Masters Tournament 2015 (golf)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door RonnieBot (overleg | bijdragen) op 14 sep 2019 om 23:23. (RonnieBot heeft de pagina Gebruiker:Pvt pauline/nll/Masters Tournament 2015 (golf) hernoemd naar Masters Tournament 2015 (golf) zonder een doorverwijzing achter te laten: Artikel ter beoordeling terug naar de hoofdnaamruimte, conform verzoek van de gemeenschap)
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Werk aan de winkel Dit artikel staat op een nalooplijst. Als de inhoud op verifieerbaarheid gecontroleerd is, kan dit sjabloon verwijderd worden. Geef dat ook aan op de betreffende nalooplijst. Bekijk ook de bewerkingsgeschiedenis om te zien of anderen hier al aan gewerkt hebben.
The Masters Tournament
Bloembed in de vorm van het logo
Plaats Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Oprichting 1934
Golfbaan Augusta National Golf Club
Par 72

Baanrecord 63 (Nick Price)

Lengte 6799 meter
Tour(s) wereldwijd
Datum 9-12 april
Portaal  Portaalicoon   Golf

De Masters van 2015 (Eng.: Masters Tournament) werd gespeeld van 9-12 april op de geroemde Augusta National Golf Club in Georgia. Titelverdediger is de Amerikaan Bubba Watson, die de Masters ook in 2012 won. Slechts drie spelers is het gelukt de Masters twee keer achter elkaar te winnen: Jack Nicklaus, Nick Faldo en Tiger Woods.

Georgia Cup

In de week voor de Masters wordt sinds 1998 om de Georgia Cup gespeeld door de winnaars van het US Amateur en het Brits Amateur. Op 31 maart 2015 speelden de 21-jarige Koreaan Gunn Yang en de 19-jarige Schot Bradley Neil om de Cup. Yang versloeg Neil met 3 & 2.

Par 3 contest

Op de woensdag voor de Masters wordt sinds 1960 een Par 3 contest georganiseerd voor alle spelers en enkele genodigden. Arnold Palmer won het vier keer, Sam Snead drie keer. De spelers gebruiken vaak (hun) kinderen of vriendin als caddie. Tiger Woods had zelfs twee kinderen meegenomen: Charlie en Sam.

Er werd vijf keer een hole-in-one gemaakt. Voor Jack Nicklaus was dit de eerste keer op Augusta, Camilo Villegas maakte er zelfs twee. Kevin Streelman won met -5 nadat hij Villegas in de play-off op de derde hole versloeg. Zijn caddie was de 13-jarige Ethan Couch, die door de Make-A-Wish Foundation naar de Masters mocht.

De Masters

Evenals voorgaande jaren wordt ook in 2015 het toernooi gestart door Jack Nicklaus, Gary Player en Arnold Palmer[1].

Ronde 1

De enige Nederlandse deelnemer is Joost Luiten, die voor de aanvang van de Masters op de 39ste plaats van de wereldranglijst stond. Hij speelde ronde 1 in 76 slagen en kwam daarmee op de 77ste plaats. Alle aandacht ging 's middags naar Jordan Spieth, die na veertien holes al op -8 stond en vervolgens zijn eerste bogey maakte. Na een birdie op de laatste hole stond hij weer op -8. Ernie Els, die voor de 21ste keer de Masters speelt, legde beslag op de tweede plaats samen met Jason Day, Charley Hoffman en Justin Rose. De beste amateur was Byron Meth, hij scoorde 74.

Ronde 2

Spieth bleef aan de leiding en verbeterde het 36-holes record, dat sinds 1976 met -13 op naam van Raymond Floyd stond. Dustin Johnson schreef ook een record op zijn naam, hij was de eerste speler ooit die drie eagles in zijn ronde op Augusta maakte. In totaal werden er 17 eagles gemaakt, dat staat gelijk aan het record van 2009. Amateur Corey Conners maakte een ronde van 69 en was de eerste amateur die onder par speelde sinds Hideki Matsuyama in 2011. Hij was na ronde 2 de beste amateur maar miste de cut. Deze was +2, 55 spelers kwalificeerden zich voor het weekend.
Ben Crenshaw speelde de Masters voor de 44ste en laatste keer[2].

