Mea Verwey

Mea Verwey
	Verwey (c.1940)
Algemene informatie
Geboren	2 maart 1892
Geboorteplaats	Noordwijk aan Zee
Overleden	24 december 1978
Overlijdensplaats	Santpoort
Land	Nederland
Beroep	schrijfster, uitgeefster
Werk
Uitgeverij	Mees
	Dbnl-profiel
Portaal	Literatuur

Mea Verwey (ook: Mea Mees-Verwey en: Mea Nijland-Verwey) (Noordwijk aan Zee, 2 maart 1892 - Santpoort, 24 december 1978) was een Nederlandse uitgeefster en letterkundige.

Familie[bewerken | brontekst bewerken]

Verwey werd geboren als tweede kind van de dichter prof. dr. Albert Verwey (1865-1937) en Catharina (Kitty) van Vloten (1867-1945). Verwey trouwde in 1918 met Constantinus Alting (Conno) Mees (1894-1978), uitgever, en na echtscheiding in 1947 met Dirk Hidde Nijland (1881-1955), kunstschilder en graficus. Uit het eerste huwelijk werden vier dochters en zoon Gerlof Fokko Mees (1926-2013) geboren.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

In 1912 ging Verwey Nederlandse letteren studeren in Leiden waar zij in 1918 slaagde voor het doctoraal examen. Daarna trouwde zij met Conno Mees, die zij had leren kennen tijdens haar studie en die Indische letteren had gestudeerd. Hij stichtte in 1919 de uitgeverij C.A. Mees waarvan Verwey vanaf 1934 de directrice werd. De uitgeverij gaf tijdschriften uit, waaronder Wendingen, werk van letterkundigen betrokken bij De Beweging en vanaf 1922 het werk van Mea's vader. In 1928 promoveerde zij op een studie over haar grootvader: De betekenis van Johannes van Vloten, die zij bij haar eigen uitgeverij publiceerde; promotor was haar vader, toen hoogleraar letterkunde te Leiden.

Vanaf 1915 publiceerde Verwey gedichten in De Beweging, onder het pseudoniem Gerda van Beveren. Haar eerste dichtbundel, Golfslag verscheen in 1921. In de jaren daarna verzorgde zij ook enkele vertalingen. Na het overlijden van haar vader beheerde zij de nalatenschap. Vanaf 1947 publiceerde haar uitgeverij voornamelijk nog werk van en over haar vader, waar zijzelf ook briefwisselingen van verzorgde. In 1968 werden haar jeugdherinneringen gepubliceerd, bij uitgeverij De Tor waarmee haar uitgeverij in datzelfde jaar was gefuseerd. Haar literaire nalatenschap berust net als die van haar vader in de Universiteitsbibliotheek van Amsterdam.

Bibliografie[bewerken | brontekst bewerken]

Golfslag. [Santpoort], 1921.
Gedenkboek van het Sodalicium Literis Sacrum. Vijftig jaar letterkundig studentenleven te Leiden, 1872-1922. Santpoort, 1922.
De geschiedenis van een kraai. Santpoort/Antwerpen, 1923. (met illustraties van Leon Senf).
De betekenis van Johannes van Vloten. Een bibliografie met inleiding. Santpoort, 1928 (proefschrift).
De verdolven landen. Gedichten. Amsterdam, [1945].
De melodie. Amsterdam, 1946.
Levensgeleide (de melodie). Santpoort, 1947.
Terschelling. Santpoort, 1951.
Albert Verwey en Stefan George. De documenten van hun vriendschap. Amsterdam, 1965.
Wolfskehl und Verwey. Die Dokumente ihrer Freundschaft, 1897-1946. Heidelberg, 1968.
1 uit 7. Amsterdam, 1968.

Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]

Zie de categorie Mea Verwey van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.