Matt Hancock
.svg){kind=small}
| Matt Hancock | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Staatssecretaris voor Economische Zaken | ||||
| Aangetreden | 10 september 2013 | |||
| Einde termijn | 14 juli 2014 | |||
| Premier | David Cameron | |||
| Voorganger | John Hayes | |||
| Opvolger | Nick Boles | |||
| Lid van het Lagerhuis voor West-Suffolk | ||||
| Huidige functie | ||||
| Aangetreden | 6 mei 2010 | |||
| Voorganger | Richard Spring | |||
| ||||
Matthew John David (Matt) Hancock (Chester, Engeland, 2 oktober 1978) is een Brits politicus van de Conservative Party. Hij is minister van Volksgezondheid sinds 2019 in het kabinet van Boris Johnson, een functie die hij gecontinueerd heeft van het vorige kabinet-May II van 2018 tot 2019 en lid van het Lagerhuis voor West-Suffolk sinds 2010.
Hancock was sinds 2013 opeenvolgend bewindspersoon in de kabinetten-Cameron I, Cameron II , May I , May II en Johnson. Sinds 2019 is hij minister van volksgezondheid.
Biografie
Hancock werd geboren in Cheshire, waar zijn familie een softwarebedrijf heeft. Hij studeerde filosofie, politiek en economie aan Exeter College, Oxford en economie aan Christ's College, Cambridge. Hij was werkzaam als econoom bij de Bank of England. In 2005 werd hij economisch adviseur en later stafchef van George Osborne, de conservatieve schaduwminister van financiën.
Hij werd bij de Lagerhuisverkiezingen van 2010 voor de conservatieve partij gekozen in het kiesdistrict West Suffolk. Van 2013 tot 2018 bekleedde hij in de regeringen van David Cameron achtereenvolgens op een aantal ministeries de functie minister of state (vergelijkbaar met een staatssecretaris). In 2016 werd hij in de eerste regering van Theresa May minister of state bij het departement van cultuur; in januari 2018 werd hij daar benoemd tot minister. In juli 2018 volgde hij Jeremy Hunt op als minister van volksgezondheid en sociale zaken.[1] Hancock stelde zich in juni 2019 na het het aftreden van Theresa May kandidaat voor het leiderschap van de Conservatieve Partij.[2] Hij trok zich terug toen hij in de eerste stemronde op de zesde plaats eindigde.[3]
Hancock stemde bij het referendum over het Britse lidmaatschap van de Europese Unie tegen een Brexit. Als kandidaat voor het partijleiderschap sprak hij zich uit tegen een 'no deal' Brexit: beëindiging van het Britse lidmaatschap zonder dat er een overeenkomst is gesloten tussen de EU en het Verenigd Koninkrijk over de voorwaarden van het vertrek.[4] Hancock bleef minister voor gezondheidszorg en sociale zaken in de regering van Boris Johnson, die een no-deal Brexit nadrukkelijk niet uitsloot.[5]
Bronnen, noten en/of referenties
|
| Voorganger: John Hayes |
Staatssecretaris voor Economische Zaken 2013–2014 |
Opvolger: Nick Boles |
| Voorganger: Michael Fallon |
Onderminister voor Portsmouth 2014–2015 |
Opvolger: Mark Francois |
| Voorganger: Michael Fallon |
Onderminister voor Energie 2014–2015 |
Opvolger: Andrea Leadsom |
| Voorganger: Michael Fallon |
Onderminister voor Economische Zaken 2014–2015 |
Opvolger: Anna Soubry |
| Voorganger: Francis Maude |
Minister van Posterijen 2015–2016 |
Opvolger: Ben Gummer |
| Voorganger: Francis Maude |
Minister voor Kabinet Zaken 2015–2016 |
Opvolger: Ben Gummer |
| Voorganger: Ed Vaizey |
Onderminister voor Digitale Zaken en Cultuur 2016–2018 |
Opvolger: Margot James |
| Voorganger: Karen Bradley |
Minister van Digitale Zaken, Cultuur, Media en Sport 2018 |
Opvolger: Jeremy Wright |
| Voorganger: Jeremy Hunt |
Minister van Volksgezondheid 2018– |
Opvolger: huidige |