Seychellendaggekko
| Seychellendaggekko IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2011) | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||
| Vrouwtje met duidelijk zichtbare kalkzakken (rode pijl). | |||||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||||
| Phelsuma abbotti Stejneger, 1893 | |||||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||||
Seychellendaggekko op  Wikispecies
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
De seychellendaggekko[2], ook wel Abbott's daggekko[3] (Phelsuma abbotti) is een hagedis die behoort tot de gekko's, het is een van de soorten madagaskardaggekko's uit het geslacht Phelsuma.
Naam en indeling
[bewerken | brontekst bewerken]De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst voorgesteld door Leonhard Hess Stejneger in 1893. Oorspronkelijk werd de wetenschappelijke naam Phelsuma abbotti abbotti gebruikt. De soort is vernoemd naar de Amerikaanse ornitholoog William Louis Abbott (1860 - 1936).[4]
Ondersoorten
[bewerken | brontekst bewerken]De soort wordt verdeeld in drie ondersoorten die onderstaand zijn weergegeven, met de auteur en het verspreidingsgebied.[5]
| Naam | Auteur | Verspreidingsgebied |
|---|---|---|
| Phelsuma abbotti abbotti | Stejneger, 1893 | Aldabra |
| Phelsuma abbotti chekei | Börner & Minuth, 1984 | Noordwestelijk Madagaskar |
| Phelsuma abbotti sumptio | Cheke, 1982 | Assumption |
Uiterlijke kenmerken
[bewerken | brontekst bewerken]De seychellendaggekko bereikt een kopromplengte tot 5,6 centimeter en een totale lichaamslengte inclusief staart tot 14 cm.[6] De hagedis heeft een groenbruine kleur en heeft een duidelijke tekening en lichte strepen. Het aantal schubbenrijen op het midden van het lichaam bedraagt 78 tot 80.
Levenswijze
[bewerken | brontekst bewerken]Van de seychellendaggekko is beschreven dat het dier graag op het schild van de seychellenreuzenschildpad (Dipsochelys dussumieri) zit. De gekko jaagt op kleine ongewervelden die op de mest van de schildpad afkomen. Bij gevaar vlucht de hagedis onder de schildrand van de landschildpad.[2]
Verspreiding en habitat
[bewerken | brontekst bewerken]
De soort komt voor in delen van Afrika en leeft in noordelijk Madagaskar en enkele omliggende eilanden (Nosy Be, Nosy Mamoko, Nosy Mitsio, Nosy Sakatia, Nosy Tanikely, Nosy Komba), de Seychellen en de Amiranten.[4] De habitat bestaat uit droge tropische en subtropische bossen, vochtige tropische en subtropische laaglandbossen, mangroven en tropische en subtropische scrublands. Ook in door de mens aangepaste streken zoals plantages, landelijke tuinen en stedelijke gebieden kan de hagedis worden gevonden. De soort is aangetroffen van zeeniveau tot op een hoogte van ongeveer 320 meter boven zeeniveau.
Beschermingsstatus
[bewerken | brontekst bewerken]Door de internationale natuurbeschermingsorganisatie IUCN is de beschermingsstatus 'veilig' toegewezen (Least Concern of LC).[7]
Bronvermelding
[bewerken | brontekst bewerken]Referenties
- ↑ (en) Seychellendaggekko op de IUCN Red List of Threatened Species.
- ↑ a b Bernhard Grzimek (1971). Het Leven Der Dieren Deel VI: Reptielen. Kindler Verlag AG, Pagina 190. ISBN 90 274 8626 3.
- ↑ Chris Mattison (1994). Exotische terrariumdieren. Zuid Boekprodcuties, Pagina 87. ISBN 9062487793.
- ↑ a b Peter Uetz & Jakob Hallermann, The Reptile Database – Phelsuma abbotti.
- ↑ Phelsuma.com, Phelsuma abbotti.
- ↑ Frank Glaw & Migual Vences (1994). Amphibians and reptiles of Madagascar. Zoologisches Forschunsinstitut und Museum Alexander Koenig, Bonn, Pagina 290. ISBN 3 929449 01 3.
- ↑ International Union for Conservation of Nature and Natural Resources - Red List, Phelsuma abbotti - IUCN Red List.
Bronnen
- (en) – Peter Uetz & Jakob Hallermann - The Reptile Database – Phelsuma abbotti - Website Geconsulteerd 18 oktober 2021