Green Line (Boston)
| Green Line | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| ||||
Type 9 en type 7 tram
| ||||
| Basisgegevens | ||||
| Locatie | Boston, Verenigde Staten | |||
| Vervoerssysteem | Tram/semimetro | |||
| Startdatum | 1 september 1897 | |||
| Aantal lijnen | 4 | |||
| Aantal passagiers | 137,700 (Q4 2019) per dag | |||
| Spoorwijdte | 1435 mm | |||
| Uitvoerder(s) | MBTA | |||
| Lijnenkaart van de Green Line | ||||
| ||||
| ||||
De Green Line is een stedelijk tramnetwerk in Boston, in het oosten van de Verenigde Staten. Het is een gemengd systeem: de lijnen rijden met lightrailvoertuigen op tram- en op semimetrotrajecten. Het netwerk sluit aan op (en is onderdeel van) de metro van Boston.
Lijnen[bewerken | brontekst bewerken]
Het stelsel bestaat uit vier lijnen, die ter onderscheiding een eigen letter gekregen hebben. De aftakking voor lijn D was tot 1959 een lokaal spoorlijn en is daardoor de snelste van de vier lijnen.[1]
| Lijn | Eindpunten | Opstappers | Stations |
|---|---|---|---|
| B | Boston College - Government Center | 26.310 | 23 |
| C | Cleveland Circle - Government Center | 12.466 | 20 |
| D | Riverside - Union Square | 24.632 | 25 |
| E | Heath Street - Medford/Tufts | – | 25 |
Materieel[bewerken | brontekst bewerken]
Het materieel van de Green Line is opgedeeld in drie typen. De lightrailvoertuigen rijden op normaalspoor (1435 mm) en worden gevoed via bovenleiding.
| Fabrikant | Type | Afbeelding | Jaar | Aantal[2] |
|---|---|---|---|---|
| Kinki Sharyo | Type 7 | 
|
1986 | 94/120 |
| AnsaldoBreda | Type 8 | ,_July_2021.jpg)
|
1998 | 81/95 |
| CAF | Type 9 | 
|
2018 | 24/24 |
Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]
Externe link[bewerken | brontekst bewerken]
Zie de categorie MBTA Green Line van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Bronnen, noten en/of referenties
|
· 
· 
· ·