Phlaocyon

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Phlaocyon
Fossiel voorkomen: Vroeg-Mioceen
Schedel van een Phlaocyon soort
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Mammalia (Zoogdieren)
Onderklasse:Theria
Infraklasse:Eutheria (Placentadieren)
Orde:Carnivora
Familie:Canidae
Geslacht
Phlaocyon
Matthew, 1899
  • P. achorosFrailey 1979
  • P. annectensPeterson 1907
  • P. latidensCope 1881
  • P. leucosteusMatthew 1899
  • P. mariaeWang et al. 1999
  • P. marslandensisMcGrew 1941
  • P. minorMatthew 1907
  • P. multicuspusRomer & Sutton 1927
  • P. tayloriHayes 2000
  • P. yatkolaiWang et al. 1999
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Zoogdieren

Phlaocyon is een uitgestorven geslacht van zoogdieren, dat voorkwam in het Vroeg-Mioceen.

Kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]

Dit 80 cm lange dier vertoonde op het eerste gezicht veel overeenkomst met de wasberen, maar enkele kenmerken van zijn schedel spreken dit tegen. Deze zouden erop duiden, dat het meer een primitieve hondachtige was uit de Canidae-familie. Zijn leefwijze echter duidde meer op die van een wasbeer.

Beschrijving[bewerken | brontekst bewerken]

Zijn poten waren ontwikkeld om in bomen te klimmen, niet om te rennen. De kop was kort en breed, met een spits toelopende snuit en ver naar achter staande ogen.

Leefwijze[bewerken | brontekst bewerken]

Dit dier was een omnivoor, die zich voedde met plantaardig voedsel, zoals zaden en fruit, maar ook met vogeleieren, vogels, kleine zoogdieren en insecten. Grotere dieren vielen niet onder zijn prooien, omdat zijn gebit alleen maalkiezen bevatte en geen tanden om vlees te snijden.

Vondsten[bewerken | brontekst bewerken]

Resten van dit dier werden gevonden in Nebraska.