973	Grand Prix Formule 1 van Nederland 1973	Circuit Zandvoort	March	Race
François Cevert	6 oktober 1973	Grand Prix Formule 1 van de Verenigde Staten 1973	Watkins Glen Grand Prix Race Course	Tyrrell	Kwalificatie
Vlag van Verenigde Staten Peter Revson	30 maart 1974	Grand Prix Formule 1 van Zuid-Afrika 1974	Kyalami	Shadow	Test-Training
Helmuth Koinigg	6 oktober 1974	Grand Prix Formule 1 van de Verenigde Staten 1974	Watkins Glen Grand Prix Race Course	Surtees	Race
Vlag van Verenigde Staten Mark Donohue	19 augustus 1975	Grand Prix Formule 1 van Oostenrijk 1975	Österreichring	Penske	Training
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tom Pryce	5 maart 1977	Grand Prix Formule 1 van Zuid-Afrika 1977	Kyalami	Shadow	Race
Brian McGuire	29 augustus 1977	Shellsport Championship 1977^[9]	Brands Hatch	Williams	Training
Ronnie Peterson	11 september 1978^[10]	Grand Prix Formule 1 van Italië 1978	Autodromo Nazionale Monza	Lotus	Race
Patrick Depailler	1 augustus 1980	Test	Hockenheimring	Alfa Romeo	Test
Gilles Villeneuve	8 mei 1982^[11]	Grand Prix Formule 1 van België 1982	Circuit Zolder	Ferrari	Kwalificatie
Riccardo Paletti	13 juni 1982	Grand Prix Formule 1 van Canada 1982	Circuit Gilles Villeneuve	Osella	Race
Elio De Angelis	15 mei 1986	Test	Circuit Paul Ricard	Brabham	Test
Roland Ratzenberger	30 april 1994	Grand Prix Formule 1 van San Marino 1994	Autodromo Enzo e Dino Ferrari	Simtek	Kwalificatie
Ayrton Senna	1 mei 1994	Grand Prix Formule 1 van San Marino 1994	Autodromo Enzo e Dino Ferrari	Williams	Race
María de Villota	3 juli 2012	Test^[12]	Duxford Airfield^[13]	Marussia	Test
Jules Bianchi	5 oktober 2014	Grand Prix Formule 1 van Japan 2014^[14]	Suzuka	Marussia	Race

Per circuit[bewerken | brontekst bewerken]

Circuit	Fatale ongelukken
Circuit	Totaal	Eerste	Laatste
Vlag van Verenigde Staten Indianapolis Motor Speedway	7	1953	1959
Nürburgring	5	1954	1969
Autodromo Modena	3	1953	1961
Autodromo Nazionale Monza		1961	1978
Vlag van Verenigd Koninkrijk Silverstone Circuit		1960	1967
Vlag van Verenigd Koninkrijk Brands Hatch		1961	1977
Circuit de Spa-Francorchamps	2	1960	1960
Circuit Zandvoort		1970	1973
Vlag van Verenigde Staten Watkins Glen International		1973	1974
Kyalami		1974	1977
Autodromo Enzo e Dino Ferrari		1994	1994
Vlag van Verenigd Koninkrijk MIRA	1	1952
Reims-Gueux		1958
Ain-Diab Circuit		1958
Charade Circuit		1959
Westmead Circuit		1962
Autódromo Hermanos Rodríguez		1962
Circuit de Monaco		1967
Rouen-Les-Essarts		1968
Österreichring		1975
Hockenheimring		1980
Zolder		1982
Circuit Gilles Villeneuve		1982
Circuit Paul Ricard		1986
Suzuka		2014

Noten[bewerken | brontekst bewerken]

Bronnen, noten en/of referenties

↑ De International Trophy maakte geen onderdeel uit van het wereldkampioenschap van 1960.
↑ Vijftien toeschouwers kwamen om het leven tijdens Von Trips' fatale ongeluk.
↑ De Grand Prix van Mexico maakte geen onderdeel uit van het wereldkampioenschap van 1962.
↑ De Grand Prix van Natal maakte geen onderdeel uit van het wereldkampioenschap van 1962.
↑ John Taylor overleed aan ernstige verbrandingen op 8 september 1966 in Koblenz, Duitsland.
↑ Lorenzo Bandini stierf drie dagen na het ongeluk aan zijn verwondingen.
↑ Mitter reed in een Formule 2 auto. Deze reden mee in de Formule 1 als een aparte competitie.
↑ De World Championship Victory Race maakte geen onderdeel uit van het wereldkampioenschap van 1971.
↑ Het Shellsport Championship was geen onderdeel van het wereldkampioenschap Formule 1.
↑ Peterson stierf een dag later in het ziekenhuis.
↑ Villeneuve stierf diezelfde dag in het ziekenhuis.
↑ María de Villota overleed bijna een jaar later op 11 oktober 2013 aan de neurologische gevolgen die ze heeft overgehouden aan het ongeluk.
↑ Spaanse autocoureur (33) overleden aan gevolgen eerdere crash
↑ Bianchi overleed bijna een jaar later op 17 juli 2015 in het Centre hospitalier universitaire in Nice (Frankrijk) aan de gevolgen van het zware hoofdletsel dat hij tijdens de crash opgelopen had.

[1] De International Trophy maakte geen onderdeel uit van het wereldkampioenschap van 1960.

[2] Vijftien toeschouwers kwamen om het leven tijdens Von Trips' fatale ongeluk.

[3] De Grand Prix van Mexico maakte geen onderdeel uit van het wereldkampioenschap van 1962.

[4] De Grand Prix van Natal maakte geen onderdeel uit van het wereldkampioenschap van 1962.

[5] John Taylor overleed aan ernstige verbrandingen op 8 september 1966 in Koblenz, Duitsland.

[6] Lorenzo Bandini stierf drie dagen na het ongeluk aan zijn verwondingen.

[7] Mitter reed in een Formule 2 auto. Deze reden mee in de Formule 1 als een aparte competitie.

[8] De World Championship Victory Race maakte geen onderdeel uit van het wereldkampioenschap van 1971.

[9] Het Shellsport Championship was geen onderdeel van het wereldkampioenschap Formule 1.

[10] Peterson stierf een dag later in het ziekenhuis.

[11] Villeneuve stierf diezelfde dag in het ziekenhuis.

[12] María de Villota overleed bijna een jaar later op 11 oktober 2013 aan de neurologische gevolgen die ze heeft overgehouden aan het ongeluk.

[13] Spaanse autocoureur (33) overleden aan gevolgen eerdere crash

[14] Bianchi overleed bijna een jaar later op 17 juli 2015 in het Centre hospitalier universitaire in Nice (Frankrijk) aan de gevolgen van het zware hoofdletsel dat hij tijdens de crash opgelopen had.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

Lijst van dodelijke ongevallen in de Formule 1

Ongelukken[bewerken | brontekst bewerken]

Per circuit[bewerken | brontekst bewerken]

Noten[bewerken | brontekst bewerken]

Navigatiemenu