Nulbeheer
Uiterlijk
Nulbeheer, ook nietsdoenbeheer genoemd,[1] is een vorm van natuurbeheer waarbij men "niets doet" en de spontane successie van de natuur haar beloop laat. Niets doen resulteert in gebieden met een zeeklimaat meestal in verbossing.
Tegenover nulbeheer staat het actief beheer van bodem, planten en dieren met technieken als afbranden, hooien, maaien, begrazing, plaggen, kappen, ploegen en dergelijke meer.
Zie ook
Afbeeldingen
-
Spontane verbossing na bosbrand
-
Spontane verbossing na bosbrand
-
Spontane verbossing na selectieve kaalslag
Bronnen, noten en/of referenties
- ↑ (nl) "Spontane verbossing", INBO, online geraadpleegd op 30-08-2012.