Marie-Christine Marghem
| Marie-Christine Marghem | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Marie-Christine Marghem bij het CTBTO op 27 februari 2015
| ||||
| Geboren | 22 mei 1963 | |||
| Land | .svg){kind=small} België
| |||
| Partij | MR | |||
| Federaal Minister van Energie, Leefmilieu en Duurzame Ontwikkeling | ||||
| Aangetreden | 11 oktober 2014 | |||
| Einde termijn | 1 oktober 2020 | |||
| Regering | Michel I Michel II Wilmès I Wilmès II | |||
| Voorganger | Catherine Fonck (als staatssecretaris voor Leefmilieu en Energie) Servais Verherstraeten (als staatssecretaris voor Duurzame Ontwikkeling) | |||
| Opvolger | Zakia Khattabi (als minister voor Milieu en Duurzame Ontwikkeling) Tinne Van der Straeten (als minister voor Energie) | |||
| ||||
Marie-Christine Marghem (Doornik, 22 mei 1963) is een Belgisch politica van de MR.
Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]
Marghem, die met één arm geboren werd, studeerde af als licentiaat in de rechten en werd beroepshalve advocate.
Ze werd lid van de PSC (dat sinds 2002 cdH heet) en werd in 1994 voor deze partij verkozen tot gemeenteraadslid van haar geboortestad Doornik.
In 1998 verliet zij de PSC in het spoor van Gérard Deprez, voormalig voorzitter van deze partij, en werd lid van de door Deprez opgerichte MCC. Bij de verkiezingen van 1999 ging die een kartel aan met de PRL en het FDF en later gingen de drie partijen op in de MR.
Van 2003 tot 2014 zetelde Marghem namens de MR in de Kamer van volksvertegenwoordigers. Vanwege haar juridische achtergrond was ze vooral actief in de commissie-Justitie. Tijdens de legislatuur 2010-2014 durfde ze soms kritiek te uiten op het beleid van minister van Justitie Annemie Turtelboom. Ook stelde ze zich anders dan haar partij op tegenover ethische kwesties. Zo stemde ze tegen het wetsvoorstel rond euthanasie voor minderjarigen. Van 2011 tot 2012 was zij er tevens voorzitter van de Dexiacommissie. Van 2011 tot haar aantreden als minister was ze tevens voorzitter van de Kamercommissie Justitie.[1]
In Doornik geldt Marghem als een van de sterkere figuren van de gemeente. Van 2000 tot 2006 was zij schepen van Financiën in Doornik en van 2012 tot 2018 was ze eerste schepen, bevoegd voor Ruimtelijke Ordening. Na de gemeenteraadsverkiezingen van 2018 belandde de MR in de Doornikse oppositie.
In oktober 2014 werd zij minister van Energie, Leefmilieu en Duurzame Ontwikkeling in de Regering-Michel I. Ze was als minister ook verantwoordelijk voor het Federaal Instituut voor Duurzame Ontwikkeling (FIDO). In mei 2015 kreeg ze kritiek omdat ze wekenlang het advies over de heropening van de kerncentrale Doel 1 verzwegen had.[2]
Bij de verkiezingen van mei 2019 werd Marghem herkozen in de Kamer. Ze zetelde er tot in maart 2020, toen ze minister werd in de regering-Wilmès II. Ze bleef minister tot in oktober 2020, toen de regering-De Croo de eed aflegde. Vervolgens ging Marghem opnieuw in de Kamer zetelen, waar ze voorzitter werd van de commissie Financiën en Begroting.
In mei 2020 werd ze eveneens verkozen tot voorzitter van de MCC, een functie waarin ze Gérard Deprez opvolgde.[3]
Eretekens[bewerken | brontekst bewerken]
- Ridder in de Leopoldsorde
- 2019: commandeur in de Leopoldsorde[4]
Privé[bewerken | brontekst bewerken]
Marghem is de partner van dirigent, muziekpedagoog en saxofonist Norbert Nozy.[5]
Bronnen, noten en/of referenties
|
| Voorganger: Catherine Fonck |
Minister van Leefmilieu 2014-2020 |
Opvolger: Zakia Khattabi |
| Voorganger: Catherine Fonck |
Minister van Energie 2014-2020 |
Opvolger: Tinne Van der Straeten |
| Voorganger: Servais Verherstraeten |
Minister voor Duurzame Ontwikkeling 2014-2020 |
Opvolger: Zakia Khattabi |