Ronde 3

Spieth zette een nieuw record op zijn naam: de laagste score ooit over 54 holes. Drie spelers scoorden 67: Phil Mickelson, Ian Poulter en Justin Rose. Rose, die in 2013 het US Open won, eindigde met vijf birdies in de laatste zes holes en steeg daarmee naar de 2de plaats.

Ronde 4

Het record van de Masters staat met -18 sinds 1997 op naam van Tiger Woods. Ook zijn er slechts vier spelers die de Masters wonnen nadat ze vier rondes aan de leiding stonden: Craig Wood (1941), Arnold Palmer (1960), Jack Nicklaus (1972) en Raymond Floyd (1976). Aan beide records voegde Spieth zijn naam toe.

scores

Naam OWGR Score R1 Nr Score R2 Totaal Nr Score R3 Totaal Nr Score R4 Totaal Nr
Vlag van Verenigde Staten Jordan Spieth
4
64
-8
1
66
-6
-14
1
70
-2
-16
1
70
-2
-18
1
Vlag van Engeland Justin Rose
11
67
-5
T2
70
-2
-7
T3
67
-5
-12
2
70
-2
-14
T2
Vlag van Verenigde Staten Phil Mickelson
22
70
-2
T14
68
-4
-6
6
67
-5
-11
3
69
-3
-14
T2
Vlag van Noord-Ierland Rory McIlroy
1
71
-1
T18
71
-1
-2
T19
68
-4
-6
T5
66
-6
-12
4
Vlag van Japan Hideki Matsuyama
15
71
-1
T18
70
-2
-3
T12
70
-2
-5
T10
66
-6
-11
5
Vlag van Engeland Paul Casey
44
69
-3
T10
68
-4
-7
T3
74
+2
-5
T10
68
-4
-9
T6
Vlag van Verenigde Staten Dustin Johnson
7
70
-2
T14
67
-5
-7
T3
73
+1
-6
T5
69
-3
-9
T6
Vlag van Verenigde Staten Charley Hoffman
63
67
-5
T2
68
-4
-9
2
71
-1
-10
4
74
+2
-8
T9
Vlag van Zweden Henrik Stenson
2
73
+1
T41
73
+1
+2
T50
70
-2
par
T30
68
-4
-4
T19
Vlag van Zuid-Afrika Ernie Els
84
67
-5
T2
72
par
-5
7
75
+3
-2
T21
72
par
-2
T22
Vlag van Australië Jason Day
5
67
-5
T2
74
+2
-3
T12
71
-1
-4
T12
75
+3
-1
T28
Vlag van Verenigde Staten Bubba Watson
3
71
-1
T18
71
-1
-2
T19
73
+1
-1
T25
74
+2
+1
T38
Vlag van Nederland Joost Luiten
39
76
+4
T77
72
par
+4
MC
Leider Toernooirecord OWGR MC = missed cut = cut gemist

Spelers

De laatste vijf winnaars kwalificeren zich automatisch, de overige voormalige winnaars worden uitgenodigd. Er zijn dit keer 97 deelnemers. De helft van de spelers (49) komt uit Noord Amerika, ruim een kwart uit Europa en de rest uit Zuid-Amerika (3), Oceanië (5), Azië (7) en Zuid-Afrika (5).
Tim Clark kwalificeerde zich door in 2014 het Canadees Open te winnen, maar moest zich terugtrekken wegens een blessure aan zijn elleboog. Hij is niet vervangen. Marc Leishman heeft zich ook teruggetrokken omdat zijn vrouw in een coma ligt.

Voormalige winnaars
Laatste 5 winnaars
Andere spelers
Amateurs