Oostelijke glasslang
| Oostelijke glasslang IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2007) | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||||
| Een exemplaar uit Florida, VS. (foto: Glenn Bartolotti) | |||||||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||||||
| Ophisaurus ventralis (Linnaeus, 1766) | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| Verspreidingsgebied in het bruin. | |||||||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||||||
Oostelijke glasslang op  Wikispecies
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
De oostelijke glasslang[2] (Ophisaurus ventralis) is een hagedis uit de familie hazelwormen (Anguidae).
Naam en indeling
De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst voorgesteld door Carl Linnaeus in 1766. Oorspronkelijk werd de wetenschappelijke naam Anguis ventralis gebruikt.[3]
Uiterlijke kenmerken
Deze pootloze hagedis heeft een bruine lichaamskleur met zwarte flanken. De staart is twee keer zo lang als het lichaam. De totale lichaamslengte inclusief staart bedraagt 45 tot 108 centimeter. De hagedis heeft geen donkere streep op het midden van de rugzijde zoals voorkomt bij gelijkende soorten.
Leefwijze
Het voedsel van deze zowel terrestrische als gravende hagedis bestaat voornamelijk uit insecten en kleine gewervelden. De hagedis is meestal overdag actief, maar wordt ook vaak gevonden na een regenbui. Na een aanval van een predator kan de staart worden afgeworpen, dit wordt wel caudale autotomie genoemd.
Een legsel bestaat meestal uit acht tot zeventien eieren, die worden afgezet in vochtige aarde. Ze worden door het vrouwtje bewaakt tot de jongen uitkomen.[2]
Verspreiding en habitat
Deze soort komt voor in het zuidoostelijke deel van de Verenigde Staten en leeft in de staten Alabama, Florida, Georgia, Louisiana, Mississippi, North Carolina, Oklahoma, South Carolina en Virginia. Daarnaast komt de hagedis voor in de Caraïben op de Kaaimaneilanden, maar hier is de soort door de mens geïntroduceerd.[3]
De habitat bestaat zowel uit drogere maar voornamelijk uit meer vochtige, begroeide gebieden zoals graslanden, bossen en moerassen. De voorkeur gaat uit naar zanderige gebieden met een losse grond zodat gegraven kan worden. De soort leeft meestal bovengronds. De vrouwtjes zetten eieren af onder graspollen of in de strooisellaag onder houtblokken en stenen.[4]
Door de internationale natuurbeschermingsorganisatie IUCN is de beschermingsstatus 'veilig' toegewezen (Least Concern of LC).[4]
Bronvermelding
Referenties
- ↑ (en) Oostelijke glasslang op de IUCN Red List of Threatened Species.
- ↑ a b David Burnie (naar het Nederlands vertaald door Jaap Bouwman en Henk J. Nieuwenkamp) (2001). Animals (Dieren). Dorling Kindersley Limited, London. ISBN 90-18-01564-4.
- ↑ a b Peter Uetz & Jakob Hallermann, The Reptile Database – Ophisaurus ventralis.
- ↑ a b International Union for Conservation of Nature and Natural Resources - Red List, Ophisaurus ventralis - IUCN Red List.
Bronnen
- (en) – Peter Uetz & Jakob Hallermann - The Reptile Database – Ophisaurus ventralis - Website Geconsulteerd 17 oktober 2018
- (nl) – David Burnie (2001) - Animals, Dorling Kindersley Limited, London. ISBN 90-18-01564-4 (naar het Nederlands vertaald door Jaap Bouwman en Henk J. Nieuwenkamp).