Maxim Februari
| Max Drenth | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Maxim Februari, 2019, foto door Gerard Monté
| ||||
| Algemene informatie | ||||
| Volledige naam | Maximiliaan Drenth | |||
| Pseudoniem(en) | Maxim Februari Marjolijn Februari M. Februari | |||
| Geboren | 23 februari 1963 | |||
| Geboorteplaats | Coevorden | |||
| Land |  Nederland
| |||
| Beroep | filosoof, schrijver en columnist | |||
| Werk | ||||
| Jaren actief | 1989-heden | |||
| Genre | literaire roman, columns | |||
| Invloeden | Louis Couperus, John Steinbeck, Lewis Carroll, e.a.[1] | |||
| Bekende werken | De maakbare man | |||
| Uitgeverij | Uitgeverij Prometheus | |||
| Onderscheidingen | Multatuliprijs (1990) Frans Kellendonk-prijs (2008) Annie Romein-Prijs (2007) Nominaties: Shortlist Gouden Uil Literatuurprijs (2001 en 2008) Shortlist Libris Literatuurprijs Longlist Impac Dublin Award (2011)[1] J.L. Heldringprijs 2018 P.C. Hooft-prijs (2020) | |||
| Dbnl-profiel | ||||
| Website | ||||
| ||||
Maxim Februari, pseudoniem van Maximiliaan (Max) Drenth (Coevorden, 23 februari 1963), is een Nederlandse filosoof, jurist, schrijver en columnist. Februari publiceerde eerder onder de namen M. Februari, Marjolijn Februari en M. Drenth von Februar. Hem is de P.C. Hooft-prijs 2020 toegekend.
Loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]
Februari studeerde kunstgeschiedenis, filosofie en rechten aan de Universiteit Utrecht. In 1989 kwam onder het pseudoniem M. Februari zijn eerste roman uit, De zonen van het uitzicht, waarvoor hij het daaropvolgende jaar de Multatuliprijs ontving. In 2007 volgde De Literaire Kring. Van 1999 tot juli 2010 schreef Februari columns voor de Volkskrant; in augustus 2010 verwisselde hij deze krant voor NRC Handelsblad.
Omdat hij naar eigen zeggen te jong was om de rest van zijn leven proza te schrijven, aanvaardde Februari in 1991 een positie als aio aan de Katholieke Universiteit Brabant. Hij deed onderzoek naar economie en ethiek, wat resulteerde in de dissertatie Een pruik van paardenhaar & Over het lezen van een boek. Amartya Sen en de Onmogelijkheid van de Paretiaanse liberaal.[2] Dit proefschrift werd genomineerd voor De Gouden Uil Literatuurprijs.
Ook De Literaire kring, over een elitair leesclubje dat door het lezen van een populaire roman geconfronteerd wordt met zijn eigen morele gedrag, kwam op de shortlist van De Gouden Uil. Het boek werd ook genomineerd voor de Libris Literatuur Prijs. In 2008 ontving Februari de Frans Kellendonk-prijs voor het gehele oeuvre[3] en in 2011 sprak hij de jaarlijkse Mosse-lezing uit.
De grootvader van Februari was 'fout' in de Tweede Wereldoorlog, omdat hij dienst had genomen in het Duitse leger. Het gezin van de moeder van Februari was daardoor voor lange tijd stateloos. In een interview in 2012 vertelde Februari dat deze episode invloed had gehad op zijn opvattingen over recht, moraal en over de "ingewikkeldheid van die dingen".[4]
Februari was een van de geïnterviewden in het drie uur durende Marathoninterview (een radioprogramma van de VPRO) door Pieter van der Wielen in 2008[5] en van Zomergasten (een televisieprogramma van de VPRO) door Janine Abbring in 2019.
In december 2019 kreeg Februari de P.C. Hooft-prijs 2020 toegekend.[6] In 2020 werd Februari benoemd tot lid van de Akademie van Kunsten.[7]
Op vrijdag 11 december 2020 sprak Februari de 49ste Huizingalezing uit in het Groot-Auditorium van het Academiegebouw aan het Rapenburg in Leiden. Vanwege de coronamaatregelen waren slechts 30 toehoorders aanwezig, de overige luisterden en keken via een livestream. Titel van zijn lezing was "Slechte kunst".
Verschillende namen[bewerken | brontekst bewerken]
Februari debuteerde in 1989 onder de naam M. Februari en publiceerde later onder de naam Marjolijn Februari. Over genderidentiteit als auteur en het gebruik van de naam Marjolijn zei Februari in 2007 in een interview[8] in het NRC Handelsblad door Elsbeth Etty:
Ik heb me vroeger beijverd voor geestelijk hermafroditisme. In mijn eerste roman, gepubliceerd onder de naam M. Februari, komt voortdurend de auteur aan bod die nu weer vrouwelijk, dan weer mannelijk is. Er kwamen zes voornamen in voor, drie manlijke en drie vrouwelijke. Op verzoek van de hoofdredactie van de Volkskrant die blij was met een vrouwelijke columnist, heb ik de M. vervangen door Marjolijn.
