Newark Light Rail
Newark Light Rail | ||||
---|---|---|---|---|
Newark Penn Station
| ||||
Basisgegevens | ||||
Locatie | Newark | |||
Vervoerssysteem | Semimetro | |||
Startdatum | 1934 | |||
Lengte trajecten | 10,0 km (2015) | |||
Aantal lijnen | 7 | |||
Aantal voertuigen | Lagevloertrams | |||
Spoorwijdte | normaalspoor 1435 mm | |||
Uitvoerder(s) | New Jersey Transit | |||
Netwerkkaart | ||||
|
Newark Light Rail is het semimetronet in de Amerikaanse stad Newark. Het normaalsporige net met een lengte van 10,0 kilometer wordt door NJT (New Jersey Transit) geëxploiteerd.
Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]
Vervoer ging in 1880 met paardentrams van start, in 1890 gevolgd door de elektrische tram. De eerste korte tunnelsectie opende in 1916, als onderdeel van de Public Service Terminal.[1] Op 3 oktober 1934 werd het eerste deel van de Newark City Subway in gebruik genomen, dit was de start van het huidige semimetronet. Pas in 1980 ging de exploitatie over naar NJT.
Netwerk[bewerken | brontekst bewerken]
Het netwerk bestaat uit (in 2024) 2 lijnen, te weten de vooroorlogse Newark City Subway (NCS) en de in 2006 in gebruik genomen Broad Street Extension. De NCS heeft ook een spitsuurversterking tussen de haltes Penn Station en Branch Brook Park.[2] Deze lijnen starten/eindigen bij het spoorstation Newark Penn Station met onder meer een verbinding naar New York City via een lijn van de Port Authority Trans-Hudson.
Materieel[bewerken | brontekst bewerken]
In Newark wordt van hetzelfde materieel gebruik gemaakt als de Hudson-Bergen Light Rail, zij het met kleine verschillen. De 21 voertuigen van Kinki Sharyo gingen in 2001 in dienst. Ze zijn driedelig en zijn van het type tram met opgelegde bak.
Galerij[bewerken | brontekst bewerken]
-
Trams rond 1900
-
Een PCC in 1965
-
Een PCC in 1985
-
Kinki Sharyo tram
-
De Broad Street lijn
Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]
Bronnen, noten en/of referenties
|