Plesiadapidae
| Plesiadapidae Status: Uitgestorven, als fossiel bekend | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||
| Plesiadapis | |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Familie | |||||||||||||
| Plesiadapidae Trouessart, 1897 | |||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||
Plesiadapidae op  Wikispecies
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Plesiadapidae zijn een familie van uitgestorven zoogdieren die leefden in het Vroeg-Tertiair.
Kenmerken
Ze hadden een lange staart, waarmee ze zich met enige behendigheid door de bomen konden bewegen. De kop bevatte een lange snuit, die was bezet met een knaagdierachtig gebit en grote ogen aan de zijkant. De poten eindigden in scherpe klauwen aan zowel de voorste als de achterste voeten.
Verspreiding
Deze familie verspreidde zich vanuit Noord-Amerika hoogstwaarschijnlijk via Groenland naar Europa. Waarschijnlijk heersten er dezelfde geologische omstandigheden. Alles wijst erop, dat beide continenten in die tijd met elkaar verbonden waren.
Vondsten
Talrijke fossielen zijn gevonden in zowel Noord-Amerika als Europa in paleocene en eocene afzettingen, zo'n 65 tot 40 miljoen jaar geleden.
Geslachten
- † Chiromyoides Stehlin, 1916
- † Jattadectes Thewissen et al., 2001
- † Megachiromyoides Weigelt, 1933
- † Nannodectes Gingerich, 1975
- † Platychoerops Charlesworth, 1855
- † Plesiadapis Gervais, 1877
- † Pronothodectes Gidley, 1923
Bronnen, noten en/of referenties
|