Nikki Haley
| Nikki Haley | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Nimrata Nikki Randhawa Haley
| ||||
| Geboren | 20 januari 1972 Bamberg | |||
| Politieke partij | Republikeinse Partij | |||
| Partner | Michael Haley (sinds 1996) | |||
| Beroep | Politica Accountant | |||
| Religie | Methodisme (Sikhisme opgevoed) | |||
| Handtekening | 
| |||
| Ambassadeur van de Verenigde Staten bij de Verenigde Naties | ||||
| Aangetreden | 27 januari 2017 | |||
| Einde termijn | 31 december 2018 | |||
| President | Donald Trump | |||
| Voorganger | Samantha Power | |||
| Opvolger | Jonathan Cohen | |||
| Gouverneur van South Carolina | ||||
| Aangetreden | 12 januari 2011 | |||
| Einde termijn | 24 januari 2017 | |||
| Voorganger | Mark Sanford | |||
| Opvolger | Henry McMaster | |||
| ||||
Nimrata "Nikki" Haley (geb. Randhawa) (Bamberg, 20 januari 1972) is een Amerikaans politica. Ze is lid van de Republikeinse Partij. Van begin 2017 tot eind 2018 was Haley ambassadeur van de Verenigde Staten bij de Verenigde Naties. Daarvoor was ze van 2011 tot 2017 de eerste vrouwelijke gouverneur van de Amerikaanse staat South Carolina.[1]
Levensloop
Haley werd geboren als kind van Indiase ouders, die vanuit het district Amritsar naar Canada emigreerden. Via Vancouver kwamen zij in de Verenigde Staten terecht. Haley heeft twee broers en een zus, geboren in Singapore.
Haley studeerde in South Carolina af aan Orangeburg Preparatory Schools en Clemson University met een Bachelor of Science.
In 2004 stelde Haley zich verkiesbaar voor het Huis van Afgevaardigden van South Carolina. Bij de Republikeinse voorverkiezingen wist ze de ervaren Larry Koon, op dat moment al bijna 30 jaar werkzaam in het Huis van Afgevaardigden, te verslaan. Zonder tegenstand won ze vervolgens ook de algemene verkiezing, waardoor ze de eerste Indisch-Amerikaanse volksvertegenwoordiger van South Carolina werd. In 2006 en 2008 werd ze herkozen; in 2008 kreeg ze 83 procent van de stemmen, tegen 17 procent voor haar Democratische opponent Edgar Gomez.
In 2009 maakte Haley bekend zich kandidaat te stellen voor het gouverneurschap van South Carolina. Partijgenoot en zittend gouverneur Mark Sanford, die zich na twee termijnen niet opnieuw verkiesbaar mocht stellen, haalde haar over om mee te strijden voor zijn opvolging. Bij de Republikeinse voorverkiezingen stond Haley geruime tijd onderaan in de peilingen, maar met de steun van partijprominenten als Mitt Romney en Sarah Palin slaagde zij er toch in de Republikeinse nominatie naar zich toe te trekken. Bij de gouverneursverkiezingen in 2010 nam Haley het op tegen de Democratische kandidaat Vincent Sheheen. Met een kleine voorsprong van ruim 4 procent werd Haley op 2 november 2010 verkozen tot de eerste vrouwelijke gouverneur van South Carolina. Ze werd beëdigd op 12 januari 2011.[2]
Bij de gouverneursverkiezingen van 2014 stelde Haley zich herkiesbaar voor een tweede termijn. Haar Democratische tegenstander werd opnieuw Vincent Sheheen. Ditmaal won Haley afgetekend: ze ontving bijna 56 procent van de stemmen. Haar tweede ambtstermijn ging van start op 14 januari 2015.
In december 2016 werd Haley door president-elect Donald Trump genomineerd voor de functie van ambassadeur van de Verenigde Staten bij de Verenigde Naties. Haar nominatie werd op 24 januari 2017 goedgekeurd door de Amerikaanse Senaat en op 27 januari 2017 bood ze haar geloofsbrieven aan aan secretaris-generaal António Guterres. Het gouverneurschap van South Carolina werd overgenomen door luitenant-gouverneur Henry McMaster.
Op 9 oktober 2018 diende Haley haar ontslag in als de Amerikaanse VN-ambassadeur.[3] Ze bleef evenwel in functie tot eind 2018.
Op 26 februari 2019 werd aangekondigd dat Haley was voorgedragen voor een post in de raad van bestuur van Boeing. Ze werd verkozen op de aandeelhoudersvergadering van 29 april 2019.[4]
Op 11 november 2019 werd bekend dat Haley bij de presentatie van haar nieuwe boek With All Due Respect verklaarde dat president Trump geen impeachable vergrijp heeft gepleegd in zijn telefonisch contact met president Zelensky. Voorts beschuldigt zijn voormalig minister Rex Tillerson en voormalig stafchef John Kelly van ondermijning van het gezag van de president, door haar te melden, dat zij de president soms moesten weerstaan om het land te redden. Volgens Haley is dat een onaanvaardbare route voor Witte Huis officials. [5].
- ↑ (en) 9 Things to Know About UN Ambassador Nikki Haley, Cosmopolitan, 3 april 2017, laatst geraadpleegd op 10 oktober 2018
- ↑ (en) Nikki R. Haley, SC.gov, 24 oktober 2012
- ↑ (en) M. Haberman, Nikki Haley Resigns as U.S. Ambassador to the United Nations, The New York Tmes, 9 oktober 2018, laatst geraadpleegd op 9 oktober 2018
- ↑ (en) R. Frazin, Nikki Haley joins Boeing board, The Hill 1 mei 2019, laatst geraadpleegd op 10 juni 2019.
- ↑ https://edition.cnn.com/2019/11/10/opinions/haley-defense-of-trump-concerning-and-inappropriate-hossain/index.html