Paul de Wispelaere
Paul de Wispelaere | ||||
---|---|---|---|---|
Paul de Wispelaere (1968)
| ||||
Algemene informatie | ||||
Volledige naam | Paul De Wispelaere | |||
Geboren | 4 juli 1928 | |||
Geboorteplaats | Assebroek | |||
Overleden | 2 december 2016 | |||
Overlijdensplaats | Maldegem | |||
Land | België | |||
Dbnl-profiel | ||||
|
Paul de Wispelaere (Assebroek, 4 juli 1928 – Maldegem, 2 december 2016) was een Belgisch auteur, criticus en hoogleraar Nederlandse literatuur.
Biografie
[bewerken | brontekst bewerken]Na zijn middelbare studies Latijn-Griekse humaniora aan het Sint-Lodewijkscollege in Brugge (retorica 1946) studeerde Paul De Wispelaere Germaanse filologie aan de Rijksuniversiteit Gent. Hij was voor een tijdje werkzaam als leraar, eerst in Berchem en nadien in Brugge. Hij promoveerde in 1974 met een proefschrift over het literair tijdschrift De Stem en Dirk Coster, en was tot 1992 als hoogleraar Nederlandse letterkunde verbonden aan de Universitaire Instelling Antwerpen (UIA).
Hij maakte vooral naam als literair criticus en romanschrijver.
De Wispelaere overleed op 2 december 2016 na een langdurig ziektebed.[1]
Redacteurschap
[bewerken | brontekst bewerken]De Wispelaere was redacteur van de volgende tijdschriften:
- De tafelronde (1956-1963),
- Diagram (1963-1964),
- Komma (1965-1970),
- NVT (1968-1983).
Werken en bekroningen
[bewerken | brontekst bewerken]- Scherzando ma non troppo (1959): novelle
- Victor J. Brunclair 1899-1944 (1960)
- Hendrik Marsman (1961): studie
- Een eiland worden (1963): roman
- Mijn levende schaduw (1965): roman
- Het Perzische tapijt (1966): essaybundel
- Met kritisch oog (1967): essaybundel
- Facettenoog (1968): essaybundel
- Paul-tegenpaul, 1969-1970 (1970): schrijversdagboek
- Een Vlaming bekijkt Nederland (1972)
- Jan Walravens (1974)
- Een dag op het land (1976): roman
- Louis Paul Boon, tedere anarchist. Omtrent het utopia in 'Vergeten Straat' (1976)
- Tussen tuin en wereld (1979): roman, Staatsprijs voor Vlaams verhalend proza
- De Liternatuur van Sybren Polet (1980)
- Mijn huis is nergens meer (1982): roman
- Brieven uit Nergenshuizen (1986): roman
- De broek van Sartre en andere essays (1987)
- Het verkoolde alfabet (1992): dagboek
- En de liefste dingen nog verder (1998): roman
- Cuba en andere reisverhalen (2002): reisimpressies
- Onder voorbehoud (2003)
Paul de Wispelaere was ook actief als bloemlezer. Een selectie uit het proza van Karel van de Woestijne verscheen in 1973 ('De boer die sterft en andere verhalen'). In 2000 verzorgde hij een tweedelige anthologie met proza van Herman de Coninck.
Prijzen
[bewerken | brontekst bewerken]- Yang-prijs
- 1968: Essayprijs van de Jan Campertstichting voor 'Met kritisch oog'
- 1972: Louis Paul Boonprijs
- 1980: Dirk Martensprijs
- 1980: August Beernaertprijs voor 'Tussen tuin en wereld'
- 1980: Staatsprijs voor Vlaams verhalend proza
- 1987: Staatsprijs voor kritiek en essay
- 1998: Prijs der Nederlandse Letteren
- 2003: Isengrinusprijs van het Louis Paul Boon Genootschap.
Literatuur
[bewerken | brontekst bewerken]- Fernand BONNEURE, Paul De Wispelaere in: Lexicon van West-Vlaamse schrijvers, Deel I, Torhout, 1984.
- Georges WILDEMEERSCH, Paul de Wispelaere als criticus en hoogleraar, in: Kris Humbeeck, Georges Wildemeersch (red.), Tekst en context, UIA, 1992.
- Guido BRUYNEEL, De Assebroekse oorsprong van Paul De Wispelaere (1828-2016) en Jan Van der Hoeven (1929-2014), in: Arsbroek, 2017.
- Andreas VAN ROMPAEY, Paul de Wispelaere: bruggenbouwer, Damme, Zorro-Feniks, 2020, ISBN 9789461680648.
- Marc CARLIER, Een literaire biografie over Paul De Wispelaere, in: Biekorf, 2020.
- Luc DEVLIEGHER, In de klas met Paul De Wispelaere, in: Biekorf, 2021.
Externe link
[bewerken | brontekst bewerken]- ↑ Paul Depondt, Schrijver Paul de Wispelaere overleden: vertellen gaf zijn leven glans. de Volkskrant (4 december 2016).
Voorganger: - |
Voorzitter van het Vlaams Fonds voor de Letteren 2000 - 2002 |
Opvolger: Joris Gerits |