Volgens het interview[8] presenteerde Februari zich ook als M. Drenth von Februar:
Die naam heb ik ooit verworven, mijn ouders heten niet zo. En probeer er maar niet achter te komen hoe dat zit, want dat lukt niemand.
Op 15 september 2012 berichtte NRC Handelsblad dat Februari voortaan onder de naam Maxim Februari zou publiceren. Hij had de krant laten weten in het voorjaar van 2012 te zijn begonnen met het gebruik van mannelijke hormonen. „Dit om lichamelijk te transformeren en vanaf nu verder te leven als man.”[9] Sinds begin 2013 staat hij in de gemeentelijke basisadministratie vermeld als Maximiliaan Drenth. In februari 2013 publiceerde Maxim Februari het boekje De maakbare man. Notities over transseksualiteit.
Persoonlijk[bewerken | brontekst bewerken]
Maxim Februari heeft 25 jaar een relatie gehad met vertaalster en germaniste Gerda Meijerink (1939-2015).[10][11]
Bibliografie[bewerken | brontekst bewerken]
| Jaar | Titel | Uitgeverij | ISBN | Auteursnaam | Opmerkingen |
|---|---|---|---|---|---|
| 1989 | De zonen van het uitzicht | Querido | ISBN 90-214-6208-7 | M. Februari | |
| 1994 | God, een collage | Uitgeverij Prometheus | ISBN 90-5333-266-9 | Marjolijn Februari | Februari: samenstelling en verbindende teksten. (2e, herz. druk 2008: ISBN 978-90-446-1285-1) |
| 1994 | Quodlibet (een kerstvertelling) | Querido | ISBN 90-214-6209-5 | M. Februari | |
| 2000 | Een pruik van paardenhaar & Over het lezen van een boek. Amartya Sen en de onmogelijkheid van de Paretiaanse liberaal |
Querido | ISBN 90-214-6210-9 | M. Februari & Marjolijn Drenth | Handelseditie dissertatie, Katholieke Universiteit Brabant, Tilburg |
| 2003 | Stilte als storm | de Volkskrant-Boekenfonds | ISBN 90-71474-80-1 | Marjolijn Februari | Co-referaat bij Beschadigde beelden door Tom Lanoye (Van der Leeuw-lezing 2003) |
| 2004 | Park Welgelegen. Notities over morele verwarring | Querido | ISBN 90-214-6211-7 | Marjolijn Februari | Eerder verschenen in de Volkskrant |
| 2004 | Globalisation and human dignity. Sources and challenges in catholic social thought. An essay |
Damon (uitgeverij) (Budel) | ISBN 90-5573-577-9 | Marjolijn Drenth von Februar (et al.) | |
| 2005 | Schrappen | De Uitvreter (Zoeterwoude) | Geen ISBN | Marjolijn Februari | |
| 2006 | Teder | Uitgeverij Lubberhuizen | ISBN 978-90-5937-136-1 | Marjolijn Februari | Samenstelling door fotograaf Daniel Koning en filmer Bernd Wouthuysen; inleidend essay door Februari. |
| 2007 | De literaire kring | Uitgeverij Prometheus | ISBN 9789044608571 | Marjolijn Februari | Vertaling in het Engels door Paul Vincent als The Book Club, London, Quercus, 2011, ISBN 978-0-85738-132-3. |
| 2008 | Variaties op de standaard | Forum Standaardisatie | ISBN 978-90-79490-01-1 | Marjolijn Februari | Interviews |
| 2011 | Ons soort mensen | Uitgeverij Prometheus | ISBN 978-90-446-1795-5 | Marjolijn Februari | Columns uit de Volkskrant en NRC Handelsblad |
| 2013 | De maakbare man. Notities over transseksualiteit | Uitgeverij Prometheus | ISBN 978-90-446-2318-5 | Maxim Februari | |
| 2017 | Klont | Uitgeverij Prometheus | ISBN 978-90-446-3414-3 | Maxim Februari | |
| 2019 | De onbetrouwbare verteller | Uitgeverij Prometheus | ISBN 978-90-446-4164-6 | Maxim Februari | |
| 2020 | Slechte kunst | Uitgeverij EW | ISBN 978-94-634-8083-3 | Maxim Februari | Huizingalezing 2020 |
| 2023 | Doe zelf normaal | Uitgeverij Prometheus | ISBN 978-90-446-5085-3 | Maxim Februari |
Bestseller 60[bewerken | brontekst bewerken]
| Boeken met noteringen in de Nederlandse Bestseller 60 | Datum van verschijnen |
Datum van binnenkomst |
Hoogste positie |
Aantal weken |
Opmerkingen |
|---|---|---|---|---|---|
| Klont | 2017 | 10-01-2018 | 53 | 1 | |
| Doe zelf normaal | 2023 | 22-02-2023 | 3 | 9 |
Externe link[bewerken | brontekst bewerken]
Bronnen, noten en/of referenties
|